Meet me in Athens: Δημήτρης Καραντζάς

“Είναι πολύ συγκινητικό ότι μπόρεσαν έφηβοι να επικοινωνήσουν με ένα τόσο δύσκολο κείμενο όσο "Τα Κύματα" της Βιρτζίνια Γούλφ. Το θεωρώ τρομερό κέρδος. Επειδή είμαι και αρκετά παλαιομοδίτης και ρετρό, η ιδέα του να έρθουν οι νέοι σε επαφή με σπουδαία και ριζοσπαστική -ακόμα και τώρα- πεζογραφία με ενθουσιάζει. Το ότι μετά από παραστάσεις, παιδιά έχουν απελευθερωθεί, έχουν κλάψει κι έχουν ρωτήσει αν το κείμενο κυκλοφορεί και αν μπορούν να το διαβάσουν ολόκληρο με έχει συγκινήσει βαθιά. Δεν αντέχω άλλο να πρέπει να κάνουμε παραστάσεις που πρέπει να "συμβαδίζουν με την εποχή μας"- δεν καταλαβαίνω καν τι σημαίνει αυτό. Γι' αυτό και πεισματικά επέλεξα ένα κείμενο του 1931, με μοναδική σκηνοθετική συνθήκη να μπορέσει να ακουστεί”.

Τώρα, ο Δημήτρης σκηνοθετεί το κύκνειο άσμα του Ίψεν, “Όταν ξυπνήσουν οι νεκροί”, το οποίο ανεβαίνει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, με τους Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Περικλή Μουστάκη, Ρένη Πιττακή, Μιχάλη Σαράντη και Μενέλαο Χαζαράκη. 

“Η ανάγκη του Ίψεν στο τελευταίο του έργο - που έχει τον υπότιτλο "δραματικός επίλογος σε τρεις πράξεις", ένα είδος διαθήκης- να απορρίψει και να αποδεσμευτεί από τις αγκυλώσεις και τις μονομανίες και τις αυστηρότητες του "καλλιτέχνη" και η ανάγκη έστω και στο τέλος της ζωής να καταφέρεις να μεταμελήσεις, να απελευθερωθείς να μπορέσεις να δεις έστω και την τελευταία στιγμή από το πιο ψηλό βουνό "όλο το μεγαλείο του κόσμου", όπως γράφει στο έργο” είναι και τα στοιχεία που τον κέρδισαν στο εν λόγω έργο.

Έχοντας στο ενεργητικό του ένα βιογραφικό που πολλοί θα ζήλευαν και έχοντας ζήσει από πολύ μικρός την επιτυχία στη δουλειά του, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν νιώθει καταπίεση ή περιορισμό στο επόμενο βήμα του. “Είναι σχετικά αυτά τα πράγματα. Από τη φύση μου δεν επηρεάζομαι από την εικόνα που ίσως έχουν οι άλλοι για μένα. Οι ελάχιστες φορές που έχω νιώσει τη λεγόμενη "επιτυχία" ήταν μικρές στιγμές που ένιωθα ότι λειτουργεί 'παραστασιακά' κάτι που έχω σκεφτεί να δοκιμάσω. Η όποια κουβέντα όμως γίνεται για κάποιον, δημιουργεί προκαταλήψεις-θετικές και αρνητικές, αυτό με περιορίζει. Θέλω να αισθάνομαι ελεύθερος και αποδεσμευμένος κάθε φορά και χωρίς ανάγκη να αποδείξω τίποτα σε κανέναν”.

Όνομα: Δημήτρης 
Επώνυμο: Καραντζάς 
Ιδιότητα: Σκηνοθέτης 

Τι αγαπάς στην πόλη: Πολλούς ανθρώπους. Την οικογένεια μου. Τους φίλους μου. Συγκεκριμένα μπαρ. Τα Εξάρχεια. 

Και τι δεν αντέχεις: Την αδιαφορία της πολιτείας για την εξαθλίωση των ανθρώπων που μένουν στους δρόμους. Την κίνηση. Και τις πολύ κακόγουστες πλατείες στο κέντρο - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. 

Δεν θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς: Τους κοντινούς μου ανθρώπους και το θέατρο. 
 
Αγαπημένη συνήθεια στην πόλη: Περπάτημα από τον Λυκαβηττό στο κέντρο και ποτά με τους φίλους μου.

Ένας αστικός μύθος που πιστεύεις:  Κανένας. 

Στην Αθήνα για 24 ώρες. Τι θα πρότεινες σε κάποιον να κάνει:  Να πάει στο θέατρο- γιατί ευτυχώς υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο πλήθος αξιόλογων θεατρικών παραγωγών. Να πάει στο μουσείο της Ακρόπολης. Στου Φιλοπάππου. Στα Πετράλωνα για φαγητό και καφέ.  Και στο Τσιν Τσιν. 

Η τελευταία φωτογραφία που τράβηξες με το κινητό σου:  H Αλεξία Καλτσίκη ετοιμάζεται στο καμαρίνι της στο Τέχνης - έχει τραβηχτεί εν αγνοία της. 

Αν γινόσουν αυτόπτης μάρτυρας σε κάτι, τι θα ήθελες να ήταν αυτό: Η Δευτέρα Παρουσία.

Το soundtrack της ζωής σου τώρα:  " Η Φάμπρικα" της Σωτηρίας Μπέλλου. 

Για ένα ρομαντικό δείπνο θα επέλεγες: Το σπίτι μου. 
 
Comfort food στην Αθήνα: Το Φαλαφελατζίδικο στην Αιόλου .

Μία πρόσφατη ανακάλυψη για την οποία νιώθεις περήφανος: Η πυρίτιδα. 

Ένα μυστικό για την πόλη: Είναι κοινό μυστικό, αλλά παρότι είναι αφόρηττη, έχει πολύ ωραίες γωνιές στις οποίες μπορεί να νιώσεις σχεδόν ευτυχία. Αλλά ας παραμείνουν μυστικές.