<div><br /></div><div>Ένα από τα καλύτερα της σεζόν</div>
Η γυναίκα πίσω από την επιτυχία του οίκου Prada, η θρυλική Miuccia, συνηθίζει να λέει ότι η ικανότητα της μόδας να διαθλά και να εμπεριέχει πολλές, διαφορετικές έννοιες είναι αυτή ακριβώς που την κάνει πολύ περισσότερο δημοφιλή σε σχέση με άλλες μορφές έκφρασης της κουλτούρας. Αν λάβουμε υπόψη αυτή την ματιά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, για την σεζόν Φθινόπωρο/ Χειμώνας 2016- 17, η Ιταλίδα σχεδιάστρια θέλησε να μας διδάξει ότι, μία περιπλάνηση στο (στυλιστικό) παρελθόν μας είναι αυτή που μπορεί με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο να μας μεταφέρει στο μέλλον. Τι μάθαμε, λοιπόν, από την παρουσίαση της συλλογής του ιταλικού οίκου για τον επόμενο Χειμώνα;
Ότι ένα υπερμέγεθες jacket, με γούνινα μανίκια, είναι ένα κομμάτι που μπορείς να φορέσεις με ένα καλσόν με ρόμβους και ψηλοτάκουνα, ότι οι κλος φούστες και τα φορέματα σε 50’s γραμμές δείχνουν υπέροχα φορεμένα με πολλές ζώνες, ότι τα καπιτονέ μπουφάν και τα ορειβατικά μποτάκια είναι items που θα έπρεπε να αποτελούν μέλλον της γκαρνταρόμπας κάθε γυναίκας- με τον ίδιο τρόπο που αποτελούν μέρος της γκαρνταρόμπας της τα cocktail βελούδινα φορέματα με τις κεντητές λεπτομέρειες που θυμίζουν δεκαετία του ’40.
Η γυναίκα που είχε κατά νου η σχεδιάστρια δημιουργώντας αυτή την συλλογή είναι μία γυναίκα που επιζητά την περιπλάνηση- είτε γνωρίζει, μέσα από τα ταξίδια της τον κόσμο, είτε επιλέγοντας να εμβαθύνει στον λαβύρινθο της ιστορίας των γυναικών. Όπως και να έχει, η διάθεση πίσω από την ατμοσφαιρική νέα συλλογή του οίκου είναι εξίσου περίπλοκη και πολυεπίπεδη με τα ρούχα και τα αξεσουάρ που την απαρτίζουν.
«Τα πάντα είναι συμβολικά. Είναι σαν ένα κολάζ της χαράς και του πόνου, είτε νιώθεις υπέροχα ή χάλια, είτε σε αγαπούν είτε όχι. Στο μυαλό μου είχα μία γυναίκα που έχει απλώσει στο πάτωμα, μπροστά της, κάθε ρούχο που είχε στη ζωή της, και καλείται να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο η ίδια θα επανασυστήσει τον εαυτό της», δήλωσε η Miuccia Prada αμέσως μετά το show μιλώντας σε λίγες δημοσιογράφους στο backstage, και μας άφησε να αναρωτιόμαστε αν, τελικά, η εικόνα αυτή, της γυναίκας που εμβαθύνει στην ιστορία της δεν είναι άλλη από την αντανάκλαση του ίδιου του εαυτού της.
