Συνέντευξη με τη διακεκριμένη ζωγράφο και Πρόεδρο του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος.
Η ζωγράφος Νίνα Διακοβασίλη έχει στο ενεργητικό της 6 ατομικές εκθέσεις και πολλές διακρίσεις (έχει βραβευτεί από το Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" για το έργο της "Ο Μυστικός Δείπνος" και από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών για την προσφορά της στα κοινά και στην τέχνη). Σήμερα είναι Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και από τη θέση αυτή επιχειρεί να στηρίξει κάθε μορφή δημιουργίας.
Ο Albert Camus είχε πει πως "δεν υπάρχει αληθινό έργο τέχνης, που να μην έχει συμβάλει στην εσωτερική απελευθέρωση των προσώπων, που το γνώρισαν και το αγάπησαν". Ως ζωγράφος γνωρίζετε εκ των έσω την πραγματική λειτουργία της τέχνης. Πώς θεωρείτε πως συμβάλλει στη ζωή κάθε ανθρώπου, ειδικότερα στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε;
Νίνα Διακοβασίλη: Χαρίζοντας στον κάθε άνθρωπο, αρχικά, ένα ταξίδι στην ομορφιά του θέματος και των χρωμάτων. Μυείς τον θεατή του έργο σου στον εσωτερικό σου κόσμο, στα συναισθήματά σου, τον οδηγείς έτσι να σε γνωρίσει. Αν καταφέρεις να χαραχτεί στα χείλη του το χαμόγελο της ικανοποίησης, αυτό σημαίνει ότι τον άγγιξες σε μια πτυχή των συναισθημάτων του και αυτό θα είναι η επιβράβευση, η προσωπική σου ικανοποίηση. Η τέχνη, τα γράμματα, ο πολιτισμός γενικότερα είναι δημιουργία! Και αποτελούν πάντα τον οδηγό και την αχτίδα φωτός στον δρόμο μας για έναν καλύτερο κόσμο, ιδιαίτερα σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές.
Για εσάς η τέχνη πάντα ήταν μονόδρομος; Πότε συνειδητοποιήσατε πως αυτήν θέλετε να υπηρετείτε;
Επειδή ήμουν μοναχοπαίδι η μοναδική μου απασχόληση ήταν να ζωγραφίζω στις τότε ιχνογραφίες. Οι γονείς μου δε προλάβαιναν να μου αγοράζουν μπλοκ. Αυτές οι ώρες γέμιζαν την ψυχή μου. Οι θετικές κριτικές των δασκάλων μου από το δημοτικό ενίσχυσαν τη δίψα μου. Με το πέρασμα των χρόνων, κατάλαβα ότι ο δρόμος μου είναι η ζωγραφική γιατί αυτή η καλλιτεχνική τάση, η δημιουργία, θα με έκανε ευτυχισμένη στη ζωή μου.
Στους πίνακές σας μπορεί να εντοπίσει κανείς το θεϊκό στοιχείο, το φυσιολατρικό, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν και οι πιστές προσωπογραφίες σας. Από πού αντλείτε έμπνευση για τους πίνακές σας; Και σε ποιον χώρο νιώθετε περισσότερο συνδεδεμένη ώστε να δημιουργείτε με ευκολία;
Δεν υπάρχει διαφορά στην επιλογή των θεμάτων, είτε είναι τοπία είτε δυτικόμορφες αγιογραφίες ή προσωπογραφίες. Καταρχάς η μυρωδιά και μόνο από τα χρώματα και το νέφτι με "μεθάει" από χαρά. Πίσω όμως και πάνω από αυτά, ναι, είναι η χάρη του Θεού που με αγγίζει. Όπως σε Εκείνον οφείλω την ύπαρξη μου, έτσι Του οφείλω και τη δύναμη μου να εκφράζομαι το ίδιο άνετα, με όλες τις μορφές και τεχνικές της ζωγραφικής.
