Ο Νίκος Κοντομήτρος ξεχωρίζει όσα είδε, δοκίμασε, άκουσε και ευχαριστήθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε.
Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της. Αυτή την εβδομάδα, with a twist!
Είδαμε:
Το επετειακό σόου του Δημήτρη Πέτρου. Ήταν πριν από 15 – ακριβώς – χρόνια όταν ο Δημήτρης Πέτρου αποφάσισε να ξεδιπλώσει το ανέκαθεν δημιουργικό του μυαλό διεισδύοντας στο σύμπαν της μόδας. Της υψηλής ραπτικής που δεν φοβάται να ξεπεράσει τα πεπραγμένα, να συναντηθεί αρμονικά με τον κόσμο της τέχνης σε έναν αέναο δυαδικό χορό έμπνευσης και έκφρασης. Του tailoring που δεν διστάζει να χαράξει νέους δρόμους – ενδυματολογικής – αισθητικής μέσα από τα σχεδιαστικά του μονοπάτια.
Το βράδυ της Δευτέρας 4 Δεκεμβρίου ήταν ένα βράδυ γιορτής. Για όσα ο σπουδαίος Έλληνας καλλιτέχνης έχει καταφέρει – με το μυαλό και την ακονισμένη διορατικότητα του – στην ατμόσφαιρα της μόδας. Σε όσα έχει επιτύχει χωρίς να αποδώσει ρόλο πρωταγωνιστικό στην τύχη. Μία βραδιά που δεν θα μπορούσε να εορταστεί με τρόπο διαφορετικό. Εξάλλου, ο Δημήτρης Πέτρου βρίσκει αβίαστα τον εαυτό του στις ευφάνταστες δημιουργίες και τα πρωτοποριακά του σόου, αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και σχολαστικής έρευνας.
Όπως ακριβώς συνέβη στο πλουραλιστικό – ειδικά σχεδιασμένο – σόου του στην Πειραιώς 260, εκεί που οι τέχνες συναντώνται σε έναν αρμονικό χόρο και ταιριαστό παιχνίδι πριν τρυπώσουν στη ψυχή μας. Σύγχρονο, δυναμικό, σαγηνευτικό, με dark αισθητική και αισιόδοξη ματιά – σχήμα αντιθετικό, μα καθόλου ουτοπικό -, ακανθώδες, με bold παλέτα και μουσική διεγερτική των αισθήσεων και της αυστηρότητας που χαρακτηρίζει τη γραμμή του σχεδιαστή.
Στο επετειακό σόου του Δημήτρη Πέτρου, οι φίνες δαντέλες και οι παγιέτες φόρεσαν γούνα στη διάθεση τους, οι ανάλαφρες puffy δημιουργίες με το χαρακτηριστικό τούλι του σχεδιαστή πρόσθεσαν όγκο στα μίνιμαλ μονοχρωματικά παντελόνια, οι διαφάνειες και τα εφαρμοστά κορμάκια διέγραφαν σε έναν tailored τρόπο τη σιλουέτα των μοντέλων που ακολουθούσαν ρυθμικά τον παλμό της μουσικής. Σε μία διαρκώς εναλλασσόμενη παλέτα μαύρων, λευκών, κόκκινων – το χρώμα της σεζόν σύμφωνα με τις εμβληματικότερες Fashion Weeks παγκοσμίως - αποχρώσεων, ο μαξιμαλισμός συνεβρέθηκε με τον μινιμαλισμό σε μία άρτια ενορχήστρωση δια χειρός Δημήτρη Πέτρου.
