To Galaxy Bar & Restaurant στο rooftop του Hilton Αθηνών υποδέχεται την πιο τουριστική περίοδο του έτους με ένα summer menu με άρωμα Ελλάδας
Το κοσμοπολίτικο Galaxy στον τελευταίο όροφο του Hilton Αθηνών δεν αποτελεί τυχαία ένα από τα κομψότερα και δημοφιλέστερα meeting points για το cool crowd της πόλης με ξεκάθαρα διαχρονική αξία. Με την Ακρόπολη να στέκεται φωτισμένη στο ύψος των ματιών σου και την πολύβουη Αθήνα να απλώνεται μπροστά στα πόδια σου, ο εξαιρετικά ικανός executive chef Κώστας Αθανασίου και η μπριγκάντα του έχουν δύσκολο έργο να επιτελέσουν, προκειμένου να σε κάνουν να πάρεις τα μάτια σου από την μαγευτική θέα. Και εκεί ακριβώς φαίνεται η μαγειρική τους δεινότητα, καθώς τα καταφέρνουν και μάλιστα με μεγάλη ευκολία.
Οφείλω να ομολογήσω πως έχω τεράστια αδυναμία και τρέφω μεγάλη εκτίμηση στην κουζίνα του Κώστα Αθανασίου, καθώς έχει αυτό τον μαγικό τρόπο να διαχειρίζεται την πρώτη ύλη, έτσι ώστε να βγάζει πιάτα εντυπωσιακά μεν, αλλά ταυτόχρονα νόστιμα και βαθιά γευστικά, με τις γεύσεις ξεκάθαρες και τα υλικά να δένουν και όχι να μπερδεύονται μεταξύ τους. Μπορεί να ακούγεται δεδομένη αυτή η ισορροπία, όμως πολύ συχνά δεν είναι (αχ να ήξερες πόσες φορές έχει τύχει να ενθουσιαστώ με την περιγραφή και την εμφάνισή ενός πιάτου -στην εντέλεια ινσταγκραμικά φτιαγμένου- και πραγματικά να μην τρώγεται ούτε από ευγένεια) και εδώ ακριβώς έρχεται το έμπειρο χέρι του Αθανασίου να δημιουργήσει πιάτα που γεύεσαι και φωτογραφίζεις για τα social με τον ίδιο ακριβώς ενθουσιασμό. Η αθηναϊκή σαλάτα του φετινού μενού λόγου χάριν αποτελεί ιδανικό παράδειγμα.
Στο καλοκαιρινό μενού λοιπόν του Galaxy συναντούμε -πέρα από το διάσημο sushi- γεύσεις σαφέστατα πιο ανάλαφρες λόγω της εποχής, αρκετό ψάρι και θαλασσινά, φυσικά εξαιρετικό κρέας, αλλά και έντονη την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, γεγονός που θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό σε μία Αθήνα που σπάει φέτος όλα τα προσωπικά της ρεκόρ σε τουρισμό.
Το sushi του Galaxy έχει μακρά ιστορία και είναι γνωστό στους foodie κύκλους της πόλης, που το τιμούν δεόντως συνοδεία των ευφάνταστων και πολύχρωμων cocktails του καταλόγου. Αυτό που προσωπικά ξεχώρισα έντονα από την όμορφη πιατέλα που δοκιμάσαμε ήταν το νέο Surf n’ Turf με γαρίδα panko, αβοκάντο, αγγούρι, φιλέτο μοσχάρι, μία ελαφρώς πικάντική μαγιονέζα και γλάσο teriyaki.
Η Αθηναϊκή σαλάτα με ροφό ποσέ, μαγιονέζα με μυρωδικά, σφαίρες ούζου, μαύρη ταραμοσαλάτα, κράκερ ταπιόκας με μελάνι σουπιάς και τομπίκο είναι ένα εξαιρετικό πιάτο, ρετρό και μοντέρνο ταυτόχρονα, που αβίαστα ξυπνά γευστικές μνήμες μίας παλιάς Αθήνας από τη μία αλλά παράλληλα εντυπωσιάζει με την παρουσίαση, την εικόνα, την υφή και τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν όλη τη διαφορά, όπως οι σφαίρες ούζου που σκάνε στο στόμα, απογειώνοντας την κάθε μπουκιά.
