Τουριστικός προορισμός 365 μέρες το χρόνο, γαστρονομικό κέντρο, γειτονιές που διατηρούν την παλιά της αίγλη και underground που επιμένει. Αυτό είναι το σύγχρονο πρόσωπο της πόλης μας.
Αυτή είναι η στιγμή της. Η Αθήνα βρίσκεται πλέον στο πάνθεον των ευρωπαϊκών πόλεων που οφείλει ένας ταξιδιώτης να επισκεφτεί έστω και μία φορά στη ζωή του. Δεν αποτελεί πια pit-stop πριν την εξόρμηση στα ελληνικά νησιά, αλλά έναν all year round προορισμό. Το μαρτυρά ο επίμονος ήχος από τα ροδάκια των βαλιτσών που αντηχούν στους δρόμους του κέντρου. Η Αθήνα είναι η πραγματική πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.
Τώρα βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στον βαρύ τίτλο του λίκνου του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, της ιστορικής περιοχής με το συγκλονιστικό παλίμψηστο στο οποίο συναντιόνται διαφορετικές εποχές, κουλτούρες και θρησκείες και της σύγχρονης μητρόπολης. Όμως πάντα, η Αθήνα θα ανήκει στους κατοίκους της. Εκείνους που τη ζουν καθημερινά, που την περπατούν, που δημιουργούν μέσα σε αυτή ακατάπαυστα σαν τις εργατικές μέλισσες μιας πολύβουης κυψέλης. Σε εκείνους που επιλέγουν να της λένε κάθε μέρα "Σ’ αγαπάω”, με το να γεμίζουν τα στέκια της, τα πάρκα της, τα μουσεία της, τις ανοιχτωσιές της.
Διαβάστε Επίσης
Το επίκεντρο
Παγκράτι, Εξάρχεια, Κουκάκι, Μακρυγιάννη. Γειτονιές που έχουν μπει πολλάκις σε λίστες με τις κορυφαίες του κόσμου και που γεννούν διαρκώς νέες πιάτσες. Η ταχύτατα ανερχόμενη Πλατεία Προσκόπων και η low key Πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι. Η Ασκληπιού στα Εξάρχεια, ο δρόμος που όλα συμβαίνουν και συμβαίνουν τώρα. Η γαστρονομικά ενημερωμένη Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Κουκάκι, ως αντίβαρο στη Φαλήρου που άνοιξε το δρόμο για το hype της γειτονιάς. Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους πυρήνες αυτής πόλης που πλέον δημιουργεί τάσεις και δεν τις υιοθετεί, όπως για παράδειγμα αυτή των γαστροπάμπ/ νεοκαφενείων. Μικρά μαγαζιά με καταξιωμένους σεφ στο τιμόνι τους που σερβίρουν φαγητό για την ψυχή και χρόνο · το μοναδικό πράγμα που διαρκώς λείπει από τους Αθηναίους και συνέχεια το βρίσκουν πάνω από ένα πιατάκι μεζέ και ένα ποτήρι βιολογικό κρασί. Οι φούρνοι που φέρνουν τη δανέζικη φιλοσοφία του Hygge στη μορφή ενός cinnamon swirl και τα σαντουϊτσάδικα με προζυμένιο ψωμί και ντόπια υλικά δίνουν άλλο νόημα στα πρωινά.
Δεν είναι όμως μονάχα η εστίαση που προσελκύει καθημερινά ντόπιους και επισκέπτες στην αγκαλιά του κέντρου. Είναι οι νέοι δημιουργοί και επιχειρηματίες. Κόσμημα, ρούχα, κεραμικά, φυτοπωλεία, δισκάδικα, κομμωτήρια και nail art studios με εναλλακτικό χαρακτήρα. Σουβενίρ πέρα από στενά όρια του φολκλόρ, βιντατζάδικα με σπάνιους θησαυρούς που προσελκύουν όλα τα παράξενα παιδιά της πόλης, δημιουργικά και αρχιτεκτονικά γραφεία και η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Την πόλη την κάνουν οι άνθρωποι και οι Αθηναίοι, μπορεί να είναι αγχωμένοι και βιαστικοί, αλλά έχουν καλλιεργήσει μία ξεχωριστή και πλέον διακριτή αισθητική.
