Το Master Chef μπορεί να τελείωσε αλλά η εποχή του Σκαρμούτσου τώρα ξεκινάει.
Ο chef με τα τατουάζ έχει γίνει το νέο αγαπημένο πρόσωπο της ελληνικής Tv αλλά και του γυναικείου πληθυσμού.
Στον Δημήτρη Σκαρμούτσο υπάρχουν αυτά που βλέπεις, αυτά που έχεις διαβάσει, αυτά που φαντάζεσαι κι αυτά που αισθάνεσαι. Βλέπεις ένα ροκ τύπο, γεμάτο τατουάζ, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι "μα πόσα έχει κάνει;". Δεν αποκλείεται να γνωρίζεις για το εστιατόριο Αλάτσι, όπου είναι head chef, για την περιπετειώδη διαδρομή του στην Αμερική, τις hardcore καταχρήσεις του, τη δουλειά στο ξενοδοχείο Sheraton, χάρη στην οποία γύρισε τον κόσμο ή για το ότι τα παράτησε όλα κι επέστρεψε στα Χανιά, όπου έγινε πατέρας. Όταν αρχίζει να σου λέει ιστορίες για τη ζωή του, σε κάνει να νιώθεις ότι δεν έχεις ζήσει τίποτα. Οι γυναίκες στο πρόσωπό του ανακαλύψαμε το νέο μας κόλλημα, ένα περιζήτητο bad boy που όμως δεν είναι bad boy - τουλάχιστον όχι πια, όπως λέει. Τον συνάντησα ένα απόγευμα στο Αλάτσι, όπου καπνίζοντας στριφτά τσιγάρα, ο κριτής του Master Chef μίλησε για όλα με αφοπλιστκή ειλικρίνεια. Γράφει η Μυρτώ Μήτσιου.
ΞΑΦΝΙΚΑ ΔΙΑΣΗΜΟΣ
Ποια είναι η πρώτη γεύση από τη δημοσιότητα;
Υπάρχουν συγκεκριμένες φάσεις που είναι πιο αισθητή, όπως όταν προσπαθώ να χαλαρώσω λίγο το μεσημέρι -όπως σήμερα- και δεν σταματάει να χτυπάει το κινητό μου. Και δεν παίζει να το κλείσω, γιατί έχω ένα παιδί και θέλω ανά πάσα ώρα και στιγμή να μπορεί να με βρει. Αλλά σήμερα μου την έδωσε. Η ζωή μου όμως δεν έχει αλλάξει δραματικά, εκτός από το γεγονός ότι με χαιρετάνε στο δρόμο. Πριν από το Master Chef με έβλεπαν στο δρόμο και νόμιζαν ότι θα τους κλέψω την τσάντα. Τώρα έγινα ο κύριος Σκαρμούτσος. Πριν έμπαινα σε ένα πολυκατάστημα και οι σεκιουριτάδες με ακολουθούσαν για να μην κλέψω. Τώρα έρχονται για να με χαιρετήσουν διά χειραψίας. Μέχρι και οι αστυνομικοί που παλιότερα με σταματούσαν και με έψαχναν, τώρα κάνουν πλακίτσα.
Σε ενδιαφέρει τι λένε ή τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα;
Όχι, γι’ αυτό και δεν έχω facebook ή twitter, για να μη βλέπω τι παίζει. Πιστεύω ότι θα νευρίαζα και δεν θέλω.
Δίνεις την εντύπωση ότι απαξιώνεις την τηλεόραση. Τι σε έκανε να αποφασίσεις να ασχοληθείς με μια καθημερινή εκπομπή;
Το χρήμα εννοείται. Οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους. Όταν κάποιος σου προσφέρει μια δουλειά την οποία θεωρείς ότι μπορείς να κάνεις, γιατί να πεις όχι; Έχω μια καλή δουλειά εδώ, το εστιατόριο πάει καλά, αλλά τα πράγματα αλλάζουν κάθε μέρα.
