Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και Kat Válastur στην 31η διοργάνωση του Φεστιβάλ.
"Πριν παρουσιάσω το πρόγραμμα του 31ου Φεστιβάλ, θα ήθελα να αναφερθώ στην αναγκαιότητα που ένιωσα, αναλαμβάνοντας τη θέση της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας, να ενεργοποιηθεί ο θεσμός του Διεθνούς Κέντρου Χορού Καλαμάτας κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς και έξω από τα πλαίσια του Φεστιβάλ, καθώς και να μετατραπεί το μοναδικό στην Ελλάδα Μέγαρο Χορού σε έναν ζωντανό και ενεργό πυρήνα καλλιτεχνικής δημιουργίας" είπε στην αρχή της ομιλίας της η Τζένη Αργυρίου.
"Όραμά μου είναι ένα Κέντρο Χορού που θα κινείται ταυτόχρονα σε τοπική, εθνική και διεθνή κλίμακα και θα λειτουργεί ως χώρος φιλοξενίας καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, με ιδιαίτερο προσανατολισμό στους Έλληνες δημιουργούς. Ένα κέντρο που θα αγκαλιάζει τα διαφορετικά στάδια που εμπλέκονται στην καλλιτεχνική δημιουργία ενός έργου, την έρευνα, την παραγωγή, την παρουσίαση και την προώθηση. Ένα κέντρο που θα διευρύνει τα όρια της χορογραφίας μέσα από τη συνομιλία της με άλλες τέχνες, θα τροφοδοτεί το διάλογο των τεχνών με τις επιστήμες, τις παραδόσεις και τις τεχνολογίες, και θα φροντίζει για τη σύνδεση της τέχνης του χορού με την κοινωνία, τονίζοντας ότι ο χορός αποτελεί ένα πανάρχαιο και ζωτικής σημασίας μέσο έκφρασης για όλους".
Τα 20 χορογράφικά έργα του 31ου Φεστιβάλ
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί φέτος από τις 18 έως τις 27 Ιουλίου 2025, και περιλαμβάνει 20 συνολικά χορογράφικά έργα από την Ελλάδα και από το εξωτερικό: Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Νορβηγία, Πορτογαλία, Μ. Βρετανία, Λίβανος, Ελβετία.
Στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας θα παρουσιαστούν συνολικά 12 έργα, εκ των οποίων 5 στην Κεντρική Σκηνή, 6 στην Εναλλακτική Σκηνή και 1 παράσταση στο φουαγιέ, ενώ στις παράλληλες εκδηλώσεις περιλαμβάνονται 6 παραστάσεις χορού στην πόλη, 8 βραδιές χορού σε πόλεις της Περιφέρειας, μία περιοδική επετειακή έκθεση και δύο νέες ενότητες το Dancing on Screen, μια ενοτητα αφιερωμένη στη σχέση του χορού με την κινούμενη εικόνα και τον κινηματογράφο και την ενότητα Συναντήσεις εκτός Σκηνής που περιλαμβάνει μια συζήτηση μεταξύ της ευρύτερης κοινότητας του χορού και του κοινου πάνω στο θέμα της ηλικίας στην τέχνη αλλά και στην κοινωνία.
Οι χώροι που ενεργοποιούνται για τις φετινές παραστάσεις είναι: η Κεντρική Σκηνή, η Εναλλακτική Σκηνή και το φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, το Αμφιθέατρο του Κάστρου, η Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας, το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων, το Λιμάνι της Καλαμάτας, ενώ για τις υπόλοιπες καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δράσεις: το Εργατικό Κέντρο, το Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας, το Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο, η Navarino Agora της Costa Navarino, αλλά και διαφορετικοί δημόσιοι χώροι πολλών άλλων πόλεων της Περιφέρειας Πελοποννήσου στο πλαίσιο του προγράμματος εξωστρέφειας του Φεστιβάλ "Χορός σε πόλεις της Περιφέρειας” που υλοποιείται φέτος για πέμπτη χρονιά σε συνεργασία με την Περιφέρεια Πελοποννήσου και με τους Δήμους των πόλεων όπου θα ταξιδέψει φέτος το Φεστιβάλ καθόλη τη διάρκειά του. Όλα αυτά τα σημεία μαζί δημιουργούν ένα χάρτη διαδρομών και ζωντανών σημείων που θα πάλλονται σε φεστιβαλικούς ρυθμούς.
