Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Την Cindy Sherman στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. "Προσπαθώ να διαγράψω τον εαυτό μου". Αυτή είναι μία από τις φράσεις που συναντάς στο σώμα της έκθεσης "Cindy Sherman at Cycladic: πρώιμα έργα". Και μία από εκείνες που κράτησα. Με έκανε να σκεφτώ. Να ψάξω στις βαθύτερες οδούς του εγκεφάλου μου, να αποκωδικοποιήσω το νόημα, να βρω το νήμα της ουσίας, να την ανακαλύψω. Δεν ήταν εύκολο. Ίσως, να ήθελε πράγματι να διαγράψει το είναι της. Να το κατακερματίσει προκειμένου να το συνθέσει εκ του μηδενός. Ίσως, να δει απλά τον εαυτό της από μία διαφορετική οπτική – το να μεταμορφώνεται σαν άλλος καλλιτεχνικός χαμαιλέοντας ήταν η ικανότητά της να διακρίνεται στον χώρο και το μικρο-σύμπαν μίας Τέχνης, στην οποία το αποτύπωμά της υπήρξε ηχηρό.
Μόνο η ίδια γνωρίζει τι ήθελε να πει. Η καλλιτεχνική της πρακτική, που ακροβατεί με ιδιαίτερη μαεστρία ανάμεσα στη φωτογραφία και την περφόρμανς, καθιέρωσε την Cindy Sherman ως πρωτοπόρο του μέσου στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Η καλλιτέχνιδα δουλεύει μόνη της στο στούντιο, αναλαμβάνοντας η ίδια τον ρόλο της μακιγιέζ, της κομμώτριας, της στυλίστριας και της σκηνοθέτιδας καθώς μεταμορφώνεται σε διάφορους επινοημένους χαρακτήρες που απαθανατίζει στις φωτογραφίες της. Το αντιλαμβάνεσαι από το οπτικοακουστικό υλικό που ατόφιο παρουσιάζεται ανάμεσα στα έργά της. Μία στάση και μία απομάκρυνση από την μπλε οθόνη του κινητού είναι απαραίτητη.
Αντλώντας έμπνευση από την αναπαραγωγή γυναικείων εικόνων και στερεοτύπων από την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τις διαφημίσεις, όπως η μοιραία γυναίκα, τα κορίτσια καριέρας, η νοικοκυρά, τα έργα της Sherman ασκούν κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους και την ταυτότητα των φύλων. Στην έκθεση παρουσιάζεται πλήρης η σειρά εβδομήντα ασπρόμαυρων φωτογραφιών Untitled Film Stills (1977-1980), την οποία η Sherman ξεκίνησε αμέσως μόλις μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1977, σε ηλικία είκοσι τριών ετών. Οι επιρροές των 60s φιλμ νουάρ, τις B movies και τις ταινίες του ανεξάρτητου ευρωπαϊκού κινηματογράφου έκδηλες και μαεστρικά ενορχηστρωμένες.
Το 1980, η Sherman στράφηκε στην έγχρωμη φωτογραφία δημιουργώντας τη σειρά που είναι γνωστή ως Rear Screen Projections (1980). Στα έργα αυτά, για τα οποία πόζαρε μπροστά σε τοποθεσίες που προβάλλονταν σε μεγάλη οθόνη, εφάρμοσε την τεχνική που χρησιμοποιούσε συχνά ο Alfred Hitchcock: πομπός και δέκτης, μούσα και καλλιτέχνης εναλλάσσονται σε ένα δυαδικό παιχνίδι, στο οποίο τα σύνορα διαγράφονται και οι περιορισμοί μένουν στο περιθώριο. Άλλωστε, στο σύμπαν της Cindy Sherman, ο φακός είναι πολυσυλλεκτικός και η οπτική διανοητικά ευρυγώνια. Περισσότερα από εκατό έργα της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδος σε περιμένουν έως τις 4 Νοεμβρίου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Δοκιμάσαμε:
Το πρώτο μενού του νέου Gaya Athens. Το ότι η γαστρονομική σκηνή του κέντρου της πόλης έχει ανεβάσει τον πήχη ξεπερνώντας τον απλοϊκό – και άκρως τουριστικό – χαρακτήρα του παρελθόντος δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι κάτι που σταδιακά πραγματοποιείται στην καρδιά της Αθήνας την τελευταία πενταετία με τις απαραίτητες παύσεις – λόγω συνθηκών που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Μία νέα προσθήκη επί της Καλαμιώτου – σε απόσταση μόλις πέντε λεπτών από τον ιερό Ναό της Μητρόπολης – έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ένα all day bar / restaurant μπορεί να σερβίρει απολαυστικά πιάτα κάθε στιγμή της ημέρας.