Η συλλογή, που είχε την επιμέλεια του Νικόλα Γεωργίου, υιοθέτησε το όνομα XV by Dimitris Petrou αποτίοντας φόρο τιμής στην ιστορία του σχεδιαστή, καθιερώνοντας αυτόματα στα μάτια των A – List παρευρισκόμενων τα instant classics του σήμερα – ίσως και του αύριο. Στα Highlights της βραδιάς το ευφυές Welcome Drink με δεκαπέντε χαρακτηριστικές φωτογραφίες διά χειρός Γιώργο Καπλανίδη – επιλεγμένα στιγμιότυπα από κάθε μία από τις συλλογές του κυρίου Πέτρου, καθώς και όταν ο σχεδιαστής προσκάλεσε στην υπόκλιση του δεκαπέντε συνεργάτες με τους οποίους έχει δουλέψει ανά τα χρόνια, που φορούσαν μπλουζάκια με τα ονόματα των δεκαπέντε συλλογών του.
Δοκιμάσαμε:
Ένα ξεχωριστό μενού σε ένα εστιατόριο που δεν έχασε ποτέ την επαφή με τις ρίζες του. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στο Vassilenas - επί της οδού Βρασίδα – ξεδιπλώνεται μία αλλιώτικη νησιώτικη – και όχι μόνο – ιστορία στο κέντρο της Αθήνας. Και άδικο δεν θα είχε. Σε έναν χώρο που συνενώνει τις απαιτήσεις του σύγχρονου Fine Dining και της αρχιτεκτονικής που δεν κάνει εκπτώσεις στη designάτη αποστολή της να λειάνει τις γωνίες της καθημερινότητας διατηρώντας την αισθητική στο ζενίθ, το ιστορικό εστιατόριο της Αθήνας σερβίρει καλομαγειρεμένα πιάτα, ευφάνταστους γευστικούς συνδυασμούς, δημιουργικές παραλλαγές, κλασικές αγαπημένες συνταγές with a twist σε Comfort Premium διάθεση.
Βρέθηκα στο Vassilenas πριν από λίγες ημέρες για μία διαφορετική γαστριμαργική εμπειρία. Από εκείνες που η έμπνευση μεταφέρεται από τα πιάτα στο κρασί – θα βρεις σημαντικές βραβευμένες ετικέτες του εγχώριου και διεθνή αμπελώνα για να πραγματοποιήσεις το κατάλληλο Pairing – και από το τσούγκρισμα των ποτηριών στις συζητήσεις, γαστρονομικές και μη.
Αφήνοντας το κλασικό μενού του εστιατορίου στην άκρη, ο (Θανάσης) Βασίλαινας – η ελληνική γραφή του αρέσει και μεταξύ μας είναι ίσως από τις λίγους χώρους εστίασης που την έχουν διατηρήσει ατόφια και ανόθευτη – έφερε στο κέντρο του τραπεζιού (sic) μία νέα Head-to-Tail πρόταση. Πρωταγωνιστές της βραδιάς η σφυρίδα και ο τόνος. Αποκωδικοποιώντας το σκεπτικό του ιδιοκτήτη και της ομάδας του, το Head-to-Tail μενού θα λειτουργήσει ως συμπληρωματικό του βασικού μενού με τα θαλασσινά να αλλάζουν ανάλογα της ψαριάς και της φρεσκότητας του υλικού. Γιατί, αν οι πρώτες ύλες δεν είναι φρέσκες, τότε δεν έχουν θέση καμία θέση στην κουζίνα του Βασίλαινα.
Αξιοποιώντας ακόμη και το τελευταίο εκατοστό του ψαριού – από την κεφάλι μέχρι την ουρά σε διόλου ελεύθερη απόδοση της Head-to-Tail πρακτικής -, το εστιατόριο δημιούργησε ένα Degustation Menu, το οποίο εσωκλείει μία σχολαστική ακτινογραφία του μαγειρικού του DNA. Η βραδιά ξεκίνησε με λαδένια Κιμώλου συνοδείας φίνου ελαιολάδου και χειροποίητου πελτέ και συνεχίστηκε εντός μικρής χρονικής διαφοράς με μία εθιστική ταραμοσαλάτα – ανάλαφρη και δροσιστική -, η οποία στο πλευρό της είχε τραγανές αραβικές πίτες.
