Τέσσερις Έλλήνες σκηνοθέτες και σκηνοθέτιδες αποτυπώνουν μέσα από τον φακό τους διαφορετικές ιστορίες μητρότητας.
"Και ποιος σε εμπόδισε αγάπη μου να βγεις έξω;" ακούμε την κυρία Ρέα να λέει στην κόρη της, Δήμητρα, η οποία ζει ακόμη μαζί της ακόμη κι αν κοντεύει τα πενήντα. Η Ρέα με τη δύναμη μιας γνήσιας Τιτανίδας είναι μάστερ στη χειραγώγηση και ασκεί ασφυκτική εξουσία και έλεγχο στην κόρη της σε κάθε κίνησή της. Αφορμή για την κινηματογραφική τους σύγκρουση στο Treadmill του Γιώργου Κοιμήση θα γίνει η αγορά ενός διαδρόμου για γυμναστική! Η κόρη τον παραγγέλνει και αυτό αρκεί για εξοργίσει την κυρία Ρέα και να ξεσπάσει ένας ακόμη πόλεμος, υπόγειος και ύπουλος ασφαλώς, μες στο σπίτι.
Θα έλεγε ψέματα κανείς αν έλεγε πως δεν αναγνωρίζει ψήγματα της μητέρας του στο πρόσωπο της κυρίας Ρέας, ιδίως αν έτυχε να γεννηθεί κόρη στην Ελλάδα. Η μάνα βέβαια μόνο το καλό του παιδιού της θέλει, υπό την προϋπόθεση ότι θα βρίσκεται κάτω από το γαμψό της νύχι. Και βέβαια το νύχι δεν γυαλίζει πάντα εμφανώς- συντίθεται από δάκρυα, παρακλητικό τόνο, "καλοπροαίρετες" νουθεσίες και ό,τι τέλος πάντων περιέχει ένα χαρακτηριστικά χειριστικό μενού.
Ένα τανγκό αγάπης και μίσους συνθέτει λοιπόν ο σκηνοθέτης διανθίζοντάς το ευτυχώς με κωμικές νότες που προσφέρουν πολύτιμη ανάσα στους θεατές. Ένας καθρέφτης στον οποίο η Εύη Σαουλίδου και η Υβόννη Μαλτέζου παίζουν μία κάποια εκδοχή μας. Είναι γεγονός πως τα όρια των ρόλων και των ανθρώπων μπλέκονται επικίνδυνα στην ελληνική οικογένεια κυρίως όταν λείπει από την εξίσωση ο ένας γονιός, εν προκειμένω ο πατέρας. "Θα διαλύσουμε το σπίτι μας; Εμείς είμαστε αγαπημένες" λέει η κυρία Ρέα, μια φράση που αρκεί για να παγώσει το αίμα των θεατών. Η λύση στην εξίσωση βρίσκεται στο μυστικό που κρύβει το βάζο του υπερφορτωμένου σαλονιού.
Η γονεϊκότητα και οι οικογενειακές σχέσεις και ιδίως η σχέση μητέρας- κόρης αποτέλεσαν λοιπόν μία από τις θεματικές των Ελλήνων δημιουργών και φέτος στο 47ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Για εμάς έχει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον το Εθνικό Διαγωνιστικό πρόγραμμα καθώς σε αυτό εκφράζονται οι κοινωνικοί προβληματισμοί που απασχολούν τους δημιουργούς αντανακλώντας τη σύγχρονη πραγματικότητα. Φέτος είδαμε τους Έλληνες κινηματογραφιστές να καταπιάνονται με την τοξική αρρενωπότητα (και μάλιστα μέσα από τη ματιά των αγοριών, μια πολύτιμη συμβολή), το ζήτημα της απώλειας, του κρατικού ελέγχου, της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού.
Δείτε περισσότερα στο womantoc.gr