Είναι Δευτέρα βράδυ. Ο καλοκαιρινός ήλιος έχει μόλις δύσει. Περπατάω. Αντιλαμβάνομαι ότι έφτασα από τα φώτα – δυναμικά, μα όχι έντονα, πολυσυλλεκτικά μα όχι σε φουτουριστικό επίπεδο. Πριν καν προλάβω να καθίσω στο τραπέζι μου, συνειδητοποιώ κάτι σπάνιο για τα δεδομένα της τοποθεσίας: το Gaya Athens σού γεννά ένα αίσθημα χαλάρωσης και ιδιωτικότητας. Εξηγούμαι. Βρίσκεσαι εκεί όπου ο παλμός της πρωτεύουσας χτυπά σε φρενήρη ρυθμό, όμως, δεν ακούς τη βουή της. Γνωρίζεις ότι υπάρχει, όμως, δεν τη βιώνεις. Και αυτό είναι ένα σημαντικό επίτευγμα.
Φιλόξενος και ευφυώς comfort αρχιτεκτονικά, ο εσωτερικός του χώρος σε σαγηνεύει με την εντυπωσιακή μαρμάρινη μπάρα – ένα στιγμιότυπο που θες και καλό είναι να αποτυπώσεις φωτογραφικά, τους μεγάλους καθρέφτες – διακοσμητική τάση που αγκαλιάζουν όλο και περισσότερα εστιατόρια παγκοσμίως, τις urban chic λεπτομέρειες σε τραπέζια και έπιπλα και τα μοντέρνα έργα τέχνης, τα οποία αβίαστα προσθέτουν νότες ευχαρίστησης σε έναν χώρο που αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου. Με δύο λόγια: η ενέργεια του Gaya Athens εναρμονίζεται με τη δική σου, παρασύροντας την σε relaxing mode ακόμη και πριν το signature cocktail καταφτάσει στη θέση σου – στον κατάλογο, θα βρεις πολλές επιλογές με βάσεις γνωστές, μα αρμονικά πειραγμένες.
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από τη διάσταση που μας αρέσει: εκείνη της γεύσης. Από τις σαλάτες, η ελληνική θυμίζει ταξίδι στο αγαπημένο Κυκλαδονήσι με το κριθαροκούλουρο της να έχει προέλευση Θεσσαλονικιώτικη, το βολάκι εντοπιότητα Άνδρου – πόσο ωραία δένει με την κάπαρη και τη ρίγανη και τα τοματίνια να θυμίζουν τα άνυδρα του εμβληματικού νησιού. Εξαιρετική και η επιλογή με τη burrata Κερκίνης. Το beef carpaccio διαθέτει στη φαρέτρα μία ευφυή νότα με κασέρι Ξάνθης, όσο το pastitsio croquette θυμίζει το αγαπημένο μαμαδίστικο φαγητό σε μία σφαιρική εκδοχή που απολαμβάνεις καλύτερα με ένα όξινο cocktail.
