Η Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου για τη σεζόν Άνοιξη/Καλοκαίρι 2026 επιβεβαίωσε τον ρόλο της ως το πιο εκλεκτικό και δημιουργικά τολμηρό σημείο στον παγκόσμιο χάρτη της μόδας. Οι Βρετανοί σχεδιαστές δεν φοβούνται να "σκάψουν" βαθιά στην ιστορία, την ψυχολογία και την κουλτούρα για να βρουν την έμπνευση, μεταφράζοντας περίπλοκες αφηγήσεις σε δυναμικά ρούχα. Από τις πασαρέλες ξεχωρίσαμε πέντε συλλογές που έθεσαν νέα ερωτήματα για τη θηλυκότητα, την υπερβολή και την κληρονομιά.
Erdem
Ο Erdem Moralioglu επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τη μαεστρία του στο storytelling, αντλώντας έμπνευση από την αινιγματική Γαλλίδα μέντιουμ και καλλιτέχνιδα του 19ου αιώνα, Helene Smith, η οποία ισχυριζόταν ότι ήταν η μετενσάρκωση της Μαρίας Αντουανέτας και επικοινωνούσε με Αρειανούς. Ο Moralioglu βρήκε την έμπνευση στην αφήγηση του ψυχολόγου Theodore Flournoy για τους "ρομαντικούς κύκλους" της Smith, καθιστώντας τον όρο αυτόν τη ραχοκοκαλιά της επίδειξης.
Αυτό το παράξενο αφηγηματικό νήμα μεταφράστηκε σε μια σειρά από ρομαντικά ενδύματα: Είδαμε φορέματα με κλουβιά και φόρμες με πανιέρες από αντίκες βικτοριανές δαντέλες, ενώ το εναρκτήριο look έφερε πλαστικές μορφοποιήσεις από το "Αρειανό αλφάβητο" της Smith καρφιτσωμένες στο στήθος. Η συλλογή εξελίχθηκε σε μια παρέλαση από παλιά υφάσματα του 18ου αιώνα, κομμένα κεντήματα και ζωντανά, υλικά που υπαινίσσονταν τις ινδικές αυταπάτες της μέντιουμ. Η συλλογή ολοκληρώθηκε με μαύρα tailored σακάκια σμόκιν και ριγέ κοστούμια παντελονιών, κομμάτια που, αστειευόμενος ο σχεδιαστής, φαντάστηκε ότι θα φορούσε ο ψυχίατρός της.
Richard Quinn
Ο Richard Quinn παρουσίασε μια συλλογή-υπερθέαμα που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε λάμψη. Με φόντο ένα αντίκα θέατρο, πύργους από ροζ ορτανσίες, ορχήστρα και χορωδία, η Naomi Campbell άνοιξε την επίδειξη φορώντας ένα κομψό μαύρο βελούδινο φόρεμα με έναν τεράστιο, παραβολικό λευκό σατέν γιακά.
Ακολούθησαν 52 φορέματα με κορσέδες και καμπάνες φούστες, ατέλειωτες στρώσεις από δίχτυ και κιλά κρυστάλλων. Αυτή η πληθωρική προσέγγιση στα φορέματα είναι άμεση αντανάκλαση της τεράστιας επιτυχίας που έχει σημειώσει ο Quinn στον κλάδο των γάμων και των επίσημων εκδηλώσεων. Η σιλουέτα του αντλεί σαφώς έμπνευση από τη χρυσή εποχή της υψηλής ραπτικής της δεκαετίας του '50, εμπλουτισμένη με τα χαρακτηριστικά υπερμεγέθη floral μοτίβα και κεντήματα που σχεδιάζει στο Λονδίνο και φτιάχνονται στην Ινδία. Η συλλογή κορυφώθηκε με μια μακρά παρέλαση από νυφικά, αποδεικνύοντας ότι το σύνθημα "Less is more" δεν υπήρξε ποτέ στο λεξιλόγιο του Quinn.
Chopova Lowena
Οι Emma Chopova και Laura Lowena ήρθαν με ενέργεια και λάμψη, παρουσιάζοντας έναν εκρηκτικό συνδυασμό της αμερικανικής κουλτούρας cheerleading και των παραδοσιακών βουλγαρικών φορεμάτων των Καρακατσάνων. Η συλλογή, την οποία οι ίδιες ονόμασαν "cheerlore”, ήταν μία έντονη εξερεύνηση της εφηβείας και μια προσπάθεια "θεραπείας των τραυμάτων" μέσω των ρούχων.
Οι σχεδιάστριες πειραματίστηκαν με τις χαρακτηριστικές τους μαχαιρωτές πιέτες και τους κρίκους, δίνοντάς τους μια άγρια, υπερβολικά διακοσμημένη αισθητική. Είδαμε έντονα πολυεπίπεδα απλικέ που μετέτρεψαν πουλόβερ, κολάν και παντελόνια σε σωρούς από παστέλ διακοσμητικά: φιόγκοι πάνω σε δαντελένιους βολάν, πλαστικά κρεμαστά στοιχεία και ρίγες από lurex. Κυρίαρχα ήταν επίσης τα πολυσύνθετα φορέματα, ενωμένα με φερμουάρ σε πολλά επίπεδα και διασταυρωμένα με αγκράφες και ζώνες. Η συλλογή ήταν μια γιορτή του rebel chic και της παιχνιδιάρικης, παστέλ-goth αισθητικής.
