Ξεφυλλίζοντας παλιά τεύχη της Madame Figaro με αφορμή των εορτασμό των 30 χρόνων της στον ελληνικό Τύπο ένιωσα και πάλι σαν παιδάκι. Τότε που έπαιρνα όλα τα γυναικεία περιοδικά που έβαζε στο δωμάτιό μας η αδερφή μου, Νίκη, με την οποία έχω 15 χρόνια διαφορά (σταθερά ανάμεσά τους η Madame Figaro) και τσάκιζα τις σελίδες με τα ρούχα και τα προϊόντα ομορφιάς που μου άρεσαν. Ανυπομονούσα να μεγαλώσω, να βγάζω τα δικά μου χρήματα και να αγοράζω όλα όσα έβλεπα τυπωμένα.
Μεταφέρθηκα στα αναλογικά 90’s, τότε που οι διαφημίσεις τσιγάρων ήταν νόμιμες, (μέχρι και στα editorial τα μοντέλα συχνά πόζαραν κρατώντας ένα τσιγάρο), οι τηλεκάρτες χρήσιμες, οι συμβουλές στα ερωτικά προβλήματα των αναγνωστριών απαραίτητες και τα πρόσωπα που μας απασχολούν σήμερα ανερχόμενοι αστέρες.
Τους τελευταίους μήνες, σύσσωμη η ομάδα της Madame Figaro, γεμάτη όρεξη, βιώνει όλα αυτά τα συναισθήματα που προκαλεί αυτό το ταξίδι στο παρελθόν. Η κάθε μία και ο κάθε ένας από εμάς ζει ξανά τη δική του προσωπική ιστορία σύνδεσης με το περιοδικό, επιστρέφει στα παιδικά ή εφηβικά του χρόνια και ανακαλεί στη μνήμη του τη διαχρονικά σουρεαλιστική και ταυτόχρονα τρυφερή ελληνική πραγματικότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από τίτλους, άρθρα, εικονογραφήσεις και φωτογραφίες. Εκεί, αναζητήσαμε τις ιστορίες που 30 χρόνια μετά μοιάζουν ακόμα ασύλληπτα σύγχρονες, αυτές που έγραψαν ιστορία, τις νοσταλγικές, τις προφητικές. Ανάμεσά τους 6 μεγάλες στιγμές μόδας που αποδίδουν ιδανικά την ουσία της ιστορίας της ελληνικής Madame Figaro.
Karl Lagerfeld - Ο επίσημος προσκεκλημένος του πρώτου τεύχους Madame Figaro (Τεύχος 1 Νοέμβριος 1994)
Η Madame Figaro κάνει το ντεμπούτο της με καλεσμένο τον Kaiser της μόδας, Karl Lagerfeld, ενώ το εξώφυλλό της κοσμεί "η νέα μούσα του” - όπως αναφέρεται στους τίτλους - Darryl Hannah. Ο "πιο ισχυρός άνδρας της μόδας”, όπως γράφει η Αλεξάνδρα Βασιλείου, η τότε αρχισυντάκτρια του περιοδικού στον πρόλογο της συνέντευξης, εξαπολύει ατάκες χαρακτηριστικές της ιδιοσυγκρασιακής του προσωπικότητας και χαρίζει απλόχερα μαργαριτάρια σοφίας.
"Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που νοσταλγούν τον παλιό καλό καιρό γιατί αυτό είναι ύβρις για το παρόν. Ο καλός καιρός θα πρέπει να είναι σήμερα ή αύριο. Αν αγαπάτε περισσότερο τις αναμνήσεις σας μπορείτε να τις μαγνητοσκοπείτε και να τις βλέπετε όποτε θέλετε. Όμως οι τέλειες στιγμές δεν είναι ποτέ αιώνιες. Πρέπει να μπορούμε να αλλάζουμε κριτήρια και να πάψουμε να συγκρίνουμε με το παρελθόν μας. Διαφορετικά σημαίνει ότι γερνάμε”, παρατηρεί με ζηλευτή οξυδέρκεια ο Karl Lagerfeld.
