Με το εύρος των ενδιαφερόντων και των δραστηριοτήτων της να περιλαμβάνει την ποίηση, τη μουσική (σύνθεση), την υποκριτική, το τραγούδι, ο ορίζοντας – όπως τιτλοφορείται το νέο της single - της Cilia Katrali ακόμη κι αν η ίδια δεν το είχε συνειδητοποιήσει από νωρίς ήταν ξεκάθαρα καλλιτεχνικός. Όπως και οι αρχές της, τις οποίες αισθάνομαι ότι δεν διαπραγματεύεται. Επιθυμεί να μένει πιστή σε αυτές, το προσπαθεί κι – με τη βοήθεια του σύμπαντος – το καταφέρνει.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, η Cilia είναι απόφοιτη της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής "Ίασμος" του Βασίλη Διαμαντόπουλου και σήμερα δηλώνει συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτις. Ανήκει σε εκείνη τη νέα γενιά καλλιτεχνών που δεν συμβιβάζεται, αλλά μεριμνεί για να γίνεται διαρκώς καλύτερη. Όσο μου επιτρέπει να την αποκωδικοποιήσω μέσα από τις απαντήσεις της, αντιλαμβάνομαι ότι συνομιλώ με έναν νέο - γεννημένο το 1994 - άνθρωπο που πειραματίζεται με τον ήχο, τη γραφή και την εικόνα του και αντιμετωπίζει τη ζωή μέσα από ένα ρομαντικό πρίσμα.
Ίσως, κάπως έτσι, να έχει καταφέρει να κάνει τον "Ορίζοντα" της το τραγούδι που όλο και περισσότεροι "φορούν" στα βίντεό τους στο TikTok. Δεν είναι η πρώτη της πρόταση. Μπορεί η Cilia Katrali να έχει κυκλοφορήσει ήδη δύο ολοκλοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές, όμως, κάτι που λέει ότι αυτή είναι η στιγμή που θα ανθίσει (ακόμη περισσότερο). Μέχρι τότε, συστήνεται στη Madame Figaro.
Είσαι η φωνή πίσω από τον viral "Ορίζοντα". Πώς θα περιέγραφες με δικά σου λόγια το συγκεκριμένο τραγούδι;
Το τραγούδι μιλάει για μια νοητή γραμμή, ένα μοναδικό σημείο στο χώρο και στοn χρόνο κατά το οποίο η τρέχουσα συναισθηματική κατάσταση δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε να περιγράφει με λέξεις, παρά μόνο να συγκριθεί με κάποιο φυσικό φαινόμενο. Είναι ένα τραγούδι που μιλά για τον έρωτα μέσα από την έξωλογική του υπόσταση, χωρίς ίχνος ρεαλισμού αλλά με μια υπερβολή που αρμόζει συνήθως σε αυτή τη συνθήκη, όταν την κοιτά κανείς από μέσα προς τα έξω.
Παρατηρώ ότι έχεις γράψει εσύ το τραγούδι. Ποια ήταν η έμπνευση που σε ώθησε στη δημιουργία του;
Κάποιες ημέρες του χρόνου η ανατολή και η Δύση του ηλίου είναι ο μόνος ικανός τρόπος να εξηγήσω τι συμβαίνει στη ψυχή μου. Κάπως έτσι, γράφτηκαν και οι στίχοι του "Ορίζοντα". Στη συνέχεια, γράψαμε τη μουσική μαζί με τον Γιώργο Διγενή και τον papatanice (Θωμάς Παπαθανάσης) στα στούντιο της Mellowsophy music και δημιουργήθηκε αυτό το ονειρικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κατάφερε να χωρέσει αρμονικά αυτή η μικρή ιστορία που είχα φανταστεί. Έπειτα η Matina sous peau κατάφερε να νοηματοδοτήσει με το βιολί της ολόκληρη την ιστορία μας και ξαφνικά δημιουργήθηκε ο δικός μας ορίζοντας!
