Το βλέπεις να συμβαίνει
“Ευτυχώς που πήρα ζακέτα γιατί κρυώνω” σκέφτεσαι.
Κρυώνεις συνέχεια (τώρα που το σκέφτεσαι) και παραπονιέσαι γι' αυτό.
Εκτός κι αν παραπονιέσαι για τη ζέστη.
Επαναλαμβάνεις τις ίδιες ιστορίες σε συζητήσεις.
Ζητάς από τη μικρή σου ξαδέρφη να σου εξηγήσει κάτι στο Facebook.
Κάνεις στοκ σε τρόφιμα.
Πιέζεις τους άλλος να φάνε όλο το φαγητό τους στα τραπέζια.
Δεν είσαι επικριτική αλλά σχολιάζεις το χρώμα που έκανε στα μαλλιά της η κόρη των οικογενειακών σας φίλων.
Ξυπνάς με ευχαρίστηση νωρίς το πρωί.
Προτιμάς την παρέα της μαμάς σου για καφέ.
Έχεις πάθει εμμονή με τα μικρόβια κι έχεις πάντα μαζί σου ειδικά μαντηλάκια.
Αγοράζεις χαρτί τουαλέτας σε μεγάλες ποσότητες.
Κάνεις κριτική στην αδερφή σου που ξενυχτάει.
Βγαίνεις για περπάτημα (και το θεωρείς άσκηση).
Μιλάς δυνατά στο τηλέφωνο.
Κάνεις άσκοπες ερωτήσεις, ενώ οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες.
Σκέφτεσαι τι να μαγειρέψεις αύριο.
Κάθε φορά που λες “Δεν το πιστεύω ότι γίνομαι η μητέρα μου”, γίνεσαι σαν κι αυτήν!
