Επέζησε από ναυάγιο, στην Αμερική θα κολλούσε; Η 29χρονη τραγουδοποιός μας μιλά με αφορμή το νέο της άλμπουμ που ηχογράφησε στη Νέα Υόρκη και τη μεγάλη συναυλία της στο Ηρώδειο.
Ένα υπερκινητικό κορίτσι από την Ελλάδα που αγαπά πολύ τη μουσική, περπατά στους δρόμους του Μπρούκλιν. Βρίσκεται σε μια φάση μεταξύ διακοπών κι ενός πειράματος μετανάστευσης
. Ή μεταξύ κλεισίματος ενός πρώτου κύκλου στα επαγγελματικά και μιας νέας συναισθηματικής αρχής. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου χτυπά τις πόρτες σε διάφορα γνωστά στούντιο ηχογραφήσεων της Νέας Υόρκης, εκμεταλλευόμενη τη μεγάλη ευκαιρία του Μεγάλου Μήλου. Δεν κουβαλά μαζί της καμία συστατική επιστολή, καμία χρήσιμη γνωριμία, παρά μόνο ένα tablet με κάποια ντέμο της και σίγουρα κάποιες γενναίες δόσεις αυθορμητισμού κι αυτοπεποίθησης. Βοήθησε σ’ αυτό και η τεράστια επιτυχία των περσινών πολυσυζητημένων εμφανίσεών της στη Στέγη – η τακτική των λίγων και προσεγμένων εμφανίσεων έχει λειτουργήσει σαφέστατα υπέρ της. Όσο για το ότι επέζησε του πολυσυζητημένου ναυάγιου, σίγουρα έχει παίξει κι αυτό τον –τεράστιο- ρόλο του. Παρ' όλα αυτά τα στούντιο δεν ανοίγουν τις πόρτες τους εύκολα. Πλην ενός. Είναι το στούντιο στο οποίο η Έιμι Γουαϊνχάουζ είχε ηχογραφήσει το Back To Black. Τύχη; Μοίρα; Έξυπνη κίνηση; Άστρο. Αυτό σκέφτομαι όσο ακούω την ολόφρεσκη Μόνικα να μου εκσφενδονίζει με χαρακτηριστική οικειότητα τα ονόματα των ανθρώπων που γνώρισε (μεταξύ αυτών Μάικ Ρόνσον, Ντέιβιντ Μπερν, Σάρον Τζόουνς) σε αυτό το κομβικό ταξίδι
29 ετών κι έχει ζήσει τόσα πολλά, ξανασκέφτομαι όση ώρα ακούω το πρώτο single Shake Your Hands που το τραγουδά παρέα με τον Andrew Wyatt, τον frontman του βραβευμένου συγκροτήματος Miike Snow, ένα μείγμα από καθαρόαιμη παλιά ντίσκο και τη γνώριμη πλέον ζεστασιά των ιδιαίτερων μελωδικών γραμμών της. 29 ετών και ήδη της δόθηκε το Ηρώδειο για μια μεγάλη συναυλία τον Ιούλιο,συνεχίζω να σκέφτομαι φέρνοντας ταυτόχρονα στον νου όλες τις ενστάσεις που θα μπορούσαν να έχουν άλλοι καλλιτέχνες με περισσότερο έργο στην πλάτη τους. Κι όμως. Ίσως η Μόνικα να συμπυκνώνει με τον εφηβικό ενθουσιασμό της την ψαγμένη νέα γενιά που μπορεί να απευθυνθεί στο ευρύ κοινό τολμώντας να φύγει από τη σιγουριά του γνώριμου κι έχοντας στ’ αλήθεια κάτι φρέσκο να πει - ακόμη και όταν χρησιμοποιεί όρους του παρελθόντος. Όπως την αμερικάνικη αγνή ντίσκο των 70s για παράδειγμα.
Υπήρχαν πολλές στιγμές μοναξιάς στην Αμερική;
Ναι. Αυτή, η τρίτη φορά που πήγα, ήταν για δουλειά και μόνο. Έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου. Και μπορεί να ήμουν όλη μέρα με τον Ίθαν Χοκ, για παράδειγμα, αλλά το βράδυ ήμουν μόνη μου. Δεν είχα κανέναν να ρωτήσω «πώς τα πήγα; Τα είπα καλά σε εκείνη την επαγγελματική συνάντηση;».