Έχοντας ήδη καταφέρει το αξεπέραστο μέχρι σήμερα rebranding στη βιομηχανία, εκείνο της Chanel, ο Lagerfeld μιλά για τα αγαπημένα του supermodels "Η Λίντα, η Κλώντια, η Κρίστυ, η Έλενα, η Νάντια, η Ναόμι, η Κρίστεν, η Εύα και η Μπράντι είναι πια για μένα σαν ένα τοπίο που το αναγνωρίζω με κλειστά μάτια. Έχω μάθει όλες τις λεπτομέρειες του προσώπου και του κορμιού τους”. Φτιάχνει δύο "φωτογραφικά μυθιστορήματα” αποκλειστικά για τη Madame Figaro με πρωταγωνίστριες την Linda Evangelista και τη Helena Christensen. Γίνεται ο πολύτιμος οδηγός μιας αναδρομής στην ιστορία της μόδας από την Αναγέννηση έως και τον 20ο αιώνα οι οποία συνοδεύεται από σκίτσα του τα οποία και παραχωρεί ειδικά για το πρώτο τεύχος του περιοδικού.
"Στη μόδα τίποτα δεν είναι ντεμοντέ επειδή όλα μπορούν κάποια μέρα να επιστρέψουν. Ωστόσο οι άνθρωποι, οι καιροί και τα υλικά αλλάζουν. Τίποτα δεν επιστρέφει ακριβώς με την προηγούμενη μορφή του. Με τα στοιχεία του παρελθόντος χτίζουμε ένα νέο παρόν. Όσα μισούμε μας επιτρέπουν κάποτε να μπορέσουμε να τα αγαπήσουμε ξανά. Το τέλος είναι μόνο η αδιαφορία”, λέει στον επίλογο της συνέντευξης.
Ο πατέρας της φωτογραφίας δρόμου William Klein δε γοητεύτηκε ποτέ απο τα περιοδικά μόδας (Τεύχος 2 Δεκέμβριος 1994)
Μίλησε όμως στο δεύτερο τεύχος της Madame Figaro και την Αλεξάνδρα Βασιλείου, την τότε αρχισυντάκτρια του περιοδικού με αφορμή το νέο του τότε βιβλίο In & Out of Fashion. Ένας από τους πιο επιδραστικούς φωτογράφους και κινηματογραφιστές του 20ού αιώνα, γνωστός για την επαναστατική του προσέγγιση και στη φωτογραφία μόδας και δρόμου αλλά και το σινεμά μιλά με εντυπωσιακή ειλικρίνεια.
Με την αμεσότητα του ευφυούς και ιδιοσυγκρασιακού καλλιτέχνη. Ένα ύφος που σπάνια συναντά κανείς σε συνεντεύξεις σήμερα. "Ίσως να ήταν η ταξική μου ρεβάνς να επιδιώκω πάντα οι ηρωίδες μου να αντιμετωπίζουν προβλήματα, να κουβαλάνε καθρέφτες σε ώρα αιχμής, να ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν ταξί ή να λερώνει το σκυλάκι πολυτελείας τους το πίσω κάθισμα μιας Ρολς”, αναφέρει ο Klein.
O δημιουργός της Polly Magoo θυμάται σε αυτή τη συνέντευξη μία από τις πρώτες δουλειές που του ανέθεσε μεγάλος τίτλος μόδας. Έπρεπε να φωτογραφίσει τις τρεις πιο πλούσιες Ελληνίδες κληρονόμους. Τη Χρυσάνθη Γουλανδρή, τη Βάνα Βερούτη και την Άσπα Ζαΐμη.
"Το ραντεβού ήταν σε μία ιδιωτική παραλία στο Σούνιο. Όταν έφτασα με περίμενε στημένο ένα πικνίκ για εκατομμυριούχους κάτω από ομπρέλες. Τα κορίτσια είχαν τρακ κι εγώ ένιωθα μάλλον ηλίθιος στο ρόλο του φωτογράφου των πλούσιων και διάσημων. Η σαμπάνια με χτύπησε στο κεφάλι και τους ζήτησα να βουτήξουν μέσα στη θάλασσα. Φωτογράφισα τα κεφάλια τους να ξεπροβάλλουν βρεγμένα από το νερό και όταν επέστρεψα το περιοδικό σκανδαλίστηκε. "Αυτά δεν είναι κεφάλια εκατομμυριούχων”, μου είπαν και αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν τη φωτογραφία”. Η Madame Figaro του Δεκέμβρη του 1994 όμως, τη δημοσίευσε, μαζί άλλες υπέροχες λήψεις του πρωτοπόρου Klein.