Από τα κυρίως, το fillet sea bream φέρνει τον βυθό της θάλασσας στο πιάτο σου σε μία τρυφερή εκδοχή με τον πουρέ σελινόριζας και τα baby λαχανικά βουτύρου να αναδεικνύονται στην ιδανική συνοδεία. Πολύ καλές και οι premium κοπές του καταλόγου με τις γλυκοπατάτες να προσθέτουν χρώμα και τραγανότητα. Επίλογος γλυκός με strawberry pavlova – σορμπέ, σάλτσα και κομμάτια του φρούτου συναντώνται στο σώμα της - και chocolate tart ή αλλιώς ναμελάκα και καραμέλα σε γλυκιά συγχορδία.
Ξεχωρίσαμε:
Το Explora I. Είχα πολύ καιρό να μπω σε κρουαζιερόπλοιο – ίσως η τελευταία φορά να ήταν πριν από την έναρξη της πανδημίας που ήρθε και ανέτρεψε κάθε δεδομένο στην καθημερινότητά μας. Μία πρόσκληση, όμως, στο λιμάνι του Πειραιά (πύλη Ε12) ήταν αρκετή για να ανακαλύψω το Explora I, ένα κρουαζιερόπλοιο συνώνυμο μίας πολυτέλειας που δεν απαρνείται τη φύση της, αντιθέτως υποστηρίζει το premium ταμπεράμεντό της σε κάθε τετραγωνικό μέτρο της έκτασής της. Ναι, σε τέτοιο κρουαζιερόπλοιο δεν είχα ξαναβρεθεί. Αυτό μπορώ να σου το πω με βεβαιότητα.
Θέτοντας ένα νέο πρότυπο στα πολυτελή ταξίδια κρουαζιέρας, η Explora Journeys προσφέρει στους απαιτητικούς ταξιδιώτες τον τέλειο συνδυασμό νέων εμπειριών και φινέτσας, συνδυάζοντας διάσημους προορισμούς με εναλλακτικά λιμάνια και προσκαλώντας τους ταξιδιώτες να βυθιστούν στη γοητεία της εξερεύνησης. Τα ταξίδια ξεκινούν από 7 νύχτες και μπορούν να επεκταθούν σε 14 ή 21 νύχτες, ενώ όλες οι αναχωρήσεις γίνονται από εύκολα προσβάσιμα λιμάνια. Αναζωογονητικές πισίνες σε πολλά επίπεδα, restaurant με γεύσεις από κάθε σημείο του πλανήτη άρτια εκτελεσμένες από έμπειρους σεφ, έργα τέχνης σε κάθε σημείο και ένα πολυτελές #roomtour όποιον όροφο κι αν επιλέξεις.
Το exlusive dinner της Moët & Chandon. Κάτι μεγαλοπρεπώς εντυπωσιακό διοργανώθηκε πριν από λίγες ημέρες στο ιστορικό μουσείο της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες, στα πλαίσια του Spetses Classic Yacht Regatta. Και έχει την υπογραφή και γεύση της champagne που έχει ταυτιστεί με τις καλύτερες στιγμές του προσωπικού μας lifestyle. Η βραδιά ξεκίνησε υπό τους ήχους του βιολιού και του λαούτου που καλωσόρισαν τους προσκεκλημένους, ενώ στη συνέχεια, Σπετσιώτισσες φορώντας παραδοσιακές στολές, μοίρασαν στους παρευρισκόμενους μυρωμένες πετσέτες, δίνοντας τους μία γεύση από τη φιλοξενία του νησιού.
Οι καλεσμένοι απήλαυσαν υπό το φως των κεριών, πιάτα με ξεχωριστές ελληνικές γεύσεις, συνοδευόμενα από την πρωταγωνίστρια της βραδιάς, Moët & Chandon, με live μουσική από την Idra Kayne. Το εντυπωσιακό art de la table εμπνευσμένο από τα βότανα της Ελληνικής φύσης επιμελήθηκε ο Δημήτρης Μαστρόκαλος.