Γιατί ήσουν με τον Ίθαν Χοκ;
Γιατί μέσα σε όλο αυτό το ταξίδι συναντήθηκα και με τον κινηματογραφικό παραγωγό Χρήστο Κωνσταντακόπουλο της Faliro House, ο οποίος με έπαιρνε συνέχεια μαζί του. Έτσι γνώρισα και την Τίλντα Σουίντον, βρέθηκα προσκεκλημένη σε μπάρμεκιου του Πάρη Κασιδόκωστα στο Μαλιμπού, όπου είχα την ευκαιρία να δω και την άλλη πλευρά της σόουμπιζ. Κάποια στιγμή βέβαια τα απομυθοποιείς όλα αυτά.
Ήσουν και ψυχικά έτοιμη για την απομυθοποίηση. Επέζησες από ναυάγιο.
Ναι, το ναυάγιο ήταν ένα μάθημα. Ακόμη και τώρα που κάποιες φορές αγχώνομαι λεω «Μονικάκι, για θυμήσου…».
Τη λες συχνά αυτή την ιστορία;
Είναι κάτι σαν άσος στο μανίκι. Σε φέρνει σ’ επαφή με τους άλλους και είναι και το έναυσμα που τους κάνει να ανοιχτούν κι εκείνοι, για να πουν κάτι δικό τους.
Πριν από το ναυάγιο ήσουν τόσο ανοιχτή με τους ανθρώπους;
Πολύ. Απλά ήμουν λίγο πιο επιπόλαιη.
Ήθελες, δηλαδή, απλώς να περνάς καλά με τους άλλους, χωρίς τη βαθύτερη σύνδεση μαζί τους.
Ακριβώς. Ενώ ύστερα από το ναυάγιο κατάλαβα ότι ο ψυχικός κόσμος είναι τελικά αυτός που μ’ ενδιαφέρει. Ο ψυχικός μου κόσμος με έσωσε τη βραδιά του ναυαγίου.
Ωστόσο, δεν σώθηκες από τα media όταν π.χ. τα προσωπικά σου άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα.
Κι όμως, προσπαθώ να τα προστατεύω. Προφανώς δεν είναι εύκολο. Θέλω να εστιάζω στη μουσική και μόνο. Πάντα λέω “ας μη θυμούνται το πρόσωπό μου ή το όνομά μου, τουλάχιστον ας θυμούνται ένα τραγούδι μου”.
Πόσο είναι δύσκολο να είναι δύο καλλιτέχνες μαζί σε μια σχέση;
Δεν είναι τόσο δύσκολο. Αρκεί να υπάρχει σεβασμός και ελευθερία στο να ακολουθεί ο καθένας τον δικό του δρόμο. Εγώ είχα μια πολύ αντιφατική εμπειρία, γι' αυτό και το έζησα άσχημα. Ωστόσο, θεωρώ ότι ειναι πολύ όμορφο να είναι δύο καλλιτέχνες μαζί.
Δεν είναι πολύ ανταγωνιστική η σχέση;
Θα μπορούσε να είναι και συν-αγωνιστική. Να βλέπεις ότι ο άλλος κάνει κάτι όμορφο και να σ’ εμπνέει, να κάνεις κι εσύ κάτι αντίστοιχο. Αν ο άλλος σου πει, “κοίτα πώς το κάνω εγώ, για να το κάνεις κι εσύ”, εκεί η ισορροπία έχει χαθεί.
Άρα το έζησες κι εσύ.
Ε, ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που έχασα αυτή την ισορροπία. Κι όμως ήταν πολύ σημαντικό ότι το πέρασα τότε και δεν θα το περάσω στα σαράντα. Είμαι πολύ εγωίστρια και δυναμική σε πολλά θέματα, αλλά στην προσωπική μου ζωή είμαι πολύ ευάλωτη.
Συνέχεια στη σελίδα 2
Τσακώνεσαι συχνά με τους δικούς σου ανθρώπους;
Όχι. Αλλά όταν προκύψει να διαφωνήσω και βλέπω πως ο άλλος επιμένει πολύ στην άποψή του, λέω “θα σ’ αφήσω να έχεις αυτή την άποψη” και απομακρύνομαι.
