<div><br /> </div> <div>H ανεπίσημη πλευρά της μόδας</div>
"Blue, blue electric blue that's the colour of my room
where I will live" τραγουδούσε ο αείμνηστος David Bowie και με το "Βlue Hotel" απαντούσε ο Billy Idol.
"We all live in a yellow submarine" έλεγαν οι Beatles, ενώ οι Chills μιλούσαν για το δικό τους "Pink Frost".
Όσο για τον Prince, εκείνος επέμενε να κινείται στις αποχρώσεις του μωβ πότε με το "Purple Rain" και πότε με το "Raspberry Beret".
Φυσικά από την παρέα δεν έλειψαν ποτέ και οι οπαδοί του μαύρου με τους Soundgarden να τραγουδούν το "Black Hole Sun" αλλά και την (επίσης αείμνηστη) Amy Winehouse να θρηνεί την χαμένη της αγάπη με το "Back to Black".
Τι θέλω να πω;
Τα χρώματα είναι παντού γύρω μας, μας ταξιδεύουν νοερά και μας εξάπτουν την φαντασία.
Και φέτος στις πασαρέλες του Μιλάνου για την Άνοιξη ᾽16, εάν υπήρχε μία τάση που αδιαμφισβήτητα επικράτησε, αυτή ήθελε τα χρώματα να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
"She comes in colours everywhere, she's like the rainbow" τραγουδούσαν οι Rolling Stones το 1967. Ίσως αυτό το κομμάτι να έδωσε την έμπνευση και στην Angela Missoni να δημιουργήσει την πολύχρωμη συλλογή για το brand Μ Μissoni με την παιχνιδιάρικη διάθεση, τα γραφικά σχέδια στα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα ευφάνταστα μακραμέ φορέματα.
Από την άλλη, η Miuccia Prada για μία ακόμη φορά έδειξε το μεγαλείο της επαναπροσδιορίζοντας το power suit μέσα από την προσωπική της ματιά.
Ρίγες, ρόμβοι, καρό, ήταν όλα εκεί και μέσα από το εφέ της διαφάνειας έδωσαν μια καινούρια ερμηνεία στην έννοια του κλασικού ταγιέρ. Όσο για τα μεταλλιζέ αξεσουάρ (από τα signature κοσμήματα της συλλογής της Prada μέχρι τις ασημί, μυτερές, φλατ μπότες) η Miuccia απλώς απέδειξε για μία ακόμη φορά την διατριβή που έχει κάνει στο κομμάτι αυτό.
Όσο για τον οίκο Sportmax, έχοντας τον κανείς στο μυαλό του αμέσως ανακαλεί εικόνες από μίνιμαλ κομμάτια ικανά να φορεθούν κατευθείαν από την πασαρέλα. Και ναι κάτι τέτοιο ίσχυσε και φέτος για το Ιταλικό brand.
Navy δημιουργίες που αποτελούνταν από μίντι φορέματα, utility suits, πουκάμισα και συγκλονιστικά παντελόνια είχαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην συλλογή αυτή.
Όμως, το twist δόθηκε και μέσα από δαντελωτές λεπτομέρειες, γραφιστικά σχέδια και μεγάλες πορτοκαλί εκρήξεις.
῾Αλλωστε και οι R.E.M το 1988 αφιέρωσαν ολόκληρο τραγούδι σε αυτή την αγαπημένη (και ελαφρώς παρεξηγημένη απόχρωση).
"Ι've got my spine, I've got my orange crush".
Συνέχεια στην σελίδα II
Και μιλώντας για χρώμα, δεν γίνεται να μην αναφερθώ και στην καλοκαιρινή συλλογή του Roberto Cavalli για την Άνοιξη του ᾽16, όπου ο ταλαντούχος Peter Dundas γιόρτασε την επιστροφή του στον οίκο με μία συλλογή εμπνευσμένη από την νυχτερινή ζωή των 80ς, γεμάτη με χρωματιστά, bodycon φορέματα, αμάνικα biker jackets και φανταχτερά bandeau tops.
Στην προκειμένη τα βολάν είχαν τον πρώτο λόγο.
Όσο για την Blumarine και την Anna Molinari, εκεί η Ιταλική φινέτσα προσδιορίστηκε μέσα από τον ρομαντισμό καθώς τα πλεκτά έδωσαν την θέση τους σε αιθέρια φορέματα και αέρινες πουκαμίσες, εξερευνώντας κάπως έτσι μια πιο "ευαίσθητη" πτυχή του οίκου.
Εδώ όμως την παράσταση έκλεψαν αναμφισβήτητα τα πολύχρωμα απλικέ λουλούδια που έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε όλες σχεδόν τις δημιουργίες.
Για το τέλος άφησα τον οίκο MaxMara.
Ναυτικές επιρροές με την Μεσόγειο να βρίσκεται για μία ακόμη φορά στο επίκεντρο (αν μη τι άλλο Ιταλία είναι αυτή) έκαναν και εδώ την εμφάνιση τους. Και ο Ian Griffiths με την σειρά του, έπραξε για μία ακόμη φορά αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει: τις μαρινιέρες.
Έχοντας παράδοση στις ναυτικές μπλούζες με τις οριζόντιες ρίγες, ο σχεδιαστής παρουσίασε για την φετινή άνοιξη, κομμάτια διαχρονικά τα οποία ωστόσο προσέγγισε μέσα από μία μοντέρνα ματιά. Απευθύνθηκε σε ένα πιο νεανικό κοινό και μάλλον τα κατάφερε.
Εγώ πάντως ένιωθα υπέροχα μέσα στο ριγέ, κατακόκκινο παλτό μου. (Όχι δεν είναι ρόμπα, είναι παλτοζακέτα!)
Αυτό το post δεν γίνεται να μην κλείσει με το κομμάτι ενός καλλιτέχνη που θα μάς λείψει πολύ, και που έζησε ακόμη και το τελευταίο λεπτό της ζωής του μεγαλουργώντας καλλιτεχνικά.
Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την ζωή του David Bowie ως μουσική συμφωνία, με τις νότες και τους φθόγγους να αποτελούν τα κομμάτια του και οι πολύχρωμες εικόνες του.
Ο David Bowie δεν πέθανε.
Απλώς αποφάσισε να αλλάξει σταθμό...
Εγώ με αυτό θα μείνω.
Τα λέμε σε μια εβδομάδα! xoxo