Είχες δεύτερες σκέψεις για να δεχτείς;
Εννοείται, και ακόμα έχω. Γιατί αυτό μπορεί εύκολα να ξεφύγει και να μην μπορώ να το ελέγξω. Έχω μάθει πια να ελέγχω τη ζωή μου και όταν δεν συμβαίνει μου φαίνεται περίεργο, με εκτροχιάζει. Και ενώ μικρός εκτροχιαζόμουν πολύ εύκολα και μου άρεσε, όσο μεγαλώνω και έχω άλλες υποχρεώσεις δεν μου αρέσει. Επιπλέον, είναι ένας χώρος που δεν τον ξέρω. Τη μαγειρική την ξέρω, είμαι στα νερά μου, αλλά την τηλεόραση όχι. Ακούω πολλά, βλέπω πολλά και προσπαθώ να κινηθώ όσο πιο διακριτικά γίνεται. Δίνω μάχη για να κρατήσω όσο πιο πολύ μπορώ τον εαυτό μου. Δεν είναι εύκολο όμως.
Το γεγονός ότι το Master Chef το παρουσιάζει η Ευγενία Μανωλίδου, ένα αμφιλεγόμενο -κατά γενική ομολογία- πρόσωπο, σε προβλημάτισε;
Όταν μου είπαν ότι την παρουσίαση θα έκανε η Ευγενία – το έχω πει και στην ίδια μάλιστα– είπα "Ρε παιδιά, είναι δυνατόν;". Ήμουν μαλάκας όμως. Γιατί έκανα αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν: να κρίνω χωρίς να γνωρίζω. Γιατί η Ευγενία είναι φοβερός άνθρωπος. Το εννοώ. Είναι πολυμηχάνημα, πολύ καλή στη δουλειά της, στρατιώτης, πάντα εκεί, χωρίς να διαμαρτύρεται ή να κακολογεί. Είναι άνθρωπος που θα σου δώσει συμβουλή, θα σου προσφέρει το καμαρίνι της για να κάνεις συνέντευξη, θα φέρει φρούτα για να φάμε, θα δουλέψει με τα δικά μας ωράρια που είναι περίεργα, γιατί έχουμε και τα εστιατόρια. Και όλα αυτά χωρίς να έχει την υποχρέωση να τα κάνει. Θα μπορούσε να το παίζει ντίβα και να μας κάνει να τρέχουμε. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Δεν ανακατεύεται και δεν φέρνει την προσωπική της ζωή στο πλατό. Λυπάμαι που είχα σκεφτεί έτσι στην αρχή. Βέβαια κι εκείνη μου είπε ότι όταν με είδε της φάνηκα λίγο περίεργος, οπότε μάλλον ήταν αμοιβαία τα συναισθήματα. Αλλά είναι φοβερό που αλλάξαμε γνώμη ο ένας για τον άλλον. Και αν έχω μάθει κάτι απ’ αυτό που ζω τώρα, είναι ότι απ’ όσα λέγονται πρέπει να πιστεύεις το 1 με 2%.
Θεωρείς ότι άξια έχουν προχωρήσει οι συγκεκριμένοι σεφ;
Αυτοί που έχουν μείνει είναι αυτοί που έπρεπε. Εκτός από πολύ καλά παιδιά, είναι και πάρα πολύ καλοί μάγειρες και μάλιστα ερασιτέχνες, με την έννοια ότι δεν έχουν μείνει χρόνια σε εστιατόρια. Σ’ αυτούς τους τρεις μήνες έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ. Τα 37λεπτο επεισόδιο που βλέπεις βγαίνει από 10 ώρες γύρισμα, όπου κάνουμε μαθήματα, μιλάμε για τα φαγητά που έφτιαξαν, για το τι έπρεπε να κάνουν καλύτερο, και έτσι διορθώνονται.
Γιατί πιστεύεις ότι το Master Chef πήγε τόσο καλά σε νούμερα;
Γιατί δεν είμαστε άνθρωποι της τηλεόρασης και άρα καμένα χαρτιά. Είμαστε πολύ διαφορετικοί κι αυτό το κάνει πολύ ενδιαφέρον. Και δεν έχουμε ανταγωνισμό. Αντίθετα, έχουμε δεθεί πάρα πολύ. Δηλαδή με τον Λευτέρη αν δεν μιλήσουμε 5 φορές την ημέρα, δεν μπορώ. Και η όλη παραγωγή ήταν σπουδαία. Από την άλλη, προσπαθήσαμε να εστιάσουμε στη μαγειρική και όχι στο reality και νομίζω ότι το έχουμε καταφέρει. Όλοι αυτοί οι παράγοντες δημιούργησαν ένα αξιοπρεπέστατο προϊόν που αρέσει στον κόσμο.