Και δεν καταλαβαίνουν ότι τους αφήνεις να κερδίσουν;
Ναι, τους τσαντίζει αυτό. Αλλά δεν μπορώ να αναλώνομαι. Είμαι της ενέργειας. Αν σπαταλήσω πολλή ενέργεια για να σου αλλάξω γνώμη, δεν θα μου μείνει και πάρα πολλή για τη στιγμή που θα τη χρειαστώ μόλις επιστρέψω στο σπίτι. Να υποθέσεω ότι η μουσική, ακόμη και όταν αυτοσχεδιάζεις στο πιάνο, μόνη στο σπίτι, είναι το καταφύγιό σου. Ναι, ναι. Και η μοναξιά μου. Την προστατεύω πολύ.
Δεν πλησιάζει κανείς σ’ αυτή τη ζώνη, σωστά;
Ακριβώς. Αν και το δοκίμασα κάποια εποχή. Είδα όμως ότι δεν μπορώ να το μοιραστώ με κανέναν. Θεωρώ ότι τις στιγμές που παίζω πιάνο, μουσική γενικά, θέλω να είμαι μόνη μου. Ακόμη κι ένα παιδάκι να κάθεται να με χαζεύει νιώθω ότι εγώ πρέπει κάτι να του δώσω. Ακόμη και ο αγαπημένος μου να είναι στον καναπέ και να με ακούει, νιώθω ότι πάλι πρέπει να δώσω μια παράσταση, να του αρέσει. Ενώ όταν είμαι μόνη μου, θέλω να αρέσει σ’ εμένα. Η παρουσία ενός τρίτου μου δίνει αυτόματα την εντολή “κάν’ τον να περάσει καλά”, “πρέπει να του αρέσει”.
Θυμάμαι τις συναυλίες σου στους Βράχους και στη Στέγη. Είναι ναρκωτικό αυτό το χειροκρότημα από το πλήθος από κάτω;
Κοίτα, είναι το πώς το διαχειρίζεσαι κάθε φορά. Μου είχε κάποτε ο Απόστολος Δοξιάδης πως ύστερα από τέτοιες συναυλίες με πάνω από 2–3 χιλιάδες κόσμου, η αδρεναλίνη στο σώμα είναι η ίδια με αυτή που προκαλείται σ΄ ένα τροχαίο ατύχημα. Χρειάζεσαι τρεις τέσσερις ώρες να συνέλθεις από τα τόσα μάτια που είναι στραμμένα επάνω σου.
Ένιωσες να καβαλάς καλάμι κάποια στιγμή;
Όχι.
Πώς είσαι τόσο σίγουρη;
Γιατί δεν το επέτρεψα στον εαυτό μου. Αν είσαι λογικός, το σκέφτεσαι αμέσως. Σήμερα γεμίζουμε το Θέατρο Βράχων, αύριο μπορεί όχι. Οι γονείς μου μού το έχουν μάθει αυτό. Μου έλεγαν: Μη θεωρείς δεδομένο ότι τώρα έχουμε σπίτι. Αύριο μπορεί να μην έχουμε.
Φαντάζομαι θα έχεις ακούσει να λένε για σένα πως τα βγάζεις πέρα εύκολα λόγω της οικονομικής άνεσης που σου παρέχει η οικογένειά σου.
Ναι, βέβαια. Έρχονται πολλοί καλλιτέχνες και μου λένε, “καλά πως ζεις; Αφού δεν κάνεις συχνά συναυλίες”. Κι όμως, γράφω τη μουσική μου μόνη μου, άρα παίρνω κάποια πνευματικά δικαιώματα, δεν είμαι μια απλή ερμηνεύτρια. Σίγουρα με βοηθά και η οικογένειά μου, αλλά μέχρι ένα σημείο.
Έχεις φτάσει στο σημείο να μετράς κέρματα;
Όχι, σίγουρα όχι. Αλλά δεν κάνω περιττά έξοδα. Δεν ξοδεύω τίποτα σε ρούχα, για παράδειγμα. Έχω ένα καλό αυτοκίνητο και αποταμιεύω για να κάνω ταξίδια.