Για την πρεμιέρα επιλέχθηκε ένα έργο που τιμά τους χορευτές που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον χορό, είναι ακόμα επί σκηνής και ερμηνεύουν με την ωριμότητά τους την κάθε κίνηση, την κάθε χορογραφική ιδέα. Σε μια ώριμη στιγμή του, το Φεστιβάλ ξεκινάει με μια ωδή στην ωριμότητα του σωματος.
Έτσι, στην παράσταση της πρεμιέρας στις 18/7 στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο Mellowing του Χρήστου Παπαδόπουλου, ενός Έλληνα χορογράφου που τα τελευταία χρόνια έχει μαγνητίσει τη διεθνή σκηνή με τη μινιμαλιστική του γραφή και τους πολυεπίπεδους κόσμους του και που πριν λίγους μήνες διακρίθηκε με το περίφημο Rose International Dance Award. Το έργο Mellowing δημιουργήθηκε και έκανε πρεμιέρα το 2023 στο Βερολίνο μετά από πρόσκληση της ομάδας χορού Dance On Ensemble. Μιας ομάδας που ιδρύθηκε με σκοπό τη διερεύνηση της σχέσης χορού και ηλικίας, τόσο στη σκηνή όσο και στην κοινωνία. Με χορευτές άνω των 40 ετών, η ομάδα αναπτύσσει, σε συνεργασία με διεθνούς φήμης χορογράφους, ένα ρεπερτόριο με πρωτοποριακά έργα σύγχρονου χορού, μετατοπίζοντας τις κυρίαρχες πεποιθήσεις για την ηλικία και αντιμετωπίζοντας τη γήρανση σαν μια κατάσταση διαρκούς κίνησης. Μια τέτοια κίνηση χτίζει ο Χρήστος Παπαδόπουλος στο έργο του που αναπτύσσεται οργανικά, σαν ένα φυσικό, ζωικό, κβαντικό ή και συμπαντικό τοπίο, στο οποίο μας καλεί να επιβραδύνουμε, να αφεθούμε στους χρόνους της παρατήρησης, και να γίνουμε σταδιακά μέρος του.
Από τα τοπία των ανθρώπινων σωμάτων του Χρήστου Παπαδόπουλου, μεταφερόμαστε στα τοπία των υλικών και άυλων σωμάτων. Στις 19/7 στην Εναλλακτική Σκηνή του Μεγάρου Χορού, κάνει την πρώτη του παρουσίαση στην Ελλάδα ο Andrea Salustri, ένας Ιταλός καλλιτέχνης που προέρχεται από τον κόσμο του σύγχρονου τσίρκου, και που μας εισάγει στη μυστική ζωντάνια των αντικειμένων με το έργο MATERIA (Ματέρια). Μια χορογραφία για πολλά σχήματα από φελιζόλ και έναν άνθρωπο. Το MATERIA ξεκίνησε να αναπτύσσεται το 2017 μέσα από μια ερευνητική διαδικασία πάνω στις "χορευτικές" ιδιότητες της πολυστερίνης, και επεκτάθηκε σε απίστευτα μονοπάτια, φτάνοντας μέχρι και στην αναζήτηση μιας πρωτότυπης μορφής κομποστοποίησης του υλικού. Έκανε πρεμιέρα το 2021, βραβεύτηκε από την ευρωπαϊκή πλατφόρμα circusnext και μεταξύ άλλων παρουσιάστηκε στη Biennale της Βενετίας το 2023.