Ξεχωρίζετε κάποιο έργο σας ως ενδεχομένως εκείνο που κατάφερε να εκφράσει με πιστότητα τα συναισθήματά σας, το οποίο μέχρι σήμερα δεν μπορείτε να ξεπεράσετε; Ή για κάθε καλλιτέχνη κάθε επόμενο έργο του είναι και το καλύτερό του; Τι ισχύει για εσάς;
Ξέρετε μεγάλωσα με πολλές συμβουλές - μότο από τους γονείς μου, που σήμερα δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να τις ακολουθώ γιατί η κοινωνία, οι άνθρωποι έχουν αλλάξει και βγαίνοντας εσύ σε αυτή τη ζούγκλα με αθώα ψυχή και δοτικότητα, συνθλίβεσαι. Μεταξύ πολλών συμβουλών τους αντιλαλεί ακόμα στη μνήμη μου το "αγάπα παιδί μου τους ανθρώπους και να τους εμπιστεύεσαι". Ίσως λοιπόν από την αγάπη μου για τον άνθρωπο, να εστίασα περισσότερο στο πρόσωπο και το σώμα. Λατρεύω να ζωγραφίζω την κίνηση, τους μυς, τις εκφράσεις. Η σύνδεση του ανθρώπου με την φύση είναι επίσης κάτι που με μαγεύει και σίγουρα με κάθε νέο έργο αναγεννιέσαι και βελτιώνεσαι.
Με όλα αυτά που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, αν δημιουργούσατε μία συλλογή έργων, ποιο θα ήταν το θέμα της; Πού θα επικεντρωνόσασταν περισσότερο;
Πάλι στον άνθρωπο! Θα αποτύπωνα αφενός τη δυστυχία του, την απόγνωση, τον φόβο του για το αύριο. Θα εστίαζα στη θλίψη των ματιών, που αποτυπώνει την ψυχή του. Έχουμε ζήσει απίστευτες και απάνθρωπες καταστάσεις τα τελευταία χρόνια, λες και άνοιξε ξαφνικά το κουτί της Πανδώρας και ξεχύθηκε η απειλή για το μέλλον, το δικό μας αλλά και των παιδιών μας. Όση δύναμη και αν καταβάλει ο άνθρωπος για να σταθεί όρθιος, η ψυχή του "ροκανίζεται" στην καθημερινότητα. Εκεί λοιπόν θα εστίαζα και σε εκείνους που στάθηκαν εθελοντικά και αλληλέγγυα στους αδύναμους, είτε αυτοί είναι γιατροί και νοσηλευτές, είτε εθελοντές κάθε μορφής, υπερσκελίζοντας πολλές φορές τις προσωπικές τους αντοχές.
Ως Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, έχοντας διακριθεί με πολλά βραβεία για το έργο σας, τι είναι αυτό που επιθυμείτε να επιτύχετε;
Μα να παραμείνω άνθρωπος καταρχάς και να υπερασπιστώ τα ιδανικά που διδάχτηκα και μεγάλωσα με αυτά. Αγάπη για την πατρίδα μου, σεβασμό στην ιστορία μας και τον συνάνθρωπο, πίστη στον πολιτισμό μας, που υπηρετώντας τον, γεννιέται και η ελπίδα του αύριο. Οι δράσεις του Ομίλου είναι πολιτιστικές και ανθρωποκεντρικές. Υποστηρίζουμε κάθε μορφή δημιουργίας για να γίνει φάρος, που θα φωτίσει κυρίως τους νέους ανθρώπους, ενισχύοντας την πνευματική τους οντότητα στην τέχνη, τη λογοτεχνία και τις επιστήμες, έτσι ώστε, να δώσουμε έναυσμα και αξία σε κάθε τους προσπάθεια. Υπηρετώντας την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης με άλλους λαούς, αφού πολλές φορές έχουμε συνεργαστεί με θεσμικούς φορείς άλλων κρατών σε συνδιοργανώσεις εντός και εκτός Ελλάδας, προβάλλοντας την κοινή μας πολιτιστική πορεία, με ήθος και αξιοπρέπεια. Επιτυγχάνουμε δε, με διάφορες δράσεις μας όπως: εκθέσεις ζωγραφικής, λογοτεχνικούς και μουσικούς διαγωνισμούς, επιστημονικές διαλέξεις, εκδόσεις κ.ά. να προβάλλουμε το έργο των μελών μας ατομικά και συλλογικά, ώστε έτσι να κρατάμε σε εγρήγορση τη διάθεση τους και την ελπίδα τους για λίγη ομορφιά στην καθημερινή ζωή, που τόσο μας λείπει τα τελευταία χρόνια.
Ως μία γυναίκα με όραμα, ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Πάντα τα επόμενα σχέδια είναι συνυφασμένα με πολιτιστικά δρώμενα. Προσπαθούμε να καλλιεργούμε τη δημιουργικότητα και τη συνεργασία ανάμεσα στα μέλη μας και όχι μόνο, χρησιμοποιώντας πάντα κάτι νέο ως έναυσμα. Σκοπός μας είναι να εμπνέονται από τη δική μας διάθεση και τη δύναμη της ψυχής μας.