Η συνέντευξη κλείνει με τη φράση: "Η αλήθεια είναι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι υπερβολικά γελοίο σε σχέση με τη μόδα, γιατί η μόδα τελικά θα είναι εκείνη που θα ξεπεράσει τη γελοιότητα”.
Ο Azzedine Alaia μιλά αποκλειστικά στην Madame Figaro (Τεύχος 4 Φεβρουάριος 1995)
Στο 4ο μόλις τεύχος της Madame Figaro που φιλοξενεί στο εξώφυλλό του τη Βάνα Μπάρμπα, ο ποιητής, συγγραφέας και αρθρογράφος Δημοσθένης Δαββέτας συνομιλεί με τον ανεπανάληπτο couturer Azzedine Alaia. Η συνέντευξη συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό αρχείο του σχεδιαστή, αλλά και το - τότε ακυκλοφόρητο - βιβλίο του "Alaia”.
Alaia και Δαββέτας συνδέονταν φιλικά. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας στον πρόλογο της συνέντευξης, γνωρίστηκαν στην Πάλμα της Μαγιορκάς στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, καλεσμένοι και οι δυο του διευθυντή του Μουσείου του Μπορντώ Jean Louis Froment με αφορμή μία έκθεση σύγχρονης τέχνης. Έκτοτε, ταξίδεψαν πολλές φορές μαζί μέχρι που ένα απόγευμα στο σπίτι του σχεδιαστή την ώρα του καφέ, κι ενώ εκείνος είχε ο όρεξη, ο κ. Δαββέτας έβγαλε το μαγνητοφωνάκι.
"Πάντα με γοήτευε η γυναίκα, στην οποία βρίσκω κάτι πιο θεατρικό, πιο θεαματικό απ’ ό,τι σε έναν άνδρα. Δίπλα στο σπίτι μας στην Τυνησία, υπήρχε μία οικογενειακή μας φίλη, μία Τυνήσια, η οποία κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές είχε παντρευτεί. Το σπίτι της ήταν καταπληκτικό. Στο δωμάτιό της περνούσα ώρες και ώρες ξεφυλλίζοντας περιοδικά μόδας από το Παρίσι. Τα ρουφούσα αχόρταγα. Πριν ακόμα, χρόνια αργότερα, βρεθώ στη Γαλλία, ήταν ήδη σα να τα γνώριζα όλα από την παιδική μου ηλικία μέσω των περιοδικών”, θα πει ο μεγάλος Azzedine στη Madame Figaro.
Όταν ο Hubert de Givenchy έδινε τα σκήπτρα στον John Galliano (Τεύχος 11 Σεπτέμβριος 1995)
Απίστευτο να κρατάς στα χέρια σου το τεύχος όπου ο John Galliano μιλά αποκλειστικά στη Madame Figaro λίγο πριν σηκώσει στους ώμους του την κληρονομία του Hubert de Givenchy, την ίδια στιγμή που κάνει τη μεγάλη του επιστροφή και δέκα χρόνια μετά το (για πολλούς ακόμη ασυγχώρητο) ολίσθημά του να επανενθρονίζεται βασιλιάς του couture. Ο John Galliano χαρακτηρίζεται από την Έλενα Λαναρά που υπογράφει το κομμάτι ως "νεορομαντικός εκκεντρικός αλήτης της μόδας, ένας τίτλος τον οποίο ο σχεδιαστής υποστηρίζει επάξια μέχρι σήμερα.
"Εκτιμώ την πειθαρχία και τη μαστοριά του καλού design, είτε αυτό είναι παραδοσιακό είτε όχι. Σκοπός δεν είναι να λογοκρίνει τη φαντασία του αλλά να διατηρεί ακέραια την ταυτότητά του. Η ατμόσφαιρα στον οίκο Givenchy θα προσαρμοστεί ώστε να επιφέρει τη μέγιστη δημιουργικότητα και τη μέγιστη δεξιοτεχνία στη δουλεία”, έλεγε για την ανάληψη των καθηκόντων του ο φιλόδοξος σχεδιαστής.
"Αγοραστικός μας στόχος είναι όλοι όσοι θέλουν να μοιραστούν το όνειρό μας. Πιστεύω ότι κάθε γενιά έχει τις δικές της υψηλές στιγμές στη μόδα. Το μέλλον της μόδας στηρίζεται τόσο στην παράδοση όσο και στον πειραματισμό - όχι όμως χωρίς την πειθαρχία. Η τέχνη κρύβει κι αυτή τη δική της τέχνη. Αν σχεδιάζεις με σκοπό μία αναμενόμενη αντίδραση, χάθηκες, είναι σα να καταστρατηγείς τη βραχυπρόθεσμη επιτυχία σου”.
