Ίσως να είναι η πρώτη φορά που η φράση, η οποία επιλέχθηκε για την επικοινωνία της συναυλίας (σ.σ. "Δύο θρύλοι της Όπερας στην Αθήνα") να μην είναι υπερβολή. Έχοντας συνθέσει ο καθένας του την προσωπική του διαδρομή με αρκετές ερμηνευτικές συναντήσεις, José Carreras και Plácido Domingo δίνουν ραντεβού με το αθηναϊκό κοινό απόψε στο Καλλιμάρμαρο σε μία συγχορδία ερμηνείας και ακραίου συναισθηματισμού.
Ο θέσει επίμονος, φύσει ταλαντούχος José Carreras
Γεννημένος και γαλουχημένος στις εργατικές συνοικίες της Βαρκελώνης εντός μίας αρκετά δεμένης πενταμελούς οικογένειας, ο José Carreras δεν χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να αντιληφθεί ότι η φωνή του είναι πολύτιμη. Και εκείνη που έμελλε - ύστερα από υποδειγματική πειθαρχία και ενδελεχή καλλιέργεια - να τον οδηγήσει στο μονοπάτι που του άλλαξε όλη τη ζωή: τη μουσική όπερα. Ήταν μόλις έξι ετών, όταν οι μετανάστες γονείς του συνειδητοποίησαν ότι ο γιος τους ανάμεσα στις φωνητικές χορδές "κρύβει" ένα θείο χάρισμα. Δεν προσπάθησαν να τον μεταπείσουν ή να του αλλάξουν δρόμο. Ευτυχώς. Τα χρόνια περνούν με τον νεαρό - 24 μόλις ετών τότε - Jose να αποσπά το χρυσό μετάλλιο στον εμβληματικό διεθνή διαγωνισμό για νέους τραγουδιστές Όπερας που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τζουζέπε Βέρντι της Πάρμας.
Ήταν ορατός. Με ένα άστρο έκδηλο και πολλά υποσχόμενο για μία πορεία στην καρδιά της οπερατικής μουσικής και ερμηνείας που ίσως να μην περίμενε ούτε ο ίδιος. Ένα ερμηνευτικό φως που έλαμψε σε δημοφιλείς ιταλικές όπερες του Γκαετάνο Ντονιτσέτι, του Τζουζέπε Βέρντι και του Τζοακίνο Ροσσίνι. Ένα φως που κινδύνευσε στα τέλη της δεκαετίας του 70 να θαμπωθεί. Ο ίδιος και το πεπρωμένο δεν το επέτρεψαν. Άλλωστε, ο Jose Carreras δεν ονειρευόταν την καριέρα ενός κομίτη, αλλά ενός πλανήτη με μουσικά ερείσματα, ερμηνευτικές αρετές, φωνητικές δεξιότητες. Περί τα τέλη των 70s, μερικά προβλήματα δυσχέραιναν την απόδοση των υψηλότερων νοτών, όμως, η ιδιαίτερη χροιά της φωνής και το πάθος που αβίαστα συνόδευε κάθε του ερμηνεία τον διατήρησαν εκεί που βρίσκεται μέχρι και σήμερα: στην πρώτη γραμμή, με ή χωρίς τον Pavarotti και τον Plácido Domingo στο πλευρό του.
Ο ιππότης της Όπερας Plácido Domingo
Είναι βράδυ και η όπερα της Βιέννης ίσως πιο φωτισμένη και γεμάτη από ποτέ. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει στο 1987 και την ερμηνεία του χωρίς αμφιβολία ταλαντούχου κυρίου Domingo στον "Οθέλλο". Το σκηνικό αρχίζει να αποκτά ενέργεια ξανά, όταν οι θεατές τον κατα-χειροκροτούν επί μία ώρα και είκοσι λεπτό σε έναν αδιάκοπο ρυθμό που το βιβλίο Guiness κατέγραψε στις περγαμηνές του. Μία στιγμή, για την οποία το μικρό αγόρι με όνειρα και γονείς διακεκριμένους ερμηνευτές της Όπερας, γεννημένο το 1941 στη Μαδρίτη, θα αισθάνεται σίγουρα περήφανο μέχρι και σήμερα.
