Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Είναι δύσκολο να τοποθετήσεις τα γλυπτά του σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ίσως επειδή έχουν τη δική τους φόρμα, έναν ρυθμό χαρακτηριστικό που συνθέτει την ταυτότητά τους. Ο Henry Moore αγαπούσε τα γλυπτά του. Αυτό μπορεί να το πει κανείς με βεβαιότητα. Το αντιλαμβάνεσαι από την εστίαση στη λεπτομέρεια και τη γραμμικότητα που διαταράσσεται από την ανατροπή του φαινομενικά άρτιου.
Αυτές είναι μόλις μερικές σκέψεις που κάνω αντικρίζοντας ορισμένες χαρακτηριστικές δημιουργίες του ταλαντούχου κυρίου Moore στη γκαλερί Gagosian. Επιλογές έργων από όλη την πορεία του Moore ρίχνουν φως στην γοητεία που ασκούσε η αρχαία ελληνική τέχνη στον καλλιτέχνη, μια σχέση που αναπτύχθηκε μετά το ταξίδι του στην Ελλάδα το 1951—λίγους μήνες πριν από την πρώτη του ρετροσπεκτίβα στην Tate, στο Λονδίνο, με κάθε αίθουσα της αρχιτεκτονικά άρτιας γκαλερί επί της Αναπήρων Πολέμου – 22 στον αριθμό – να συνιστά ένα ταξίδι στο διόλου εύπλαυστο σύμπαν του.
Σε μία προσπάθεια σύνοψης, η έκθεση εξερευνά τους δεσμούς ανάμεσα στο έργο του καλλιτέχνη και της πρώιμης αρχαίας ελληνικής τέχνης, όπως η Κυκλαδική, που προπορεύτηκε της Κλασσικής. Ο Henry Moore ταξίδεψε στην ηπειρωτική Ελλάδα μία και μόνη φορά, το 1951, για μία έκθεση στο Ζάππειο, και τότε επισκέφτηκε επίσης τους αρχαιολογικούς χώρους των Δελφών, της Ολυμπίας και των Μυκηνών. Χρειάστηκε να φτάσει το 1965 για να πραγματοποιηθεί η επόμενη έκθεσή του στην Ελλάδα και μόλις μία στιγμή για να την ερωτευτεί. Εκείνη που βρέθηκε στον Παρθενώνα. "Η Ακρόπολη είναι υπέροχη, πιο θεσπέσια από όσο είχα φανταστεί... τίποτα ποτέ δεν με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο", θα αναφωνήσει με πάθος ο Henry Moore το 1951, μερικές ανάσες μετά την επίσκεψή του στον Ιερό Βράχο.
Η συναντήσή του με την κορωνίδα της ελληνικής τέχνης τον άλλαξε. Σε ιδιοσυγκρασία, μα το σπουδαιότερο στον τρόπο που περιεργαζόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Δουλεύοντας με προπλάσματα από πηλό ή γύψο και μπρούτζινα εκμαγεία μπόρεσε να προσεγγίσει μια μεγαλύτερη κλίμακα και να προσδώσει πιο εμφανή αίσθηση κίνησης στα γλυπτά του. Αποσπασματικές φιγούρες - όλο και περισσότερο ανδρικές και σχεδιασμένες ώστε να είναι ορατές από οποιοδήποτε σημείο γύρω τους - εμφανίζουν μεγαλύτερη ποικιλία στην επεξεργασία της επιφάνειας απ’ ό,τι τα πρωιμότερά έργα του και συχνά αγκαλιάζονται από πτυχώσεις.
Λίγο πριν το φινάλε (του κειμένου), να σου πω ότι η έκθεση, η οποία παρουσιάζεται σε συνεργασία με το ίδρυμα Henry Moore Foundation, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, προπλάσματα των Draped Reclining Figure (1952–53), Falling Warrior (1956–57), και τα κεφάλια από το έργο King and Queen (1952–53) - έργα κομβικής σημασίας για τον διάλογο του Moore με την αρχαία ελληνική τέχνη. Εμείς, πάντως, αποκωδικοποιούμε ακόμη όσα αντικρίσαμε χθες – κι αυτό σημαίνει επιτυχία.
Δοκιμάσαμε:
Το μεσογειακό μενού του Mappemonde Restaurant Bar & Lounge. Θα μπορούσα να κοιτάω για ώρες την Αθήνα, όπως εκείνη εκτείνεται από το υψηλότερο σημείο του Athens Capital Hotel – MGallery Collection. Το φως της Ακρόπολης συγχρονίζεται με τη θέα του Λυκαβηττού και τον πυρήνα μίας πόλης που γνωρίζει πολύ καλά να αναδεικνύει την αίγλη και τη χάρη της. Ηρεμώ. Οι γωνίες της σκέψης μου λειαίνονται, οι κραδασμοί απορροφώνται στο ιριδίζον χρώμα της πισίνας που συντροφεύει το welcome drink μου – στον κατάλογο θα βρεις αρκετές signature επιλογές, με τη λίστα κρασιού να περιλαμβάνει ετικέτες από τον εγχώριο και διεθνή αμπελώνα και την πρόταση για wine pairing φιλοσοφία να προσγειώνεται πάντα στο designάτο τραπέζι από τα υποδειγματικά μέλη της ομάδας του εστιατορίου.
Έχει δροσιά εδώ. Ένα αναγεννητικό αεράκι σε υποδέχεται στον δέκατο όροφο του πολυτελούς ξενοδοχείου. Είναι πραγματικά δύσκολο να το περιγράψεις σε κάποιον που δεν το έχει βιώσει. Βρίσκεσαι στο πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας, όμως, δεν αισθάνεσαι τη βουή της. Οι εξαιρετικές – με lounge διάθεση και uptempo ιδιοσυγκρασία, όσο η ώρα περνά – μουσικές επιλογές υπερκαλύπτουν τον περιττό θόρυβο. Είσαι στο καταφύγιό σου. Και είναι αισθαντικά, κάπως ρομαντικά, αδιαμφισβήτητα πολυτελή με ευφυή αρχιτεκτονική και φιλόξενο design. Όλα όσα μετατρέπουν μία συνάντηση σε εμπειρία.
Στο κέντρο του τραπεζιού (sic) η γεύση. Εκεί ο Executive Chef Δημήτρης Μπούτσαλης με τη συνδρομή του Chef de Cuisine, Δημήτρης Αρσενίδη και της Pastry Chef Κωνσταντίνας Μακρυγιάννη δημιουργούν μικρούς γευστικούς σταθμούς στην κουζίνα και το ταμπεραμέντο της Μεσογείου. Οι πρώτες ύλες επιλέγονται αυστηρά, μα το σημαντικότερο αξιοποιούνται σωστά, με το μενού του Mappemonde Restaurant Bar & Lounge να μην αφήνει κανέναν ουρανίσκο παραπονεμένο.
Η αρχή γίνεται με χειροποίητο ψωμί, συνοδευόμενο από σπιτικό αρωματικό βούτυρο – αντιλαμβάνεσαι την επίγευση που θα σου αφήσει πριν καν ενδώσεις στο πρώτο tidbit, πιπεριά Φλωρίνης και ελαιόλαδο. Ακολουθεί μαγιάτικο σεβίτσε, μία πραγματικά δροσιστική πρόταση με το γάλα τίγρης (!) - ένα ιδιαίτερο κράμα με ωστρακοειδή στη σύνθεσή του – να προσθέτει, εκτός από γευστικές νότες και χρώμα όσο το καρπάτσιο τόνου διατηρεί την θαλασσινή ενέργεια του βασικού συστατικού με τα φύκια wakame και το αβοκάντο να "δένουν" ανατρεπτικά, μα σωστά. Με τη σειρά τους, τα ψητά χτένια επιμηκύνουν το θέρος σε διάρκεια και πάθος – με τον πουρέ από κουνουπίδι να μετατρέπεται σε ιδανική βάση.
Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος, και το λαβράκι με κρούστα μυρωδικών. Σερβίρεται με καλοκαιρινή σαλάτα θαλασσινών, ψητές ντομάτες και μία εξαιρετικά ισορροπημένη σάλτσα από χτένια γκαρούμ, μία μεσογειακή πρόταση with a chili twist. Για όσους αγαπούν τις καρνιβορικές επιλογές, το Rib Εye Taurus Ουρουγουάης ψήνεται σωστά με τα σπαράγγια και τις ψητές πατάτες να αρωματίζουν το πιάτο.
Φινάλε με τις γλυκιές δημιουργίες της Κωνσταντίνας Μακρυγιάννη. Η green πάβλοβα εντυπωσιάζει με το ακτινίδιο επί της κεφαλής και εξωτικά φρούτα προσθέτουν χρώμα στο ολόλευκο σκηνικό όσο η μους φραγκοστάφυλου με κόκκινα φρούτα και crumble υπογράφουν το φινάλε. Γιατί, κάποιος πρέπει να φροντίζει και για την τραγανότητά μας. Cheers!
Ξεχωρίσαμε:
Τον Χρύσανθο Πανά στην πόλη του φωτός. Έχω δει το Greek Islands σε αρκετά σπίτια προσώπων της σύγχρονης τέχνης, του πολιτισμού, σε κατοικίες αυθεντικών bon viveur, ακόμη και σε hubs ολιστικής ανασυγκρότησης πνεύματος και σώματος. Αρκετοί, με έχουν ρωτήσει αν θα το πρότεινα ως δώρο για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτά τα στοιχεία αρκούν στα μάτια μου για να μπορώ να πω ότι είναι μία επιτυχημένη premium έκδοση. Η παρουσία του Χρύσανθου Πανά στην επετειακή εκδήλωση των (κορυφαίων) εκδόσεων Assouline στο Παρίσι το επιβεβαιώνει.
