Ο Δημήτρης Σωτάκης μιλάει στη Madame Figaro για το νέο του βιβλίο με τίτλο "Πικρή Αλήθεια" και το βραβείο Prix Méditerranée Étranger που του απένειμε η Γαλλική Ακαδημία.
Ο Δημήτρης Σωτάκης γράφει μυθιστορήματα έχοντας κάθε φορά τις ιστορίες του ως οχήματα να υπογραμμίσει αυτό που τον απασχολεί. Σκέψεις, προβληματισμοί και ιδέες που βρίσκουν ανταπόκριση όχι μόνο στο βιβλιόφιλο κοινό της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό αφού τα βιβλία του κυκλοφορούν σε γλώσσες όπως γαλλικά, τουρκικά, σερβικά, ολλανδικά, ιταλικά, δανέζικα, αραβικά και κινεζικά. Πολλά από αυτά μάλιστα έχουν κατακτήσει και σπουδαία βραβεία όπως "Το θαύμα της αναπνοής" που κατέκτησε το βραβείο The Athens Prize for Literature και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας, καθώς και για το βραβείο Jean Monnet στη Γαλλία αλλά και το "Μισή καρδιά" που διακρίθηκε με το Prix Méditerranée Étranger 2025. Ο συγγραφέας μιλάει στη Madame Figaro για την πρόσφατη τιμητική διάκριση αλλά και το νέο του βιβλίο "Πικρή αλήθεια" που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το νέο σας βιβλίο "Πικρή αλήθεια"; Θέλατε να πείτε κάτι συγκεκριμένο μέσα από αυτό;
Πάντα χρησιμοποιώ τις ιστορίες μου ως οχήματα για να υπογραμμίσω αυτό που με απασχολεί κάθε φορά. Με την "Πικρή Αλήθεια" η πρόθεσή μου ήταν να σχολιάσω αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια, την ανάγκη μας να φαινόμαστε παντού, να είμαστε ορατοί, παρόντες και στο τέλος νικητές. Και ότι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μέσω αυτής της ορατότητας θα είμαστε ευτυχισμένοι.
Είστε από τους ανθρώπους που προτιμάτε τις "πικρές αλήθειες" στη ζωή σας;
Δεν τις προτιμώ, απλώς αντιμετωπίζω τη ζωή όπως εκείνη έρθει. Τίποτα δεν μπορεί να είναι πάντα γλυκό, ούτε πάντα πικρό βέβαια. Αυτή δεν είναι και η ροή των γεγονότων άλλωστε; Φυσικά συχνά μετράει και πώς θα τοποθετηθούμε κι εμείς απέναντι σε όλα αυτά, η δική μας στάση είναι ενίοτε καθοριστική.
Ποια μεταφρασμένη έκδοση βιβλίου σας σάς έχει δώσει μεγαλύτερη χαρά και γιατί;
Όλες, όμως κάποιες σπάνιες εκδόσεις, όπως στα κινεζικά ή στα αραβικά ήταν σπουδαίες στιγμές.
Πρόσφατα διακριθήκατε με το Prix Méditerranée Étranger 2025 για το βιβλίο σας "Μισή καρδιά". Πόσα σημαντικά είναι τα βραβεία για έναν συγγραφέα;
Τα πάντα είναι σημαντικά, τη στιγμή που παίζεις σε αυτό το παιχνίδι. Αρκεί να μην αλλοιώνουν την επιθυμία σου να δημιουργήσεις, να δουλέψεις. Σε όλον τον κόσμο υπάρχουν βραβεία, περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστα, είναι μοιραίο αυτό. Το Prix Méditerranée Étranger σαφώς και είναι για μένα μια σημαντική στιγμή, διότι το απονέμει η Γαλλική Ακαδημία, γεγονός πολύ τιμητικό, ένα βραβείο που το έχουν πάρει στο πρόσφατο παρελθόν συγγραφείς όπως ο Umberto Eco και ο Antonio Tabucchi.
Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα βιβλίο, μπαίνετε στη διαδικασία να προετοιμάζετε το επόμενο; Αυτή τη στιγμή έχετε κάτι στα σκαριά;
Όταν τελειώνω ένα βιβλίο, πάντα σκέφτομαι ότι δε θα ξαναγράψω. Με εξαντλεί η διαδικασία. Όμως μετά από ένα διάστημα επιστρέφει αυτή η επιθυμία, ένα μικρόβιο που σε παροτρύνει να ξεκινήσεις και πάλι δουλειά. Αυτή τη στιγμή δεν έχω κάτι στα σκαριά, περιμένω κι εγώ ο ίδιος την επανεκκίνηση.
Πόσο σας αγχώνει η επέλαση του AI σε διάφορους τομείς της ζωής μας; Πιστεύετε ότι οι συγγραφείς έχουν λόγο να θορυβηθούν;
Δε με αγχώνει, ούτε τη σκέφτομαι καθόλου, να σας πω ειλικρινά, ποτέ δε με απασχόλησε το ζήτημα.
Υπάρχουν βιβλία στα οποία ανατρέχετε συχνά και έχουν ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη σας;
Και βέβαια. Είναι τόσα πολλά, ενδεικτικά αναφέρω τα βιβλία του Bernhard, του Kafka, του Gogol. Δε θα ήμασταν τίποτα χωρίς αυτά.
Πιστεύετε ότι οι Έλληνες αγαπούν τα βιβλία;
Δε θα μιλήσω με βάση τα επίσημα στοιχεία, γιατί η απάντηση θα είναι απογοητευτική. Όμως υπάρχουν Έλληνες που λατρεύουν τα βιβλία και που γνωρίζουν σε βάθος τη λογοτεχνία. Είναι οι αναγνώστες στους οποίους οφείλουμε ένα ευχαριστώ, αν αναλογιστούμε τη γενικότερη αποκαρδιωτική κατάσταση.