Πιστεύεις ότι όλες αυτές οι εκπομπές μαγειρικής θα μας κάνουν περισσότερο νοικοκυρές;
Όλοι μεγαλώσαμε με μαμάδες ή γιαγιάδες που μαγείρευαν, άρα οι Ελληνίδες το έχουν μέσα τους, έχουν τις βάσεις, αλλά δεν τους μένει πια καιρός να το κάνουν. Όταν τρέχεις όλη μέρα και ειδικά αν είσαι και μόνος σου, δεν ασχολείσαι. Εγώ να φανταστείς σπίτι μου δεν έχω ηλεκτρική κουζίνα. Είναι καλό να ξέρεις να μαγειρεύεις, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Δεν θα αλλάξει κάτι στη ζωή σου. Μπορεί κάποια στιγμή να σου ’ρθει. Ή μπορεί να ανήκεις σ’ εκείνους που δεν γουστάρουν καθόλου. Δεν υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει.
FEAR&LOTHING IN AMERICA
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θυμάσαι από τη ζωή σου στην Αμερική;
Ήταν μια περίοδος με πολλή ένταση, πολύ θυμό, πολύ δυνατές στιγμές. Το Λος Άντζελες, στο οποίο ζούσα, είναι μια πόλη όπου συνέχεια γίνεται κάτι. Για να κρατηθείς στα πράγματα, πρέπει να τρέχεις συνέχεια, άρα η πρώτη εικόνα είναι εικόνα έντασης, είτε μέσα στην κουζίνα, είτε σε κάποιο μπαρ, είτε στο σπίτι, είτε με κάποια γυναίκα...
Ποια είναι η μεγαλύτερη αλητεία που έχεις κάνει;
Έχω κάνει πολλές αλητείες που δεν τολμώ να τις πω, γιατί θα γίνει ο κακός χαμός. Για να αντέξεις αυτή την ταχύτητα με την οποία κινούνται όλα, δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Κι εγώ τα έκανα και τα δύο. Το θέμα είναι όμως ότι βγήκα από αυτό, όπως βγαίνει πολύς κόσμος. Στα 40 μου έχω βάλει τα πράγματα στη θέση τους και η ζωή μου πάει μια χαρά.
Τώρα που αυτά είναι παρελθόν, έχεις καταλήξει για τα βαθύτερα συναισθηματικά αίτια που σε οδήγησαν στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά;
Εκεί σε πήγαινε η ζωή. Σίγουρα δεν ήταν το ότι ήμουν μόνος. Είχα πάντα πάρα πολλούς φίλους, με τους οποίους για να γλιτώνουμε τα ενοίκια μέναμε μαζί σε βιομηχανικούς χώρους, λοφτ, αποθήκες, σπίτια. Αντιθέτως, αν ήμουν μόνος, θα το είχα ελέγξει πιο εύκολα, γιατί το αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι θέμα παρέας. Ήμασταν πολλοί και μετά τη δουλειά, για να χαλαρώσουμε, πίναμε μια μπίρα. Η μία οδηγούσε στη 12η ή στην 24η και κατέληγε στο Jack Daniels. Και το πρωί για να ξυπνήσεις ήθελες ένα Βloody Μary. Υπάρχουν άνθρωποι που εθίζονται ευκολότερα από άλλους. Είχα φίλους που δοκίμασαν αλλά δεν τους άρεσε και το παράτησαν. Πρέπει να είσαι και από τη φύση σου άνθρωπος που πάει κόντρα στο ρεύμα, όπως εγώ που πίστευα ότι ήμουν λίγο αλάνι, ελεύθερο μυαλό, ψιλοαναρχικός. Δεν το έψαξα γιατί έμπλεξα. Έψαξα τόσο πολύ τον τρόπο για να βγω και όταν βγήκα ήμουν τόσο χαρούμενος, που δεν είχε σημασία το γιατί. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μπορεί στην αρχή να γουστάρεις, αλλά η τελική γεύση που σου αφήνουν στο στόμα είναι πικρή. Μετά την πρώτη, τη δεύτερη έρχεται το κακό - οι επόμενες πιρουνιές είναι πολύ άσχημες.