Ο πολυπράγμων Έλληνας επιχειρηματίας βρέθηκε στο εμβληματικό Maxim’s στην πόλη του Φωτός, δίπλα σε συγγραφείς, προσωπικότητες από τον χώρο της διεθνούς μόδας, του οικουμενικού πολιτισμού, της πολιτικής σκηνής (από τη Νέα Υόρκη έως την Ιαπωνία) προκειμένου να γιορτάσουν τα 30 χρόνια των εκδόσεων Assouline, μία εκδοτική παρακαταθήκη υψηλής αισθητικής και πολιτιστικής πρωτοπορίας. Το μενού της βραδιάς κινήθηκε σε bespoke ρυθμούς, με τα δύο βιβλία του Χρύσανθου Πανά (Greek Islands και Athens Riviera) να είναι παρόντα στην τιμητική αυτή βραδιά. Όπως και ο ίδιος.
Τις νύχτες υπό το βλέμμα του Alain Delon στο Cine Paris. Η προσωπικότητά του συνήθιζε να διχάζει. Υπάρχουν, όμως, δύο στοιχεία που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί για τον γόη του γαλλικού κινηματογράφου - το ένα, ίσως, να το αποκάλυψα μόλις: η ερμηνευτική του δεινότητά και αυτή η ιδιαίτερη (σχεδόν κινηματογραφική) του γοητεία.
Ένα μήνα μετά τον θάνατό του (έως και την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου), το Cinobo παρουσιάζει στο Cine Paris σε εναλλασσόμενο πρόγραμμα τις πέντε πιο εμβληματικές του ταινίες: Η Πισίνα, Ο Δολοφόνος Με Το Αγγελικό Πρόσωπο, Η Έκλειψη, Ο Κύριος Κλάιν, Η Συμμορία Των Σικελών. Με τα εισιτήρια να εξαντλούνται σε φρενήρη ρυθμό, αντιλαμβάνεσαι ότι αν θες να συνδεθείς με αυτή τη μαγική αύρα του αξεπέραστου πρωταγωνιστή (καταφέρνει να διαπεράσει εύκολα το φράγμα της οθόνης) υπό τη φωτεινή συντροφιά της Ακρόπολης, τότε πρέπει να βιαστείς. Για να το απολαύσεις, σε αργό ρυθμό. Εισιτήρια εδώ.
Την πρώτη ατομική έκθεση του Αριστείδη Λάππα στο Μουσείο Kunstverein Ludwigshafen της Γερμανίας. Τα έργα του κουμπώνουν στις αισθήσεις μας. Είναι τρυφερά, όπως η αφή. Ακουστικά, όπως η ομώνυμη αίσθηση, διαπεραστικά όπως μόνο η σωστή όραση μπορεί. Ο Αριστείδης Λάππας είναι ένας σπουδαίος αισθαντικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος νιώθει ότι μία νέα δημιουργική εποχή ξεκινά. Αφετηρία του η έκθεση "Gift of the moon crab", η οποία μέχρι και τις 30 Νοεμβρίου φιλοξενείται στο Μουσείο της γερμανικής πόλης.
Συνδυάζοντας μια πληθώρα αντιλήψεων, ο Λάππας προκαλεί την απομόνωση των αισθήσεων μέσα στα καλλιτεχνικά μέσα για να υπερβεί την οπτική αναπαράσταση. Ο καλλιτέχνης ασχολείται συνειδητά με τα ελληνικά θέματα και τις καλλιτεχνικές τεχνικές, μεταφέροντας οικείες αφηγήσεις σε μια σύγχρονη οπτική γλώσσα.
Τη νέα συλλογή Miu Miu. Τα ρούχα που επιλέγω να φορέσω μπορούν να καθορίσουν άμεσα τη ψυχολογία της κάθε ημέρας μου. Τα χρώματα, η ραφή, το πατρόν, η ποιότητα παίζουν με τη ψυχοσύνθεση, μα το σημαντικότερο, την εικόνα που βλέπεις πρώτα στον καθρέφτη και στη συνέχεια στο γραφείο, στα ραντεβού, στα dinner nights σου. Για τα κορίτσια της παρέας (δεν είστε καθόλου λίγα σε αριθμό), η νέα συλλογή Miu Miu προσφέρει δυναμισμό, συγχρονίζεται με τη θηλυκή σας φύση, αποπνέοντας φρεσκάδα.
Η συλλογή Fall/Winter 2024, σχεδιασμένη από την ίδια τη Miuccia Prada, αντλεί έμπνευση από τα στάδια της ζωής, συνυφαίνοντας συρρικνωμένες και παιχνιδιάρικες σιλουέτες, κοντά μανικάκια και στρογγυλεμένα παπούτσια που θυμίζουν παιδικότητα, με chic στοιχεία όπως ψηλά γάντια, καρφίτσες, τσάντες, αλλά και το διαχρονικό little black dress, που εκφράζουν την κομψότητα της ενηλικίωσης. Αποκλειστικά στα καταστήματα Luisa και το luisaworld.com
