Μουσικό οδοιπορικό στην Κέρκυρα με τα "Παιδιά της Παλαιότητας"

Το 2006 με θυμάμαι να πηγαίνω στο Metropolis, το εμβληματικό δισκοπωλείο στην Πανεπιστημίου που δεν υπάρχει πια, και να αγοράζω το CD Φτηνή ποπ για την ελίτ των Κόρε. Ύδρο. δύο φορές: ένα για μένα και ένα για δώρο. Κι αυτό γιατί ένιωθα ότι είχα ανακαλύψει ένα νέο σύμπαν και ήθελα να το διαδώσω. Δε χρειάστηκε, βέβαια, η δική μου αρωγή. Σύντομα μια ολόκληρη γενιά ταυτίστηκε με τα τραγούδια του Π.Ε. Δημητριάδη, frontman του κερκυραϊκού συγκροτήματος, που από το 1993 μέσα από DIY μουσικές κυκλοφορίες και "αμφιλεγόμενης αισθητικής" βιντεοκλίπ είχε αποκτήσει cult φήμη στο νησί των Φαιάκων. Με τη Φτηνή ποπ για την ελίτ όμως το γκρουπ κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να σημειώσει μαζική επιτυχία σε όλη τη χώρα, χωρίς τα μέλη του να "μετοικήσουν" στην Αθήνα. Το 2014 οι Κόρε. Ύδρο. διαλύθηκαν και ο Π.Ε. Δημητριάδης συνέχισε να δρέπει δάφνες με τα Παιδιά της Παλαιότητας, το νέο του σχήμα. Μίλησα μαζί του με αφορμή το τελευταίο του άλμπουμ, το Ενθύμιον νεανικών συντροφιών, που είναι αφιερωμένο –πού αλλού;– στο νησί.

Πώς είναι για έναν καλλιτέχνη ή μια μπάντα να γράφει ιστορία και να αποκτά cult following από ένα νησί που δεν αποτελεί το κέντρο της μουσικής βιομηχανίας;

Πάντοτε ένιωθα άβολα με την κρατούσα κουλτούρα και τις "μεγάλες παρέες", αλλά ποτέ δεν υπήρξα τόσο κλειστός και απόκοσμος ώστε να απομονωθώ. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, μου άρεσε να οργανώνω μικρές ομάδες και κατά κάποιον τρόπο να τις καθοδηγώ προς έναν κοινό στόχο. Η αποκεντρωμένη "τοπικότητα" σε συνάρτηση με τον πνευματικό και τον αισθητικό πλούτο που πρόσφερε αυτό το μέρος όπου μεγάλωσα ήταν μια ιδανική συνθήκη για μένα.

Νιώθεις ότι το Όχι πια έρωτες και τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ Φτηνή ποπ για την ελίτ από την εποχή των Κόρε. Ύδρο. θα σε ακολουθούν για πάντα;

Προφανέστατα. Και δεν το φέρω καθόλου βαρέως.

Το Ενθύμιον νεανικών συντροφιών κυκλοφόρησε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Ως μπάντα πώς κινηθήκατε και κινείστε εν μέσω πανδημίας;

Ουσιαστικά δεν κινηθήκαμε. Κάναμε μία εμφάνιση έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου, επειδή είχαμε μεγάλη ανάγκη να παίξουμε αυτά τα τραγούδια και να σφυγμομετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Οι συνθήκες μέσα στο ιατρικοποιημένο πλαίσιο ήταν όμως ασφυκτικές και εντελώς αντικαλλιτεχνικές, που δε θέλω ούτε να τη θυμάμαι.