Ο Jean Paul Gaultier συναντά την Άννα Βίσση (Τεύχος 197 Μάρτιος 2011)
Τη συναντά στο Plaza Athénée στο Παρίσι συγκεκριμένα. Η Άννα και ο Jean Paul ξαπλώνουν μπρούμυτα στο κρεβάτι της σουίτας και τα λένε σα δύο φίλοι που κάνουν επιτελούς εκείνο το sleep over που σχεδιάζουν εδώ και μήνες. Ο Θανάσης Κρίκης είναι εκεί για να απαθανατίσει τα δύο ποπ είδωλα και κυρίως για να δημιουργήσει ένα από τα πιο εντυπωσιακά editorials με πρωταγωνίστρια την κορυφαία Ελληνίδα σταρ και τους εμβληματικούς κορσέδες του enfant terrible της μόδας με τον κωνικό στηθόδεσμο. Μια πραγματική fashion υπερπαραγωγή αποκλειστικά για τη Madame Figaro. Το styling επιμελείται ο Κωνσταντίνος Καταλακινός. Η Άννα Βίσση βρίσκονταν τότε ανάμεσα στα γυρίσματα για το Rocumentary Όσο έχω φωνή που προβλήθηκε από τη συχνότητα του Alpha.
"Με την Άννα δέσαμε γιατί παθιαζόμαστε με αυτό που κάνουμε Γιατί δεν το βλέπουμε σα δουλειά, αλλά σαν προέκταση του είναι μας. Θέλω να δω την Άννα να πρωταγωνιστεί σε κάποιο από τα ντεφιλέ μου. Έχει αυτό που χρειάζεται. Και δεν εννοώ σωματική τελειότητα. Αλλά εκείνη τη φλόγα που μπορεί να κάψει τα μάτια του κοινού”, λέει ο Gualtier για την Άννα Βίσση.
"Αυτό που μας δένει με τον Jean Paul”, λέει η Άννα, "είναι η αλληλοεκτίμηση. Είμαστε περίπου της ίδιας γενιάς, με πολλά χρόνια εμπειρίας και σκληρής δουλειάς στις πλάτες μας, κατακτήσεις με κόστος, ups and downs. Προσγειωμένοι άνθρωποι, χωρίς να χάνουμε τον ενθουσιασμό και την τρέλα για τη δουλειά μας. Τολμηροί, ρισκάρουμε γιατί πιστεύουμε σ’ αυτό που φωνάζει μέσα μας. Αισιόδοξοι, ακούραστοι, αλλά όχι κουραστικοί, όπως λένε οι φίλοι μας τουλάχιστον. Το μεγαλύτερο προσόν του Jean Paul είναι η αμεσότητα και απλότητά του. Δεν είναι ψώνιο, παρότι είναι διάσημος, και δεν του αρέσουν οι διάσημοι που είναι ψώνια”.
Η Diane Von Furstenberg στις σελίδες της Madame Figaro (Τεύχος 183 Ιανουάριος 2010)
Η γυναίκα που εφηύρε το wrapdress και απελευθέρωσε το γυναικείο σώμα μιλά στην Ντιάνα Γρηγοροπούλου, την τότε Style Editor της Madame Figaro. "Όταν ήμουν μικρή ήξερα τη γυναίκα ήθελα να γίνω: Ανεξάρτητη, ελεύθερη. Κι αυτό έγινα” αναφέρει η σχεδιάστρια που ένιωθε πάντα μεσογειακή (έχει ελληνική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της). "Όταν με ρωτούσαν σε ποια εποχή θα ήθελα να ζήσω πάντα έλεγα στην αρχαία Ελλάδα. Δεν ήξερα γιατί, μέχρι που ήρθαν εδώ και θαύμασα από κοντά όλα αυτά τα αριστουργήματα, οπότε συνειδητοποίησα ότι πάντα μου άρεσε η αρχαιότητα, διότι λάτρευαν τη γυναίκα”, καταλήγει η Diane Von Furstenberg.
Φωτογραφίες: Βασίλης Μαντάς