Την ίδια μέρα, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας, το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε συμπαραγωγή με το γνωστό κέντρο χορού The Place του Λονδίνου παρουσιάζουν το Future Cargo των Frauke Requardt (Φράουκε Ρέκβαρντ) και David Rosenberg (Ντέιβιντ Ρόζενμπεργκ.) Μια παράσταση χορού που μας μεταφέρει στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας, καθώς μια ομάδα μη ανθρώπινων όντων μας παρακολουθούν μέσα από ένα απόκοσμο φουτουριστικό σκηνικό, ένα φορτηγό που έχει εισβάλει στην πόλη. "Αν ήσασταν εξωγήινος που ερχόταν για πρώτη φορά στη γη, τι θα σκεφτόσασταν για τις ανθρώπινες συμπεριφορές;" είναι το ερώτημα που θέτει το χορογραφικό ντουέτο, γνωστό τα τελευταία χρόνια για τις πειραματικές συνεργασίες του σε εξωτερικούς χώρους. Στο πλαίσιο του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, η παραγωγή Future Cargo, μετά την παρουσίασή της στην Καλαμάτα, θα ταξιδεύει καθόλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ και θα παρουσιάζεται σε διαφορετικές πόλεις της Πελοποννήσου σε συνεργασία με τους Δήμους. Οι πόλεις με σειρά παρουσίασης είναι: η Σπάρτη, το Άστρος Κυνουρίας, το Ναύπλιο, το Ξυλόκαστρο, η Τρίπολη, η Πύλος και η Αρχαία Ολυμπία, στο πλαίσιο του προγράμματος του δικού της Διεθνούς Φεστιβάλ. Η παρουσίαση και περιοδεία του έργου υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Στις 20/7 παρουσιάζονται δύο έργα που ανοίγουν έντονα τον διάλογο μεταξύ χορού και μουσικής. Στο Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας, παρουσιάζεται το Fantasie Minor του γνωστού Πορτογάλου χορογράφου Marco da Silva Ferreira (Μάρκο Ντα Σίλβα Φερέιρα) μια παραγωγή του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου της Καέν στη Νορμανδία. Η δεξιοτεχνία των δύο νεαρών χορευτών, της Chloé Robidoux (Κλοέ Ρομπιντού) και του Anka Postic (Άνκα Πόστιτς), που έρχονται από την κουλτούρα του urban dance ακολουθεί την ένταση του ομώνυμου πιανιστικού έργου του Schubert για τέσσερα χέρια. Οι δύο περφόρμερ, που συνδέονται χορευτικά από την παιδική τους ηλικία, μας παρασύρουν μέσα από τους κινητικούς κώδικες του house, του hip-hop και του κλασικού χορού, σε ένα ταξίδι ανακάλυψης της μουσικής μέσα από την ελαφρότητα και τη χαρά του χορού. Το Fantasie Minor θα παρουσιαστεί την προηγούμενη μέρα 19/07 στην Navarino Agora της Costa Navarino στο πλαίσιο της συνεργασίας του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου.
Αμέσως μετά, στο Φουαγιέ του Μεγάρου Χορού συναντάμε τη Μαριάννα Καβαλλιεράτου, διακεκριμένη χορογράφο και χορεύτρια του Bob Wilson, και τον πολυβραβευμένο συνθέτη και πιανίστα Θοδωρή Οικονόμου, σε ένα παιχνίδι ήχου και κίνησης, σιωπής και ακινησίας. Στο Ραντάρ, οι δύο δημιουργοί και ερμηνευτές, φέρνουν δυναμικές και εργαλεία από την καλλιτεχνική τους γλώσσα και, δίχως λέξεις, με μοναδικά μέσα το πιάνο και το σώμα, φτιάχνουν έναν νέο χώρο, μια ζωντανή πράξη επικοινωνίας ανάμεσα στη μουσική και το χορό.
Τη Δευτέρα 21/7 αφιερώνουμε στη σχέση του χορού με το θέατρο. Στην Εναλλακτική Σκηνή η Κατερίνα Φώτη, χορεύτρια και χορογράφος της νεότερης γενιάς φιλτράρει και χορογραφεί καθημερινές οικιακές κινήσεις μέσα από μια χοροθεατρική διαδικασία. Στο The kitchen dance: A house trance vocabulary, εμπνευσμένη από τις ζωές γιαγιάδων, μητέρων και εργαζόμενων γυναικών, χρησιμοποιεί την κουζίνα ως συμβολικό και πραγματικό πεδίο για μια οικουμενική και συλλογική αφήγηση για τη γυναίκα.