Γενικότερα, ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς στη δημιουργία ενός τραγουδιού; Εμπιστεύεσαι την έμπνεση της στιγμής;
Πολλές φορές τυχαίνει να γράφω σημειώσεις σε παράξενους τόπους και χρόνους. Κάποια στιγμή όλα αυτά ανασύρονται και από απλές σημειώσεις μετατρέπονται τραγούδια ή ό,τι άλλο μπορούν να γίνουν. Αντλώ έμπνευση από την καθημερινότητα, σημειώνω πράγματα στο κινητό μου ανά πάσα στιγμή και στα πιο περίεργα και crowded μέρη, όμως μπορώ να συνθέσω αυτό το παζλ μόνο μέσα στην απόλυτη σιωπή και απομόνωση.
Τα τραγούδια σου, πάντως, μιλούν γενικά για την αγάπη. Θα χαρακτήριζες τον έρωτα κινητήριο δύναμή σου;
Νομίζω είναι κάτι που με απασχολεί, το εξερευνώ. Περισσότερο με την μεταφυσική του υπόσταση και έξω από το πλαίσιο που συνηθίζουμε να αναφερόμαστε. Δεν έχουν όλα για μένα πάντοτε μία ανθρώπινη διάσταση. Σίγουρα νιώθω ερωτευμένη με τη μουσική μου, με τη δουλειά μου, με την γειτονιά μου, με την πόλη που ζω, με τοπία που συνάντησα έστω για μια φορά, με τοπία που συναντώ κάθε μέρα. Για αυτό, και οι ιστορίες που αφηγούμαι κινούνται γύρω από αυτήν την παράξενη δύναμη που παίρνει το καθετί γύρω μας όταν το ερωτευόμαστε -μεγαλώνει, εξιδανικεύεται, γίνεται άφθαρτο.
Οι δημιουργίες σου είναι ατμοσφαιρικές. Θα μπορούσες να τις φανταστείς ως soundtrack σε ταινία;
Δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Αλλά ναι θα μου άρεσε πολύ να το δω αυτό. Λατρεύω το σινεμά και υπάρχουν τραγούδια μου που μάλλον θα ταίριαζαν πολύ σε κάτι τέτοιο.
Και (σ.σ. οι δημιουργίες σου) αρκετά ψυχεδελικές. Πιστεύεις ότι αυτή είναι η βασική συναισθηματική κατάσταση που επικρατεί σήμερα;
Μια γενικότερη ψυχεδέλεια την παρατηρεί κανείς αν κινηθεί λίγο μέσα στους δρόμους της πόλης. Κάθε πόλης. Επικρατεί μια συναισθηματική φρενίτιδα ανα τον κόσμο, η οποία μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με αμφιθυμικές και κάπου κάπου παράταιρες συμπεριφορές.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι;
Δεν το αποφάσισα σχεδόν ποτέ συνειδητά. Απλώς προέκυψε μάλλον σαν επακόλουθο του θεάτρου. Το 2020 στήσαμε με τον Νικόλα Αδέσποτο το πρώτο άλμπουμ, εντελώς τυχαία και χωρίς κανείς να ξέρει ότι πρόκειται για άλμπουμ και σε μια περίοδο καραντίνας και απαγορεύσεων κυκλοφόρησε το "Ελεύθερο κάμπινγκ".