Μετά τις συναυλίες στη Στέγη πήρες την απόφαση για το νέο σου άλμπουμ στην Αμερική;
Εδώ και τρία χρόνια είχα αρχίσει να ακούω πολλή αμερικάνικη μουσική. Με γοήτευε η μπλουζ -που την έχουν στο αίμα τους οι Αμερικανοί, όπως έχουμε εμείς το ρεμπέτικο- και το πώς τη συνδυάζουν με το ροκ εν ρολ. Απλά μετά τη Στέγη πήρα την απόφαση να φύγω. Ένιωσα πως ένας σημαντικός κύκλος έκλεισε. Άρα ήθελα να δω πώς είναι να μηδενίζεις το κοντέρ και να έχεις έναν διαφορετικό αριθμό τηλεφώνου.
Ενθουσιάζεσαι εύκολα;
Ναι, αλλά όταν βλέπω πολύ ενθουσιασμό στους άλλους μου φαίνεται επιφανειακός.
Εσύ δεν είσαι καχύποπτη με τον δικό σου ενθουσιασμό;
Είμαι. Αλλά με προσγειώνουν οι δικοί μου άνθρωποι.
Θυμάσαι την τελευταία φορά που ενθουσιάστηκες αρχικά και μετά χαλάρωσες κάπως απότομα;
Συνήθως με τα αγόρια μού συμβαίνει αυτό. Αν πω ότι ερωτεύτηκα, τότε οι άνθρωποι γύρω μου ξέρουν πως μάλλον σε λίγες ημέρες θα ξε-ερωτευτώ.
Βαριέσαι γρήγορα;
Ναι. Θέλω ο άλλος να με ιντριγκάρει με το μυαλό και το χιούμορ του. Να μην τον έχω δεδομένο. Να έχει τη δική του ζωή, να ξέρω ότι δεν είναι πάνω από το κεφάλι μου. Αν δεν περιμένει κάτι από μένα, θα του δώσω ό, τι έχω να του δώσω επί δέκα. Όταν κάποιος ζητάει, στρίβω και φεύγω.
Όσο μεγαλώνεις απομυθοποιείς τον έρωτα;
Ίσα ίσα, δυναμώνει. Ερωτεύομαι βέβαια πιο δύσκολα. Δεν ενθουσιάζομαι όσο παλιότερα. Δύσκολα θα με εντυπωσιάσει κάποιος. Αλλά αν το καταφέρει, τότε… η σχέση δεν θα κρατήσει μία εβδομαδα, μπορεί να πάει και για μήνα (γέλια).
American Dream
Οι περιπέτειες της Μόνικα στη Νέα Υόρκη για την ηχογράφηση του άλμπουμ Secret in the Dark
"Ο άνθρωπος που μου άνοιξε την πόρτα λέγεται Homer Steinweiss από τους Dap Κings. Αυτός έγινε και ο παραγωγός αυτού του άλμπουμ".
"Μου ζήτησαν να μην αλλάξω την προφορά μου. Τους άρεσε που ακουγόταν κάπως περίεργη".
"Στο στούντιο πειραματιζόμασταν. Hχογραφούσαμε ακόμη και σ' έναν απλό διάδρομο".
"Όλες οι ηχογραφήσεις είναι αναλογικές, χειροποίητες. Παίζουμε όλοι μαζί, όπως παλιά".
"Ταξίδεψα στο Ντάλας, στο Όστιν, στην Καλιφόρνια".
"Στην Αμερική ένιωσα πως μπορώ να γράψω μουσική για κινηματογράφο. Ίσως το κάνω".
"Οι παραγωγοί που με προσέγγισαν είχαν φροντίσει να μάθουν τα πάντα για μένα. Τους φαινόμουν μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση επειδή δεν τραγουδάω μόνο, αλλά γράφω και τις μουσικές μου κι έχω άποψη για την ενορχήστρωση".
"Η Αμερική είναι αλλιώς. Και τα δικά μου αφτιά όταν είμαι εκεί ακούν άλλα πράγματα. Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αυτό το «αμερικάνικο» άλμπουμ στην Ελλάδα. Σίγουρα όμως είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου".
"Πιστεύω στις ανθρώπινες σχέσεις. Τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή και η επιτυχία φυσικά βασίζονται στη χημεία μεταξύ των ανθρώπων".
Info: Το νέο άλμπουμ της Μόνικα Secret In The Dark κυκλοφορεί από την Archangel.
Σχετικά θέματα:
His Way: Αλέξανδρος Αβρανάς
Ο Αθηναίος Leon
MF Συνάντηση: Σοφία Βάρη