Το Καρπάτσιο από μοσχαρίσια ωμοπλάτη Black Angus με ψητά τοματίνια, καψαλισμένο κρεμμύδι, αϊολί μαύρου σκόρδου και βινεγκρέτ από οξύμελι έκανε ένα ωραίο παιχνίδισμα με τη γλύκα από τα ψητά ροδάκινα και την αψάδα της φλοίδας κίτρινου τυριού.
H Μοτσαρέλα burrata με ρόκα, μαρούλι, κολοκυθάκι πάτισον, καβουρδισμένο φουντούκι και βινεγκρέτ από παλαιωμένο ξύδι Σαντορίνης ήταν δροσερή και το dressing ωραία ισορροπημένο σε οξύτητες.
Εξαιρετική ήταν η Τάρτα με μακρυλίσιο τυρί Σαμοθράκης, λιαστή τομάτα, μελιτζάνα, μανιτάρια σιμέτζι, κουκουνάρι και φρέσκο βασιλικό, που είχε τέλεια μπισκοτένια χειροποίητη ζύμη και βαθιά τυρένια γεύση. Προσωπικά δεν ήθελα να τελειώσει.
Το Καβατέλι με κοτόπουλο, σύγκλινο Μάνης, μυζήθρα, κρόκο Κοζάνης και κονφί από κρόκο αυγού είναι ένα πιάτο με έντονα ελληνικό χαρακτήρα με τα παραδοσιακά ζυμαρικά να δίνουν εύκολα το νόημα και το τέμπο.
Τα στην εντέλεια βρασμένα Μπουκατίνι θαλασσινών με σχοινόπρασο, ούζο, αυγοτάραχο Μεσολογγίου, μάραθο και σος miso θα ενθουσιάσει τους φίλους των θαλασσινών, αν και θα ήθελα λίγο πιο έντονη την παρουσία του αυγοτάραχου.
Στα κορυφαία πιάτα της βραδιάς το Ριζότο με σος φρέσκιας τομάτας, coulis κόκκινης πιπεριάς, μελιτζάνα, ψητό κουκουνάρι, αφρό φέτας, λάδι μέντας και τσιπς λαχανικών, ένα πιάτο εντελώς καλοκαιρινό, ανάλαφρο και απόλυτα ελληνικό στη βάση του.
Η Μοσχαρίσια ουρά κυλότου με μανιτάρια σοτέ, ψητό μαρούλι, μαγιονέζα με τρούφα, πέστο ρόκας, κονφί από τοματίνια και ξύσμα παρμεζάνα μπορεί να ακούγεται ένα πιάτο βαρύ για την εποχή (και σίγουρα όχι φωτογενές), όμως σε διαβεβαιώ πως δεν είναι καθόλου χειμωνιάτικο στο στόμα. Πρόκειται για ένα πιάτο συνολικά σωστά και μετρημένα πληθωρικό, το οποίο προσωπικά θα επέλεγα ξανά, καθώς παρουσιάζει ενδιαφέρον και λόγω γεύσης και λόγω κάποιων επί μέρους στοιχείων, όπως οι πινελιές από έντονες διεθνείς τάσεις (βλ. ψητό μαρούλι) αλλά και η σωστή διαχείριση των εντάσεων, δοσμένων μέσα από τα κατάλληλα υλικά (βλ.παρμεζάνα).
Στα γλυκά δυστυχώς χρειάστηκε να φύγω, αλλά η εικονιζόμενη lemon pie -που μου έστειλε σε φωτογραφία η φίλη και συνάδελφος Χρύσα Κακιώρη- με έπεισε πως τελικά για χάρη της, αλλά και του μπακλαβά, την επόμενη φορά αξίζει να χάσω το τελευταίο μετρό.
Για περισσότερα tidbits και γευστικές ανταποκρίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν ακολουθήστε το @kounelly στο Instagram.
* Tidbit : a small piece of food
: a small piece of news or interesting information