Ύστερα από πόσο καιρό κατάφερες να απεξαρτηθείς;
Έπειτα από αρκετά χρόνια, ύστερα από πολύ κόπο και έχοντας μετρήσει πολλές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές φίλων. Όταν βγαίνεις από αυτό είναι σαν να ξαναζείς από την αρχή. Γιατί βλέπεις τα πιο απλά πράγματα, αυτά που οι άλλοι θεωρούν δεδομένα, με άλλο μάτι.
Γιατί αποφάσισες να μιλήσεις γι’ αυτή την περίοδο της ζωής σου;
Για να περάσω ένα μήνυμα. Αν μπορώ να δώσω ελπίδα σε κάποιον εκεί έξω, είναι σπουδαίο. Τα έχω περάσει και ξέρω πώς είναι. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα δεν το αντιμετωπίζουμε καθόλου. Εθελοτυφλούμε. Τα ναρκωτικά είναι παντού γύρω μας, όχι μόνο στην Ομόνοια όπου γίνεται χαμός, αλλά παντού. Και δεν κάνει κανείς τίποτα. Θεωρώ απαράδεκτο να υπάρχει λίστα αναμονής στα κέντρα αποτοξίνωσης και να μην ασχολείται κανείς μ’ αυτό. Εσύ θα ήθελες να ασχοληθείς πιο οργανωμένα;
Το έκανα πάρα πολύ στην Αμερική, γιατί το πρόγραμμα που πέρασα επέβαλλε δύο χρόνια εθελοντικής εργασίας, καθώς θεωρούν ότι οι άνθρωποι που έχουν περάσει από τα ναρκωτικά μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν. Και εκεί εθελοντική εργασία σημαίνει ότι αναλαμβάνεις δυο-τρεις ανθρώπους και είσαι συνέχεια δίπλα τους. Αυτό κάνει καλό και σε σένα και σ’ αυτούς, γιατί βλέπεις πού δεν θέλεις να ξαναφτάσεις, γιατί νιώθεις πολύ σημαντικός και μπορείς να τους καταλάβεις. Είναι σπουδαίο όταν τελειώνεις απ’ αυτή την ιστορία να νιώσεις χρήσιμος. Γιατί αν δεν νιώσεις χρήσιμος, έχεις ξαναπέσει. Επίσης, μέσα από αυτό το πρόγραμμα μαθαίνεις ξανά τι πάει να πει αγάπη. Κακά τα ψέματα, όταν κάνεις καταχρήσεις, έχεις πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, δεν αγαπάς τον εαυτό σου, η μόνη αγάπη που έχεις είναι για το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, που είναι μια ιδέα, μια μαλακία. Στην Ελλάδα δυστυχώς ασχολούνται μόνο με το πόσο έχουν πέσει οι πωλήσεις των αυτοκινήτων και καθόλου με τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται κάθε μέρα. Θα ήθελα πολύ να βοηθήσω. Το έχω κάνει με τις λεγόμενες "Κοινωνικές κουζίνες", όπου έχουμε μαγειρέψει στα Εξάρχεια για παιδιά που κάνουν απεξάρτηση. Αλλά μόνο έτσι μου επιτρέπεται να βοηθήσω, ως μάγειρας, όχι συμβουλευτικά, γιατί για να το κάνω αυτό πρέπει να είμαι κοινωνικός λειτουργός ή κάτι τέτοιο. Άλλο τραγικό κι αυτό …
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ
Πώς είσαι ως μπαμπάς;
Επειδή είμαι πολύ φιλελεύθερο άτομο, λειτουργώ αρκετά χαλαρά. Δεν θέλω να τον πιέζω, θέλω να νιώθει ότι είμαι κοντά, γιατί ξέρω και προετοιμάζομαι ότι θα κάνει κάποια παραστρατήματα, θα πάει σε παράδρομους, αλλά ελπίζω ότι αν έχει τις σωστές βάσεις θα τα αφήσει πίσω του, όπως κι εγώ.