Αμέσως μετά, στην Κεντρική Σκηνή παρουσιάζουμε το έργο May B, ένα από τα κλασικά αριστουργήματα του 20ου αιώνα της Maguy Marin, μίας από τις σημαντικότερες χορογράφους της εποχής μας που έρχεται για πρώτη φορά στην Καλαμάτα, δέκα χρόνια μετά από την τελευταία παρουσίασή της στην Ελλάδα. Στο έργο της, ο χορός συναντά την κοινωνική ευαισθησία, την πολιτική και την ανάγκη για δράση. Αντλώντας έμπνευση από το Μπεκετικό σύμπαν (B for Beckett), το έργο ενσωματώνει, όπως λέει και η ίδια, τη δύναμη του χορού να εκφράζει το μυστήριο της ύπαρξής μας στον κόσμο. Μέρος της απήχησης του May B είναι η αίσθηση της διαχρονικότητάς του, καθώς, αν και δημιουργήθηκε πριν από 44 περίπου χρόνια, το 1981, βρίσκεται ακόμη σε διάλογο με το σήμερα όπως αυτή η εικόνα "μιας ανθρωπότητας απελπισμένης και απελπιστικής, που σέρνει τα βήματά της σε σημείο να μην μπορεί πλέον να μιλήσει". Ωστόσο, όταν η Maguy Marin ρωτήθηκε τι θα ήθελε να πάρει το κοινό μαζί του από το έργο, εκείνη απάντησε: το "χιούμορ".
Την Τρίτη 22/7 το ραντεβού δίνεται στο Αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας, έναν χώρο βαθιά συνδεδεμένο με την ιστορία και την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης και του Φεστιβάλ, και την παράσταση Φωνές που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο των επετειακών δράσεων και είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της χορογράφου Παναγιώτας Καλλιμάνη με γυναίκες και άνδρες χορωδούς 50 ετών και άνω από τις Λέσχες Φιλίας του Δήμου Καλαμάτας. Πρόκειται για την πρώτη ανάθεση που πραγματοποιεί το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας για τη δημιουργία ενός έργου με τη συμμετοχή της κοινότητας. Το έργο Φωνές προκύπτει μέσα από εργαστήρια καθοδηγούμενου φωνητικού και κινητικού αυτοσχεδιασμού, έχοντας ως κεντρικό του άξονα τη μνήμη και τον τρόπο με τον οποίο τη συναντούμε στις διάφορες μορφές της παράδοσης. Αφετηρία της δημιουργικής διαδικασίας αποτέλεσε ο Καλαματιανός χορός, που συνδέεται άμεσα με την ιστορία και τη συλλογική μνήμη της πόλης. Μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις των συμμετεχόντων, οι φωνές και τα σώματά τους συνθέτουν ένα νέο συλλογικό αφήγημα, όπου ο παραδοσιακός ρυθμός του Καλαματιανού μεταμορφώνεται σε ζωντανή καταγραφή της μνήμης και της εμπειρίας τους.
Μετά το Κάστρο κατεβαίνουμε στο Λιμάνι της Καλαμάτας για να παρακολουθήσουμε την παρουσίαση της πιο νέας και ορμητικής γενιάς, αυτής των σπουδαστών χορού της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που παρουσιάζει ένα δίπτυχο έργο, το DIVE (2023) του Edouard Hue (Εντουάρ Υύ), Γάλλου παιδαγωγού, χορευτή και χορογράφου, έργο ρεπερτορίου που προσαρμόζεται στο δυναμικό των χορευτών της Σχολής, και το SKIPPING ON STARDUST, μία νέα δημιουργία για την Εθνική Λυρική Σχολή της Ερμίρα Γκόρο, μιας ιδιαίτερα καινοτόμου καλλιτέχνιδας. Η ιδέα πίσω από αυτή την πρωτοβουλία συνεργασίας είναι ότι οι σπουδαστές αποκτούν εμπειρίες και μνήμες καθώς συναντούν καταξιωμένους χορογράφους από τους οποίους διδάσκονται έργα ρεπερτορίου ή συνεργάζονται μαζί τους για τη δημιουργία νέου έργου. Στη συνέχεια τα έργα αυτά παρουσιάζονται στο Φεστιβάλ Χορού στο πλαίσιο του προγράμματος Χορός στην Πόλη, "μπολιάζοντάς” την με τη χαρά, τη δύναμη και το πάθος τους για την τέχνη.