Τι σε γοητεύει στον χώρο της μουσικής όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα στην Ελλάδα και τι σε απογοητεύει;
Είναι μαγικό το ότι τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να υπάρχει ένα κοινό εκπαιδευμένο και ανοιχτό που αγνοεί ή δεν ενδιαφέρεται για τα ως τώρα δεδομένα – στερεοτυπικά πρότυπα του πως θα πρέπει να είναι ένα τραγούδι. Ο κόσμος είναι ανοιχτός να ακούσει, δίνει περισσότερο χώρο και χρόνο σε αυτά που βρίσκονται έξω από αυτόν. Οι νεαρότερες ηλικίες είναι ακόμη δύσκολο να το αγκαλιάσουν όλο αυτό και συχνά καταφεύγουν στους ήχους που τους δίνονται προς κατανάλωση, χωρίς κριτική σκέψη ή προσωπική επιλογή κι αυτό είναι κάπως απογοητευτικό, ωστόσο επιφυλάσσομαι και αισιοδοξώ, γιατί την τελευταία τριετία έχουν γίνει σημαντικά βήματα πάνω σε αυτό και νομίζω ότι τον βλέπουμε τον δρόμο πια, το μόνο που μένει είναι να τον περπατήσουμε. Σαφώς πολύ αισιόδοξη είναι και η υπερπροσπάθεια των σωματείων μας τα τελευταία χρόνια, όπως παραδείγματος χάρη της Ε.Δ.Ε.Μ (Ένωση Δικαιούχων Έργων Μουσικής) για τα πνευματικά μας δικαιώματα. Είναι κι αυτό ένα τεράστιο κεφάλαιο κι ένας απίστευτος αγώνας που δίνεται τα τελευταία χρόνια με πολύ σημαντικές νίκες.
Με ποιον τραγουδιστή θα ήθελες να συνεργαστείς; Ποιο είναι το επόμενο επαγγελματικό όνειρο σου;
Δεν έχω σκεφτεί ποτέ ένα πλαίσιο συνεργασίας μέσα στο οποίο θα ενταχθεί κάποιος τραγουδιστής στην ερμηνεία κάποιου τραγουδιού μου για παράδειγμα. Όμως, τώρα, τελευταία με απασχολεί μια άλλη δεκαετία και ορισμένα τραγούδια παλαιών συνθετών στο πλαίσιο των διασκευών τους. Θα ήθελα πολύ να διασκευάσω Χατζιδάκη, Ξαρχάκο, Θεοδωράκη, Πλέσσα. Και σίγουρα αν μου επιτραπεί παρέα με την ομάδα μου θα το επιδιώξουμε, αφότου τελειώσω με το νέο άλμπουμ. Θα ήθελα πολύ με ταπεινότητα και νοσταλγία να προσεγγίσω αυτά τα αριστουργήματα και να τους δώσω μια άλλη πνοή μέσα απ την οποία θα τα γνωρίσει και μία άλλη γενιά πολύ μακρινή από την εποχή εκείνη, αλλά ίσως τελικά όχι και τόσο αν το καλοσκεφτείς.
Πόσο διαφέρει η Cilia της καθημερινότητας από τη Cilia της σκηνής;
Αρκετά, θαρρώ. Γενικά μου αρέσει πολύ η διάδραση με τον κόσμο και όλο το μαγικό πράγμα που δημιουργείται μέσα σε μια συναυλία. Όμως, μου αρέσει, επειδή ξέρω πως έχει και ένα τέλος. Είμαι αρκετά μοναχική σαν άνθρωπος. Θέλω το χώρο και τον χρόνο μου στα πράγματα. Όλοι νομίζω λίγο πολύ είμαστε και απ τα δυο και ψάχνουμε να βρούμε μια θαυμάσια ισορροπία. Εγώ τώρα τελευταία μοιάζει σχεδόν να την έχω βρει, αλλά ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος με αυτά.
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε τρεις λέξεις και πώς τον φαντάζεσαι σε δέκα χρόνια;
Χαοτική,κυκλοθυμική,συναισθηματική. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η φαντασία μου δυστυχώς δεν φτάνει έως εκεί. Ας πούμε απλά πως θα ήθελα να δημιουργώ να είμαι υγιής εγώ και οι άνθρωποι μου και να μπορώ να βλέπω τον κόσμο με σύνεση και ρομαντισμό κάθε μέρα, μέσα και έξω από μένα. Θα ήθελα ο κόσμος αυτός να γίνει πιο φιλόξενος για όλους και μέσω κάποιας συλλογικής προσπάθειας ο πλανήτης που μας φιλοξενεί να αναστηθεί, να αναπνεύσει.