Τι σε φοβίζει στο μέλλον του;
Τα ναρκωτικά, τι άλλο; Δεν με νοιάζει ούτε τι θα γίνει, ούτε αν θα σπουδάσει, γιατί ξέρω ότι θα βρει το δρόμο του. Αν δεν του αρέσει το διάβασμα, όπως αρέσει σε μένα και στη μάνα του, ή αν δεν γίνει επιστήμονας, δεν θα στενοχωρηθώ. Θα στενοχωρηθώ αν μπλέξει με ναρκωτικά. Αυτό με φοβίζει και ψάχνω από τώρα να δω πώς μπορώ να του περάσω κάποια μηνύματα.
Θέλεις να κάνεις άλλο παιδί;
Αυτή τη στιγμή όχι.
ΤΑΤΟΟ MASTER
Αν σε βλέπαμε γυμνό, τι τατουάζ θα μπορούσαμε να διακρίνουμε;
Έχω τα πάντα. Ονόματα γυναικών-όχι καραμπάμ, ψιλοκαλυμμένα-, έχω πράγματα που χάραξαν τη ζωή μου, είτε ήταν στιγμή, είτε ήταν πρόσωπα, είτε πράγματαπου ήθελα να αποκτήσω και τα σχεδίασα μπας και τα καταφέρω, αλλά και στοιχεία από σημεία του κόσμου όπου έχω πάει.
Υπάρχει κάποιο που να ξεχωρίζεις;
Ε βέβαια, η ημερομηνία γέννησης τουγιουμου. Ό,τι έχει να κάνει με το γιο μου μού αρέσει πιο πολύ. Όλα μου αρέσουν. Αν δεν τα γούσταρα, δεν θα τα έκανα. Ακόμα και το χελιδονάκι που έχω στο χέρι με τρελαίνει, γιατί συμβολίζει την επιστροφή στην πατρίδα, στους δικούς μου ανθρώπους.
ΓΙΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΣ
Έχεις συνειδητοποιήσει πόσο αρέσεις στις γυναίκες;
Δεν το έχω καταλάβει. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ο οποίος πριν από ένα μήνα, εντάξει, έβρισκε γυναίκα, αλλά δεν τρελαινόντουσαν κιόλας, το πάλευε και λίγο, τώρα να έχει τρομερό σουξέ. Αλλά έχει πλάκα, γιατί πια έχω διευρύνει το target group μου, από 20 μέχρι 75. Οι κυρίες που όταν περνούσα δίπλα τους κράταγαν την τσάντα τους, τώρα μου λένε ότι τους αρέσουν πολύ τα τατουάζ μου.
Εσύ τι παρατηρείς στις γυναίκες;
Την εξυπνάδα στα μάτια. Μου αρέσει να είναι κοινωνικές και να έχουν ζεστό χαμόγελο.
Και τι σε εκνευρίζει;
Η μιζέριακαι η γκρίνια. Μ’ αρέσει η γλυκιά γκρίνια. Δώσε μου πρωινό παραπονάκι και είμαι εκεί, να κάνω καφέ, μασάζ, οτιδήποτε. Αλλά την γκρίνια χωρίς λόγο δεν την μπορώ, φεύγω χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Έχοντας παντρευτεί δύο φορές, τι πιστεύεις ότι κάνει ένα γάμο πετυχημένο;
Ποπο! πάρα πολύ δύσκολο. Το πιο συγκλονιστικόείναι απλώς να συμβαίνει. Νομίζω ότι χρειάζονται πάρα πολλές παραχωρήσεις και από τους δύο, να αφήνει ο ένας λίγο χώρο στον άλλο για να μπορέσει να κινηθεί. Και να πηγαίνει και λίγο με τα νερά του. Εγώ μάλλον δεν τα έκανα αυτά, γιατί ήμουν λίγο ξεροκέφαλος. Και επειδή έχω ζήσει αρκετά ελεύθερα, δεν μπορώ να μπω σε καλούπι. Σίγουρα πάντως είμαι ο λάθος άνθρωπος να δώσει συμβουλές για γάμους.