Το ψάρι καταφθάνει. Και αρχίζουμε όπως πάντα από το κεφάλι. Μεταμορφωμένο σε μία ζεστή σούπα με σελινόριζα, καρότο και Κρόκο Κοζάνης, οι συστάσεις ήταν περιττές και η comfort απόλαυση πλεονάζουσα. Ακολουθεί η κοιλιά σε tempura διάθεση και μερικά εθιστικά στικ, στα οποία η τραγανότητα βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία με τη BBQ Sauce να δίνει τη spicy νότα που απαραίτητη θεωρείτο. Ο τόνος παίρνει σειρά. Σε ένα πολύ καλό ταρτάρ με καπνιστή μαγιονέζα για τον ουρανίσκο και μήλο για εναρμονισμένη αντίθεση. Η ουρά και τα πτερύγια πλάθονται σε αφράτα μπιφτέκια με δροσιστικό – και θερινό – πουρέ μαϊντανόριζας, όσο το φιλέτο μαλακώνει με τη συνοδεία των αγαπημένων μου χόρτων εποχής. Τα υπόλοιπα στοιχεία του ψαριού εισχωρούν ανάμεσα σε φρέκσα aldente linguini με τον Κρόκο Κοζάνης να κάνει πάλι το θαύμα του. Voila!
Φυσικά, εσύ μπορείς να βρεθείς στο Βασίλαινας και να αφεθείς στο πληρέστατο μενού του συνοδείας κρασιού με τις Κυριακές να έχουν επιστρέψει στον εμβληματικό μεσημεριανό θεσμό που έχουν καθιερώσει.
Ξεχωρίσαμε:
Τα Ν(ο)ήματα. Στη νέα περιοδική έκθεση του Μουσείου Ακρόπολης, η εστίαση δεν τοποθετείται στα απτά εκθέματα, τις υλικές δημιουργίες που στη σύνθεσή τους διαγράφεται η ιστορία τους – αν και η συλλογή είναι κάτι παραπάνω από πλούσια -, αλλά και στα νοήματα, την αλληγορική ύπαρξη που δομείται στο σημείο τομής της ιστορίας με της φαντασίας, της έμπνευσης με της (καλλιτεχνικής) γέννεσης. Πραγματοποιώντας ένα σχολαστικό – διόλου κουραστικό – ταξίδι σε τέσσερις εποχές – ορόσημα στην άνθηση της τέχνης (Αρχαιότητα, Βυζάντιο, Αναγέννηση, Νεότερη Εποχή) μέσα από έξι υποενότητες, το Μουσείο Ακρόπολης φιλοξενεί μία σημαντική για την ιστορία του τόπου και του κόσμο έκθεση. Μέχρι τις 14 Απριλίου του 2024.
Το Πέρμαφροστ της Eva Baltascar. Το Πέρμαφροστ που σημαίνει μόνιμα παγωμένο υπέδαφος στο πρώτο μυθιστόρημα της ποιήτριας Eva Baltascar συμβολίζει το οικογενειακό κελί από το οποίο πρέπει να τολμήσει κανείς να βγει. "Η δύναµη του φόβου βρίσκεται στο άθροισµα κάθε µικρού ονείρου που γίνεται σκόνη", αναφέρει η ηρωίδα κι αρχίζει να περπατά δίχως δεκανίκια. Η ελεύθερη της ζωή, θανάσιµα απροσδόκητη, τεντώνεται από τη µία άκρη µέχρι την άλλη αυτού του µυθιστορήµατος όπως το σκοινί του ισορροπιστή σε ύψος εκατό µέτρων. Η γνωστή ποιήτρια περπατά µε το σθένος και την κοµψότητα των µεγάλων συγγραφέων σε ένα μυθιστόρημα που έχει ήδη σαγηνεύσει τους New York Times. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
