Μια συλλογή ωδή στη διαφορετικότητα και με έντονο το πολιτικό στοιχείο
Για τον Alessandro Michele μάλλον πλέον δεν είναι περίεργο το να ασχολείται όλος ο κόσμος με τις συλλογές του. Από τότε που ανέλαβε τα ηνία της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Gucci έδειξε πως ήρθε για να μείνει και να φέρει μια τελείως διαφορετική πνοή στον Οίκο. Το στιλ Gucci, όπως το εμπνεύστηκε και το διαμόρφωσε ο Michele, απέκτησε γερές βάσεις και έγινε μόδα. Είναι ένας από τους ανθρώπους που μπορείς εύκολα να διακρίνεις ότι έχουν βάλει την υπογραφή τους σε ένα ρούχο ή αξεσουάρ, γιατί πολύ απλά είναι χαρακτηριστική.
Η Cruise 2020 συλλογή του παρουσιάστηκε στη Ρώμη, μία πόλη που έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Michele μιας και εκεί μεγάλωσε, εκεί έζησε τα 1970s, μια δεκαετία που όρισε τη μόδα, τον ίδιο αλλά και πολλές από τις ελευθερίες που έχουμε σήμερα. Η μητέρα του ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες που φόρεσαν παντελόνι. Η ανάγκη της Αιώνιας Πόλης για ελευθερία σημάδεψε τον χαρακτήρα του και σε συνδυασμό με το bullying που δέχτηκε αρκετές φορές στα παιδικά του χρόνια, μιας και δεν ήταν ένα τυπικό αγόρι, έτσι όπως το όριζαν τα στερεότυπα της εποχής, τον έκαναν να αποζητά όλο και περισσότερο αυτό ακριβώς, την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία των επιλογών.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που επηρεάστηκε από την ψήφιση του νόμου που απαγορεύει την άμβλωση στην Αλαμπάμα. Στην πασαρέλα ιδιαίτερη εντύπωση έκανε ένα τοπ με το μήνυμα "My body, my choice" και την ημερομηνία 22 Μαΐου 1978, οπότε και νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις στην Ιταλία. Αυτή δεν ήταν η μοναδική αναφορά που έκανε στο φλέγον ζήτημα. Μερικές ώρες πριν το show, αποφάσισε να κεντήσει σε ένα λευκό φόρεμα μία μήτρα, δημιουργώντας τελικά ένα catwalk look που πολλοί θα θεωρούσαν προκλητικό, μιας και είχε τόσο έντονο χαρακτήρα.
Κάθε τι σ’ αυτή τη συλλογή είχε προσωπική σημασία για τον Alessandro Michele. Ακόμα και η επιλογή των Μουσείων του Καπιτωλίου, και η τοποθεσία της πασαρέλας, από όπου φαινόταν το Φόρουμ, δεν έγινε τυχαία. Εκεί πήγαινε με τον πατέρα του μιας και δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο και είχε ανέκαθεν πάθος με την ιστορία και τα αρχαία. Η αγάπη του για το παρελθόν άλλωστε είναι κάτι που φαίνεται σε όλες του τις συλλογές, παρόλο που με έναν τρόπο όλες είναι εξαιρετικά σύγχρονες.
Η αισθητική του για ακόμα μία φορά ήταν διάχυτη, δεν παρεκκλίνει από αυτά που του αρέσει να σχεδιάζει και έτσι παρουσίασε και πάλι μια συλλογή που σε πρώτη ανάγνωση μπορεί κάποιος να θεωρήσει και ασύνδετη. Μοτίβα του Mickey Mouse, τιάρες, tailoring, πλεκτά και κάποια στοιχεία sportswear που θύμιζαν 1970s έδεναν με τον μαγικά αρμονικό τρόπο που τελικά μόνο ο Alessandro Michele ξέρει να χρησιμοποιεί.
Οι αμέτρητες αντιθέσεις, τα ρούχα με gender fluid χαρακτήρα, η λάμψη, τα αξεσουάρ που ξεχωρίζουν, είναι ο δικός του τρόπος να κάνει statement και να υποστηρίξει τη διαφορετικότητα. Σε έναν κόσμο που τώρα μαθαίνει να δέχεται τη διαφορετικότητα, ο Alessandro Michele δείχνει σε όλους πώς γίνεται η αρμονική συνύπαρξη. Συμβιβάζοντας το παρελθόν με το παρόν και αναμιγνύοντας –συχνά με κάπως confusing τρόπο ομολογουμένως- διαφορετικά στοιχεία στα looks του, παραμένει συνεπής σ’ αυτό που πρεσβεύει και μας πείθει, ότι οι ελεύθεροι άνθρωποι σίγουρα επιλέγουν Gucci.