Σου αρέσουν οι γυναίκες που κάνουν το πρώτο βήμα;
Πολύ, γιατί δείχνει ότι είναιδυναμικές. Και έτσι έχω μάθει. Τώρα τελευταία βλέπω ότι γίνεται και στην Ελλάδα και δεν με πειράζει καθόλου, γιατί για χρόνια το καταπίεζαν. Όταν σου αρέσει κάποιος, δεν έχει σημασία αν είναι αρσενικό ή θηλυκό, πρέπει να το δείξεις. Αν σου αρέσει και δεν το δείχνεις είναι λάθος, γιατί καταπιέζεσαι. Και μπορεί να μη ζήσεις φοβερές στιγμές με αυτόν τον άνθρωπο γιατί δεν το έδειξες. Πρέπει πάντα να προσπαθείς.
Θα σε πείραζε αν η σύντροφός σου δεν ξέρει να μαγειρεύει;
Όχι, καθόλου. Δεν μ’ ενδιαφέρει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν θέλω να μαγειρεύει. Δεν θέλω να φτιάχνει το σπίτι. Είναι άλλα πράγματα που μετράνε.
Πώς είσαι όταν ερωτεύεσαι;
100%εκεί. Κι ας έχω φάει τα μούτρα μου πολλές φορές. Ευτυχώς, τουλάχιστον τώρα έχω μάθει να σηκώνομαι, γιατί πιο παλιά δεν μου ήταν εύκολο. Απλά δεν έρχεται ο έρωτας τόσο συχνά όπως παλιά. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει, ίσως γιατί μεγαλώνουμε. Νομίζω ότι τρέχουμε όλοι και ο έρωτας έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Τι σε κάνει να αποχωρείς από τις σχέσεις;
Ηβαρεμάρα, τα ίδια και τα ίδια. Όταν η ρουτίνα είναι γλυκιά μ’ αρέσει. Αλλά η βαρεμάρα με ξενερώνει.
ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ
Μετά το Αλάτσι τι;
Έλα ντε; Το Αλάτσι είναι το εστιατόριο όπου έχω μείνει περισσότερο απ’ όλα. Συμπληρώνω 6 χρόνιακαι αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια μαγική συνταγή εδώ. Είναι ο Σταύρος Θεοδωράκηςπου αγαπώ πάρα πολύ, επειδή είναι φίλος και επειδή μου έδωσε απεριόριστη ελευθερία στην κουζίνα. Γι’ αυτό νομίζω ότι έχω μείνει εδώ τόσο πολύ, γιατί δεν νιώθω πίεση. Ποτέ δεν ξέρεις όμως τι θα γίνει στο μέλλον. Γιατί ήξερα ότι θα έκανα τηλεόραση και θα γινόμουν πρώτη μούρη στο Καβούρι; Αν μου το έλεγες πριν από λίγο καιρό θα σου έλεγα "είσαι τρελός". Άρα δεν λέω τίποτα.
Τι λείπει περισσότερο αυτή την περίοδο από τη ζωή σου;
Το παιδίμου. Θα ήθελα να είναι δίπλα μου πάντα, να μην πήγαινε καν σχολείο, να είναι εκεί να τον βλέπω.
Αν είχα τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω ένα σου όνειρο, τι θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να είναι ο γιος μου κοντά. Τα λεφτά δεν μ' ενδιαφέρουν. Όσο εύκολα έρχονται, τόσο εύκολα φεύγουν. Δόξα και φήμη, επίσης. Σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο; Όχι. Αυτό που δίνουν τα παιδιά είναι απίστευτο. Εμένα στα 30 μου άλλαξε όλη μου η ζωή. Ο γιος μου έβγαλε συναισθήματα που δεν ήξερα ότι είχα μέσα μου. Εκεί ένιωσα τι θα πει πραγματική αγάπη.