Στις διακρίσεις του, περιλαμβάνονται περισσότερα από 12 βραβεία Grammy, 124 ρόλους στις μεγαλύτερες λυρικές θεατρικές σκηνές του κόσμου, ιπποτικές ερμηνείες με τις πλούσιες φωνητικές του χορδές να μετατρέπονται στο μέσο που υπέγραψε όλη του τη διαδρομή. Η φωνή του ήταν ο τρόπος να επικοινωνήσει με τον κόσμο – ακόμη και τις στιγμές που πίστεψε ότι ήταν βαρύτονος, με την τύχη ή τη μοίρα να τον φέρνει αντιμέτωπο με τενόρους ρόλους, στους οποίους αναδείχθηκε το φωνητικό του ταμπεραμέντο.
Από την άτυπη κόντρα στη λυρική τους σύμπραξη
Μπορεί σήμερα να αποτελούν ένα ντουέτο αδιαίρετο μετά τον θάνατο του Luciano Pavarotti, όμως, η σχέση ανάμεσά τους δεν ήταν πάντα ανθηρή και εποικοδομητική. Το 1984 δήλωναν ορκισμένους εχθρούς με τα αίτια της μεταξύ τους φιλονικίας να αφορούν όσα χώριζαν πολιτικά έναν Καταλανό από έναν Μαδριλένιο.
Τρία χρόνια μετά την πρωτοφανή δήλωσή τους (1987), ο Carreras διαγνώστηκε με λευχαιμία σε μία μάχη οδυνηρή και σκληρή. Το πείσμα και η θέληση του να τα καταφέρει δεν ήταν αρκετά. Χρειαζόταν συμμάχους. Σε πολλά επίπεδα. Ανίκανος να εργαστεί κάτω από τέτοιες συνθήκες, αν και είχε στην διάθεση του μια σεβαστή περιουσία, τα έξοδα αυτών των ταξιδιών και οι θεραπείες τον έφεραν σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Και ξάφνου το ίδρυμα FORMOZA τον στηρίζει, τον βοηθά και τον οδηγεί στην ίαση αυτής της ιδιαίτερης μορφής καρκίνου. Κύριος δωρητής του Ιδρύματος; Ο Plácido Domingo. Πληροφορία που έμαθε ο υγιής πλέον Carreras οδήγησε τον τενόρο σε μία συναυλία του σωτήρα του προκειμένου να τον ευχαριστήσει δημοσίως. Όπως είπε τότε ο Domingo, "δεν μπορούμε να χάσουμε τέτοια φωνή”. Και κάπως έτσι, μία σπουδαία φιλία ξεκίνησε...
Μία γεύση από το Καλλιμάρμαρο
Μπορεί οι δύο ερμηνευτές να κρατούν τα χαρτιά τους ερμητικά κλειστά για την αποψινή – πολυαναμενόμενη – συναυλία των δύο θρυλικών μορφών, όμως, José Carreras και Plácido Domingo δεν κρύβουν την αγάπη και τον θαυμασμό τους για την Ελλάδα. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Αθήνα και το Καλλιμάρμαρο συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα στους σταθμούς της τελευταίας τους – ίσως – περιοδείας.
"Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στην Ελλάδα γι' ακόμη μια φορά. Είναι μια πανέμορφη χώρα με υπέροχη θάλασσα, τη Μεσόγειο, που είναι και η "δική μου" θάλασσα, καθότι είμαι από τη Βαρκελώνη. Ευελπιστώ ότι θα δώσουμε μια συναυλία, που το κοινό της Αθήνας θα απολαύσει", ανέφερε χαρακτηριστικά ο κύριος Carreras στη συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε με τον Plácido Domingo να συμπληρώνει ότι: "Πριν από τρεις μέρες τραγούδησα για το κοινό του Sani Festival, στη Χαλκιδική, σε μια μαγική βραδιά μαζί με τη Χριστίνα [σ.σ. Πουλίτση] και τον Jordi [σ.σ. Bernacer]. Εύχομαι στη συναυλία μας στην Αθήνα να είμαστε στην ίδια φόρμα και να εξελιχθεί σε μια εξίσου εκπληκτική συναυλία".
Στην αποψινή τους επί σκηνής συνάντηση στο Παναθηναϊκό Στάδιο, José Carreras και Plácido Domingo θα ερμηνεύσουν με το συναισθηματικό τους βάθος αγαπημένες άριες, αλλά και σοφές επιλογές από το ρεπερτόριο του μουσικού θεάτρου, του Broadway, της ισπανικής και ναπολιτάνικης παράδοσης σε μία βραδιά οπερατικής λάμψη με πλουραλιστικές κονσερτικές επιλογές από μία ποπ οπτική. Μαζί τους η σοπράνο Χριστίνα Πουλίτση και η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ την οποία θα διευθύνει ο Jordi Bernacer.