Παλιά και νέα Αθήνα
Δίπλα της συνυπάρχει αρμονικά η παλιά Αθήνα. Στα Πετράλωνα, το μεσημέρι, μπορείς ακόμα να μυρίσεις όσπρια που βράζουν στην κατσαρόλα. Ένα ζεστό πιάτο φαΐ θα περιμένει κάποιον να γυρίσει από τη δουλειά ή το σχολείο και να λάβει θρέψη και φροντίδα. Στην Ακαδημία Πλάτωνος ή τον Άγιο Παντελεήμονα οι μυρωδιές έχουν ανατολίτικο χαρακτήρα. Κάρυ και τζίντζερ σε προσκαλούν να γνωρίσεις άλλους πολιτισμούς, εκείνων που βρήκαν εδώ ένα σπίτι. Οι λαϊκές αγορές γίνονται το meeting point των γειτόνων που ανταλλάσσουν συνταγές και νέα πάνω από τα οπωροκηπευτικά. Θα γυρίσουν σπίτι με ένα μπουκέτο λουλούδια ή και μία νέα γλάστρα μέσα στην οποία ζει κάποιο παχύφυτο, ένα ακόμα παιδί που θα απαιτεί την ελάχιστη φροντίδα από έναν millennial. Σκηνικό όλων των παραπάνω η άναρχη δομή της πόλης.
Τα διατηρητέα νεοκλασικά που όλοι ονειρεύονται να ζήσουν στο Μεταξουργείο και οι γοητευτικές πολυκατοικίες της περιοχής του Μουσείου με τις εισόδους που "παρακαλούν” να φωτογραφηθούν για να γίνουν post στο Instagram. Τα μέχρι πρότινος παραγνωρισμένα πάρκα της που η πανδημία τα έφερε ξανά στο προσκήνιο ως πεδίο αναψυχής, μια ανάσα μέσα στο τσιμέντο που όλοι φαινομενικά μισούν αλλά συνέβαλαν στην κυριαρχία του. Οι λόφοι της, αιώνιοι και προσιτοί το ίδιο για τα "fitness freaks”, τους επίδοξους μαραθωνοδρόμους και τους γονείς τετράποδων παιδιών που λαχταρούν να τρέξουν και να ακονίσουν τα ένστικτά τους. Όλα δίπλα σε θραύσματα της αρχαιότητας που υπογραμμίζουν γιατί η Αθήνα είναι μία από τις πιο όμορφες και ενδιαφέρουσες πόλεις του κόσμου.
Η πόλη των κλισέ
Είναι τα κλισέ, αλλά ακριβώς με αυτά είμαστε απόλυτα και υπέρτατα ερωτευμένοι. Της θέας που δε χορταίνεις στην Πνύκα και της διαδρομής του Πικιώνη που σου συστήνει επίμονα το μεγαλείο αυτής της πόλης. Η άποψη του Παρθενώνα από την Ιερά Οδό · μοιάζει τόσο κοντά που νομίζεις ότι απλώνοντας το χέρι σου θα τον πιάσεις. Τα μενεξεδί χρώματα που ντύνουν τον ουρανό τα απογεύματα στο πεζοδρομημένο κομμάτι της Ερμού στο Θησείο. Ό,τι στέκει εκεί απαράλλακτο εδώ και αιώνες και είναι εγγεγραμμένο στο DNA κάθε Αθηναίου.
*Ο τίτλος είναι από το κομμάτι του The Boy "Σ’ αγαπάω να της λες" από το άλμπουμ "Please Make Dance", που κυκλοφόρησε το 2009 από την Inner Ear. Στα live του καλλιτέχνη παρουσιάζεται σε άλλη εκδοχή η οποία κυκλοφόρησε με το διαδικτυακό άλμπουμ "Φάντασμα" το 2011, υπό τον τίτλο "Όλοι το Θυμήθηκαν Αργά", ενώ αποτέλεσε το soundtrack της σειράς προβόλων Η Χαμένη Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά.