Την Τετάρτη στις 23/7 στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά, ένα μήνα μετά την πρεμιέρα του στη Νορβηγία, το νέο έργο Thrice του Γαλλο-βελγικής καταγωγής χορογράφου Damien Jalet που αυτή τη στιγμή θεωρείται ένας από τους πιο περιζήτητους χορογράφους στον κόσμο και πιθανά ο πιο άμεσα εμπλεκόμενος με το κόσμο του κινηματογράφου. Μαζί του έρχεται στην Καλαμάτα η πολυβραβευμένη Νορβηγική ομάδα Nagelhus Schia (Νάγκελχυς Σσσια) Productions (NSP) και δύο καταξιωμένοι μουσικοί, ο Νορβηγός σαξοφωνίστας Bendik Giske (Μπέντικ Γίσκε) και ο Ιάπωνας συνθέτης και πιανίστας Koki Nakano (Κόκι Νακάνο), που μοιράζονται τη σκηνή με τους χορευτές. Ο Damien Jalet ενδιαφέρεται για την ικανότητα του χορού να επαναπροσδιορίζεται συνεχώς ως μέσο μέσα από τη συνομιλία του με άλλα πεδία, όπως οι εικαστικές τέχνες, η μουσική, ο κινηματογράφος, το θέατρο και η μόδα αλλά και ο κόσμος των αρχαίων μύθων.
Στις 24/7 παρουσιάζονται δύο έργα που έρχονται σε διάλογο με τις εικαστικές τέχνες και την περφόρμανς και που συνδέουν το σώμα με τη φύση μέσα από ένα τελετουργικό ταξίδι. Πρόκειται για το έργο Ο Γρίφος του Δάσους, μία ακόμη επετειακή δράση που παρουσιάζεται στις 24/7 στην Εναλλακτική Σκηνή. Tο έργο συνυπογράφουν η χορογράφος και περφόρμερ Νάνσυ Σταματοπούλου και ο φωτογράφος Τάσος Βρεττός, που επιλέγουν το Δάσος ως συμβολικό πεδίο για τις αναζητήσεις τους πάνω στο τελετουργικό και την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Οι καλλιτέχνες ενσωμάτωσαν στο έργο τους στοιχεία από το δάσος του Ταϋγέτου. Πρόκειται για μια διακαλλιτεχνική συνεργασία, στη δημιουργική ομάδα της οποίας βρίσκονται η επιμελήτρια και δραματουργός Νάντια Αργυροπούλου, η μουσικός Νικολέτα Χατζοπούλου και ο video artist Μάκης Φάρος.
Την ίδια μέρα, μια άλλη αγαπημένη χορογράφος της ελληνικής σκηνής, η Μάρθα Πασακοπούλου, θα παρουσιάσει το Dance Your Way Out, μια ακουστική - περιπατητική διαδρομή μέσα στο Πάρκο Σιδηροδρόμων της πόλης για περιορισμένο κοινό, όπου μέσα από τον ήχο ένα πλήθος αγνώστων οδηγείται σε μια κοινή χορευτική εμπειρία. Μια δράση στον δημόσιο χώρο που μπορούν να την ακολουθήσουν άνθρωποι όλων των ηλικιών.
Η μέρα ολοκληρώνεται στο Λιμάνι της Καλαμάτας με τη δυναμική παρουσίαση της νέας γενιάς χορευτών του τρίτου έτους της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης με το δίπτυχο των έργων Tomorrow της Jasmin Vardimon, μίας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του βρετανικού χοροθεάτρου των τελευταίων 25 ετών και Three friends of winter του χορογραφικού ντουέτου Δανάη & Διονύσιος, με σημαντικές συμμετοχές και βραβεύσεις σε διεθνή φεστιβάλ. Στο πρώτο αυτό άνοιγμα των τελειόφοιτων σπουδαστών προς τον κόσμο, γνώση και πράξη γίνονται ένα, χαράζοντας τα πρώτα τους βήματα στην πορεία της τέχνης του χορού, καθώς ο χορός διδάσκεται πλήρως μόνο μέσα από την πράξη.
Την Παρασκευή 25/7 η έννοια της μετάβασης και η σύνδεσή μας με το μέσα μας κορυφώνεται με δυο σημαντικές χορογραφικές προτάσεις. Η Ξένια Κογχυλάκη παρουσιάζει στην Εναλλακτική Σκηνή το έργο Slamming. Πρόκειται για μια σύγχρονη χορογραφική προσέγγιση του mosh pit, όπως λέγεται ο χώρος μιας συναυλίας ακριβώς μπροστά από τη σκηνή, εκεί όπου ο χορός ισορροπεί ανάμεσα στη βία και την τρυφερότητα και μετατρέπεται σε ιστό σύνδεσης και συνύπαρξης του πλήθους. Το έργο είναι παραγωγή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση και η περιοδεία του υποστηρίζεται από το πρόγραμμα εξωστρέφειάς του.