Roksanda
Για την επετειακή της επίδειξη για τα 20 χρόνια καριέρας, η Roksanda Ilinčić παρουσίασε το έντονο καλλιτεχνικό της ταλέντο. Η συλλογή άνοιξε υπό τον ανατριχιαστικό ήχο μιας γυναίκας που τραγουδούσε acapella στα Σερβικά, μια σαφής αναφορά στη σερβική της ταυτότητα. Ωστόσο, η φόρμα των ρούχων της εστίασε στην κληρονομιά μιας Βρετανίδας: της σπουδαίας γλύπτριας Dame Barbara Hepworth.
Η επιρροή της Hepworth μεταφράστηκε στις κοπές στα μπούστα και στην εξερεύνηση του 3D όγκου και της υφής. Μετά από περάσματα με oversized tailoring σε πετρώδη γκρι, ακολούθησαν "εκρήξεις" κόκκινου, λευκού και μπλε ράφιας, δημιουργώντας πλούσια κρόσσια γύρω από τις φούστες. Είδαμε επίσης τα κλασικά της σατέν φορέματα σε ζωηρά χρώματα, βασικό στοιχείο της επιτυχίας της. Η πιο ενδιαφέρουσα τάση ήταν η στροφή προς τις φόρμες πανιέρες, που θύμιζαν τη Μαρία Αντουανέτα αλλά με έναν μοντέρνο τρόπο, μία τάση που φαίνεται να εμφανίζεται σε όλη την Εβδομάδα Μόδας, ειδικά σε ρούχα που θα αγκαλιάσουν οι φίλοι της τέχνης της Ilinčić.
Simone Rocha
Η Simone Rocha, γνωστή για την επιλογή των επιβλητικών της χώρων, παρουσίασε τη συλλογή της στο Mansion House, την επίσημη κατοικία του Λόρδου Δημάρχου του Λονδίνου. Η ιδέα πίσω από τη συλλογή ήταν η αυτογνωσία που έρχεται στο κατώφλι της εφηβείας: "Αυτό το ελαφρώς εφηβικό, ντεμπιτάντ συναίσθημα, όταν είσαι εκτεθειμένη και στην πραγματικότητα δεν θέλεις να είσαι εκεί", εξήγησε η Rocha.
Η συλλογή ανταποκρίθηκε στη μεγαλοπρέπεια του χώρου με φούστες και φορέματα ενισχύθηκαν με κρινόλινες και πανιέρες. Η Rocha ενσωμάτωσε επίσης ανδρικά looks, πολλά από τα οποία περιείχαν πραγματικούς κρίνους ή αποξηραμένα λουλούδια μέσα σε οργάντζα ή διαφανές πλαστικό, συμβολίζοντας την "προετοιμασία για έκθεση" και την ιδέα του "δίνω και παίρνω". Ήταν μια συλλογή που αποκάλυπτε την ευαλωτότητα όσο υποστήριζε την ανθεκτικότητα, προσφέροντας μια παιχνιδιάρικη οπτική στη θηλυκότητα.
Harris Reed
Ο Harris Reed, γνωστός για τον μαξιμαλισμό και τα Met Gala–ready κομμάτια του, εξέπληξε με μια συλλογή που έδειξε μια νέα αίσθηση οικειότητας και ηρεμίας, χωρίς όμως να απομακρυνθεί από το θεατρικό του λεξιλόγιο. Η επίδειξη πραγματοποιήθηκε σε salon-style ατμόσφαιρα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες επιδείξεις σε τεράστιους χώρους.
Ο Reed, που πλέον βλέπει μία πραγματική πελατειακή βάση να πιστεύει στο brand του, παρουσίασε μία πιο συμπαγή σειρά 14 looks. Ήταν η πιο πολύχρωμη συλλογή του μέχρι σήμερα, με αποχρώσεις του cobalt blue, του χρυσού, του βουργουνδί και του παστέλ ροζ. "Ήθελα αυτά τα looks να είναι μεμονωμένοι χαρακτήρες και να μιλούν σε όλες τις πτυχές του DNA του Harris Reed: David Bowie και Mick Jagger, Βικτοριανή κυρία και Αγγλική κληρονομιά", δήλωσε. Οι σιλουέτες έδειχναν έτοιμες για "πτήση", με σατέν σε γαλάζιο του πάγου και κόκκινο τούλι να συνυπάρχουν με animal prints, και φτερά να αναδύονται από κωνικούς ώμους. Συνέχισε τη συνεργασία του με το αγγλικό στούντιο ταπετσαριών Fromental, χρησιμοποιώντας vintage πάνελ ως μπούστα και φούστες. Η συλλογή, αν και πιο μελετημένη, παρέμεινε αδιαμφισβήτητα μαξιμαλιστική και άψογα εκτελεσμένη, στέλνοντας το μήνυμα ότι "το Harris Reed στιλ ανέκαθεν ήταν μίσος ή αγάπη—που πάντα μου άρεσε—αλλά ποτέ δεν μπορείς να επικρίνεις την κατασκευή".
Διαβάστε Επίσης
