6 ταινίες που αγαπήσαμε εν αναμονή της νέας του ταινίας "Πόνος και Δόξα"
Οι ταινίες του Pedro Almodóvar συνομιλούν μεταξύ τους. Συχνά, ο σκηνοθέτης κοιτάζει πίσω στην πλούσια φιλμογραφία του για να δανειστεί κομμάτια για την επόμενη ταινία του, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο αλμοδοβαρικό σύμπαν όπου η μία κινηματογραφική ιστορία εμπνέει και ενημερώνει την άλλη.
Η νέα ταινία του σκηνοθέτη, "Πόνος και Δόξα" (Dolor Y Gloria) κυκλοφορεί στους κινηματογράφους στις 31 Οκτωβρίου από την ODEON. Η 21η ταινία του Almodóvar είναι μια προσωπική αναδρομή στο παρελθόν του, στην οποία συμμετέχουν οι Antonio Banderas (Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών) και Penelope Cruz ενώ τη μουσική υπογράφει ο επίσης βραβευμένος στις Κάννες Alberto Iglesias.
Η ταινία "Πόνος και Δόξα" διηγείται μια σειρά από συναντήσεις που πραγματοποίησε ο Σαλβαδόρ Μάγιο, ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου που είναι πλέον στην παρακμή του. Κάποιες διαδραματίζονται στο παρόν, άλλες τις θυμάται: την παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ’60, τη στιγμή που μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του σε ένα χωριό στη Βαλένθια αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, την πρώτη του ερωτική επιθυμία, τον πρώτο του έρωτα στη Μαδρίτη τη δεκαετία του ’80, τον πόνο αυτού του χωρισμού ενώ ο έρωτας ήταν ακόμα έντονος, τη συγγραφή ως τη μόνη θεραπεία να ξεχνάς ό,τι δεν ξεχνιέται, την πρώτη επαφή με το σινεμά, και το απέραντο κενό που δημιουργεί η αδυναμία να συνεχίζεις να κάνεις ταινίες.
Το "Πόνος και Δόξα" μιλάει για τη δημιουργία, για την δυσκολία να την διαχωρίζεις από τη ίδια τη ζωή και για τα πάθη που της δίνουν νόημα και ελπίδα. Εξερευνώντας το παρελθόν του, ο Σαλβαδόρ ανακαλύπτει την άμεση ανάγκη να το διηγηθεί λεπτομερώς, και μέσα από αυτό βρίσκει τη σωτηρία του.
6 ταινίες που αγαπήσαμε από τον Pedro Almodóvar
Κακή Εκπαίδευση / La Mala Educación
Με κέρδος πάνω από 40 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και 5 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ, η "Κακή Εκπαίδευση" του Pedro Almodóvar παραμένει μία από τις επιτυχημένες εισπρακτικά ταινίες του σκηνοθέτη. Ο Almodóvar ποτέ δεν αποφεύγει να παίζει με τη δομή της ιστορίας ή να επαναλαμβάνει μοτίβα και εδώ αναπτύσσει τη μετα-αφηγηματική τεχνική. Αν και η προσέγγισή του στη διαφθορά της καθολικής εκκλησίας, την κακομεταχείριση, το τραύμα και κάθε είδους άσχημη εμπειρία είναι βαθιά κυνική, η "κακή εκπαίδευση" είναι αισιόδοξη για τη δύναμη των ταινιών. Αν ξεχωρίζει όμως για κάτι ακόμα, αυτή είναι η χαμαιλεοντική φύση του Gael García Bernal.
Όλα για τη μητέρα μου / All About My Mother
Ο Almodóvar κέρδισε επάξια το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1999 για αυτή την ωδή στις γυναίκες και τις ταινίες που τον ενέπνευσαν. Η ταινία είναι στην πραγματικότητα αφιερωμένη στη "Bette Davis, τη Gena Rowlands, την Romy Schneider ... Σε όλες τις ηθοποιούς που έχουν υποδυθεί ηθοποιούς, σε όλες τις γυναίκες που ασχολούνται με την υποκριτική, στους άνδρες που υποδύονται γυναίκες, σε όλους τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν μητέρες. Στη μητέρα μου". Το "Όλα για τη μητέρα μου" είναι η μνεία του Almodóvar στις μεγάλες γυναίκες του κινηματογράφου.
Μίλα της / Talk to her
Ο Almodóvar κέρδισε το 2003 το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου για αυτήν την αισθησιακή (και μάλλον ανατριχιαστική) ιστορία δύο αντρών, ενός νοσοκόμου κι ενός δημοσιογράφου, που τους φέρνει κοντά η κοινή αγάπη που αισθάνονται για δύο γυναίκες σε κώμα. Η μοναξιά, η έλλειψη απουσίας, το πάθος και το στοιχείου του παράλογου παρουσιάζονται με έναν μοναδικό αλμοδοβαρικό τρόπο.
Volver
Η Penélope Cruz κερδίζει τις εντυπώσεις ως Raimunda, μια νοικοκυρά της κατώτερης μεσαίας τάξης που καλύπτει τη δολοφονία του συζύγου της και επικοινωνεί με το (ίσως) φάντασμα της μητέρας της που πέθανε (ή μήπως) σε μια φωτιά. Η ταινία είναι γενναιόδωρα γεμάτη με ένα πλούσιο cast χαρακτήρων - από την Agustina της Blanca Portillo στην παρανοϊκή Irene της Carmen Maura - και εκρήγνυται με πρωτότυπα χρώματα χάρη στον κινηματογράφο José Luis Alcaine.
Διάβασε επίσης: Η μόδα στις ταινίες του Pedro Almodóvar
Matador
Μία από τις αμφιλεγόμενες ταινίες του σκηνοθέτη, καθώς κρίθηκε για πορνοδιαστροφικές τάσεις, που έκανε όμως γνωστό τον Αντόνιο Μπαντέρας. Σεξ, θάνατος, ποίηση και πίστη υφαίνουν μια πλοκή που δυσαρέστησε πολλούς, άφησε όμως ανεξίτηλα στην κινηματογραφική μνήμη ξεχωριστές ερμηνείες.
Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης / Women on the Verge of a Nervous Breakdown
Η ξεκαρδιστική και παράλογη ταινία του 1988 είναι η αποκορύφωση και η πρόβλεψη όλων των αγαπημένων φετίχ του σκηνοθέτη. Στην πραγματικότητα, οι "Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης" μπορεί να είναι και ο τίτλος ολόκληρης της φιλμογραφίας τους. Απεικονίζει επίσης έναν από τους πιο καθαρτικούς χωρισμούς. Η ταινία είναι γεμάτη από εξωφρενικές εικόνες και θέτει το σκηνικό για την ατελείωτη εμμονή του Almodóvar με τις ταλαιπωρημένες γυναίκες.