Η Kat Válastur (Κατ Βάλαστουρ) είναι ελληνίδα χορογράφος που εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται στο Βερολίνο χωρίς να χάνει την επαφή της με την Αθήνα. Τα έργα της, ποιητικά, τρυφερά, αλλά και αιχμηρά συχνά αναφέρονται σε αρχαίες τελετουργίες και μύθους. Στο Dive Into You, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 25/7 στην Κεντρική Σκηνή, η Kat Válastur κάνει μια εσωτερική βουτιά και δημιουργεί ένα συναρπαστικό σόλο το οποίο και ερμηνεύει. Μια χορευτική τελετή κατά την οποία οι ενέργειες του σώματος και της φωνής της εμπνέονται από τις οργανικές λειτουργίες των δέντρων, και μέσα από τα δυναμικά στοιχεία του κραδασμού, της σπείρας και του κύκλου συνθέτουν μια τελετή μεταμόρφωσης, θεραπείας και φροντίδας.
Στις 26/7 θα παρακολουθήσουμε στην Εναλλακτική Σκηνή το έργο της χορογράφου Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου με τίτλο Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω, το οποίο ερμηνεύει η ίδια μαζί με την εξαιρετική Βιτόρια Κωτσάλου. Το έργο φέρνει στο επίκεντρο την αναπνοή, τη βαθύτερη λειτουργία του οργανισμού. Η χορογραφία δομείται πάνω σε μια παρτιτούρα αναπνοών και μέσα από αυτήν την ποιητική ματιά, η αναπνοή γίνεται πνοή ζωής που καθορίζει απόλυτα την κίνηση των σωμάτων και τον τρόπο που συνδέονται μεταξύ τους.
Στην ίδια σκηνή την επόμενη μέρα, στις 27/7, το Φεστιβάλ φιλοξενεί το For all we know δύο σημαντικών καλλιτεχνών, των Thomas Hauert και Ερμή Μαλκότση, που κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους πορείας έχουν εμβαθύνει στην τεχνική του αυτοσχεδιασμού, την οποία και διδάσκουν. Γνωρίστηκαν και χόρεψαν μαζί τη δεκαετία του 2000 ως μέλη της ομάδας του David Zambrano, κορμός της οποίας υπήρξε η αυτοσχεδιαστική performance. 20 χρόνια μετά, στην τελευταία μέρα του Φεστιβάλ, οι δύο χορευτές-χορογράφοι, συναντιούνται ξανά επί σκηνής, για μια παράσταση εν τη γενέσει. Το να συνθέτεις στον παρόντα χρόνο είναι μια πράξη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, στον άλλον και σε αυτό που συμβαίνει και αλλάζει την κάθε στιγμή.
Στις 26 και 27/7 στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού θα απολαύσουμε το Beytna του Omar Rajeh (Ομάρ Ράζεχ), μια ξεχωριστή χορευτική παράσταση με επίκεντρο την έννοια του μοιράσματος, ένα έργο ιδανικό για το κλείσιμο του φετινού Φεστιβάλ. "Beytna” στα λιβανέζικα σημαίνει κάλεσμα σε τραπέζι, μια λέξη που για τον Omar Rajeh συνδέεται με το ανοιχτό σπίτι του παππού του, για τον οποίο η χαρά του μοιράσματος ήταν ένα από το πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Στο Beytna, τέσσερις χορογράφοι και τέσσερις μουσικοί από τον Λίβανο, την Κορέα, την Παλαιστίνη, το Βέλγιο και το Τόγκο μεταμορφώνουν μία κοινή και παραδοσιακή οικογενειακή συνάντηση σε μια καλλιτεχνική συνάντηση χορού, μουσικής και μαγειρικής. Στις 27/7 μετά την παράσταση, οι μουσικοί του Beytna και δύο Έλληνες μουσικοί από την Καλαμάτα, ο Νίκος Παλαιολόγου και ο Γιώργος Κλάδης, συμπράττουν και ενώνουν τις μουσικές των τόπων τους. Ένα μουσικό ταξίδι που καλεί το κοινό να χορέψει μαζί τους.