Το τραγούδι Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα, που ανοίγει το άλμπουμ, προέκυψε από το ομώνυμο έργο του Κερκυραίου ποιητή και συγγραφέα Ευγένιου Αρανίτση. Έχει απάντηση το ερώτημα που θέτει; 

Αν και ο τίτλος του τραγουδιού ως κατάφαση προϊδεάζει για μια απάντηση στο ερώτημα του Αρανίτση, δε δίνεται τέτοια, τουλάχιστον οριστικά. Θα έλεγα όμως ότι, φτάνοντας στο τέλος του δίσκου, ο προσεκτικός ακροατής-αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει μια εικόνα του ιδιοκτήτη, που, σε τελική ανάλυση, νομίζω πως είναι ο ίδιος και στα δύο έργα: ο δημιουργός τους.

Τα τραγούδια σου είναι σαν να καταγράφουν με έναν λογοτεχνικό τρόπο την ιστορία και τους έρωτες μιας παρέας μέσα στον χρόνο, τον κύκλο της ζωής τους και ταυτόχρονα την εξέλιξη ενός τόπου. Ισχύει αυτό;

Δεν έκρυψα ποτέ ότι είμαι αυτοβιογραφικός-αυτοψυχαναλυτικός στα τραγούδια μου. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ξεκίνησα, συνέχισα και ίσως σταμάτησα να γράφω: να εκθέσω την αλήθεια μου, να με μάθω μέσα από αυτό και, τελικά, να με γιατρέψω, αν υπάρχει γιατρειά.

Αν την ιστορία τη γράφουν οι παρέες, η δική σου παρέα τι ιστορία γράφει;

Δεν ξέρω τι ιστορία γράφει και αν γράφει, αλλά ξέρω σίγουρα ότι βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας.

Ακούγοντας ξανά όλη τη δισκογραφία των Κόρε. Ύδρο. και των Παιδιών της Παλαιότητας, σκέφτηκα ότι ίσως να κάνατε weird pop πριν επινοηθεί ο όρος. Συμφωνείς; 

Δε θα μπορούσα να διαφωνήσω, εφόσον έτσι ακούγονται τα τραγούδια στα αφτιά κάποιου εκτός του δημιουργικού τους κύκλου. Για εμάς, πάντως, για μένα τουλάχιστον, αυτή είναι η "φυσιολογική" μου καθημερινότητα.

Μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον στίχο από τραγούδι σου που να πιστεύεις ότι περιγράφει την Κέρκυρα "επακριβώς";

Μάλλον είναι ο στίχος "Σήμερα βγαίνουν οι εικόνες στους δρόμους και ο δεσπότης ευλογεί τα κινητά μας" από το τραγούδι Τα απέραντα θέρη μου. Σκεφτόμουν πρόσφατα ότι όλο αυτό το τραγούδι είναι ίσως όσο πιο κοντά έφτασα ποτέ στην Κέρκυρα.

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι τα Παιδιά της Παλαιότητας μπορεί να αποτελούν ή να αποτελέσουν στο μέλλον και κάτι σαν "underground τουριστική ατραξιόν" του νησιού;

Υπάρχουν άτομα που μου έχουν εκμυστηρευτεί μια τέτοιου τύπου εξερεύνηση στο νησί, αναφορικά με την παραγωγή μου διαχρονικά. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν σχεδόν μέχρι το πορτόνι μου.

Πού θα πήγαινες κάποιον που έρχεται για πρώτη φορά στην Κέρκυρα;

Κάποτε είχα ως έμβλημα τοπικιστικής περηφάνιας αλλά και άλλης φύσεως δέλεαρ τον μπολσεβίκο, τοπικό γλυκό, από ένα συγκεκριμένο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο. Σήμερα που έχω κουραστεί και κορεστεί από όλα αυτά λέω: "Πάμε στο Κανόνι να τελειώνουμε".

Υπάρχει πλάνο για κάποια νέα κυκλοφορία;

Κάτι έχω στο μυαλό μου πολύ γενικά και αφηρημένα ακόμα, αλλά η πραγμάτωση εξαρτάται από δυνάμεις που με υπερβαίνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά το Ενθύμιον νεανικών συντροφιών έχω τελειώσει με την Κέρκυρα. 

Info: Το άλμπουμ Ενθύμιον νεανικών συντροφιών κυκλοφορεί από την Inner Ear.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr