Ήρθε το τέλος του #bodypositivity;

Y2K. Αυτή είναι η συντομογραφία που χρησιμοποιείται από τον κόσμο της μόδας για να μιλήσει για την αναβίωση των late ’90s και να προσδιορίσει τις τάσεις και την αισθητική των αρχών των ’00s. Στο TikTok το σχετικό hashtag #Y2K μετράει πάνω από 11 δισεκατομμύρια εγγραφές. Εκεί πρωταγωνιστούν κορίτσια με cargo χαμηλόμεσα παντελόνια, micro mini φούστες, crop tops και bralettes που παραπέμπουν στα βιντεοκλίπ των ποπ σταρ του 2000 και των θρυλικών bimbos. Πρότυπα οι Britney Spears, Paris Hilton, Christina Aguilera, Spice Girls.

Στις πασαρέλες με τις κολεξιόν για τον φετινό χειμώνα, όπως και σε αυτές του επόμενου καλοκαιριού, η ίδια ατμόσφαιρα κυριαρχεί παντού: οι λεπτοί μηροί αποκαλύπτονται κάτω από τις μίνι φούστες και το στήθος εμφανίζεται κάτω από διάφανα φορέματα. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, όπως η ιστορία, έτσι και η μόδα λατρεύει να επαναλαμβάνεται. Και η Gen Z αγαπάει πολύ τη vintage μόδα καθώς και καθετί ρετρό, γι’ αυτό και πλέον είναι τόσο συχνή η αναβίωση αυτών των εμβληματικών looks στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως ένα ακόμη ενδιαφέρον είδος ποπ κουλτούρας. Με την πρώτη ματιά, λοιπόν, αυτή η επιστροφή των τάσεων είναι χαριτωμένη και ακίνδυνη. Διασκεδαστικά χρώματα, γκλίτερ, μίνι φούστες, ποπ μουσική. Αλλά καθώς το κίνημα εξελίσσεται, είναι αδύνατο να αγνοήσουμε πως αυτή η αναβίωση μπορεί να είναι επιζήμια για όσους καταναλώνουν με προσήλωση κάθε νέο trend.

Πόσο, στ’ αλήθεια, έχει αλλάξει η βιομηχανία της μόδας;

Την τελευταία δεκαετία η βιομηχανία της μόδας επιχειρεί να προβάλει μια νέα, πιο "θετική προς το σώμα" εποχή. Πάνε οι μέρες που τα κορίτσια έπρεπε να λιμοκτονούν για να έχουν έστω και μια μικρή πιθανότητα να γίνουν διάσημα μοντέλα. Το κίνημα του body positivity έδωσε ανάσα και έμπνευση, ενώ όλοι είδαμε την τελειότητα της εικόνας της Victoria’s Sectret να κυλιέται στον βούρκο των σκανδάλων. Και πάνω που αρχίσαμε να ξεφυσάμε με ανακούφιση, η New York Post κυκλοφόρησε πριν από μερικές εβδομάδες ένα σκανδαλώδες άρθρο με τίτλο "Bye-bye booty: Το heroin chic επέστρεψε". Το άρθρο προβλημάτισε πάρα πολύ κόσμο για ένα σωρό (σωστούς) λόγους. Το "heroin chic" ήταν ανέκαθεν ένας τοξικός όρος που επινοήθηκε τη δεκαετία του ’90 από τη βιομηχανία της μόδας. Οι αποστεωμένες φιγούρες με το χλομό δέρμα και τα ρουφηγμένα χαρακτηριστικά ήταν ακόμα και τότε δυσοίωνες. Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες: Ακτιβίστριες του body positivity, όπως η Jameela Jamil, ζήτησαν από την εφημερίδα να ανακαλέσει. Το post της στο Instagram ήταν σαφές: "Το σώμα μας δεν είναι μια ακόμα τάση". 

Αλλά η ζημιά φαίνεται ότι έχει ήδη γίνει. Γιατί, όταν αρχίζουμε να μιλάμε για την επιστροφή του "size 0", είναι σαφές ότι κάτι πάει λάθος. Όλοι πλέον συμφωνούν ότι στη δεκαετία του ’90 η μόδα μπήκε σε μια σκοτεινή εποχή. Η δημιουργικότητα μπορεί να βρισκόταν στα ύψη, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε μια λατρεία σε ένα ανορεξικό στυλ γυναίκας, ενώ μέσα από τις glossy διαφημιστικές καμπάνιες οι μάζες βομβαρδίζονταν με εικόνες τελειότητας που "ποινικοποιούσαν" τα παραπανίσια κιλά και την κυτταρίτιδα. Με την άνοδο του body positivity οι κανόνες έδειχναν να αλλάζουν προς το καλύτερο. Ήταν πλέον απαράδεκτο να συμμετέχουμε στην ύπουλη διαιώνιση ανέφικτων προτύπων. Παρ’ όλη την πρόοδο που έχει σημειωθεί όσον αφορά τη συμπερίληψη μιας σειράς σωματότυπων στον κόσμο της υψηλής ραπτικής, με μοντέλα όπως η Ashley Graham, η Paloma Elsesser και η Precious Lee να κοσμούν εξώφυλλα περιοδικών και πασαρέλες, υπάρχουν ενδείξεις ότι τα πράγματα έχουν αρχίσει να οπισθοδρομούν.

"Η δεκαετία του 2000 ήταν μια εποχή όπου οι γυναίκες μπορούσαν να τολμήσουν να πουν "πολιτικά ανορθόδοξα” πράγματα χωρίς να φοβούνται ότι θα τις αποδοκιμάσουν ή θα τις παρενοχλήσουν στα κοινωνικά δίκτυα" εξηγεί ο διάσημος στυλίστας Thomas Zylberman. Αυτή η εικόνα της λαμπερής μόδας δείχνει να έχει υποκύψει ξανά στη νευρική ανορεξία και δυστυχώς είναι και αυτό ένα θλιβερό αποτέλεσμα της υγειονομικής κρίσης.

Η καραντίνα και το size zero

Μετά την καραντίνα το "σώμα" γίνεται ξανά ο πρωταγωνιστής και νιώθει την επιθυμία να φανεί ξανά. Αλλά αυτό έχει ένα τίμημα. "Το 2021 ο αριθμός των επισκέψεων στα ιατρεία των ψυχιάτρων από εφήβους στην Ευρώπη που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές αυξήθηκε κατά 30%" αναφέρει η Brigitte Rémy, Γαλλίδα ψυχίατρος, ειδικευμένη στις διατροφικές διαταραχές. Η πανδημία και ο εγκλεισμός ενεργοποίησαν σε πολλούς τον φόβο θανάτου και απώλειας ελέγχου. Η απουσία υγιούς κοινωνικότητας είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση διάφορων ψυχικών τραυμάτων, όπως και του αισθήματος ανικανότητας και ανημπόριας.

Παράλληλα, η κοινωνική απομόνωση που έφερε η καραντίνα έκανε πολλούς νέους στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας να βιώσουν τον φόβο της σωματικής απόρριψης. Και, όπως συμβαίνει συχνά, όλος αυτός ο αρνητισμός φυλακίστηκε στην εικόνα μας. Έτσι, η επανάκτηση του ελέγχου μέσω της διατροφής έδωσε μια ελπίδα σε πολλά κορίτσια που θεωρούν την εμφάνιση ένα μέσο προς την επιτυχία καθώς και σε ευαίσθητες ιδιοσυγκρασίες που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη να αγαπηθούν. Δυστυχώς, όμως, ο έλεγχος του σώματος, όταν φτάνει σε ακραία επίπεδα, είναι το πιο επικίνδυνο σύμπτωμα της ανορεξίας.

Μήπως ήταν όλα ένα ψέμα;

Η αλήθεια είναι ότι τα αδύνατα supermodels δεν έχουν φύγει ποτέ από τις πασαρέλες. Ακόμα και εν έτει 2023 τα catwalks προσφέρουν ένα συγκεκριμένο όραμα για την ομορφιά, το οποίο σχεδόν πάντα και με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι πολύ μακριά από αυτό που βλέπουμε στον δρόμο. "Οι σχεδιαστές επιστρέφουν πάντα σε αυτό που ξέρουν να κάνουν: όμορφα ρούχα που πέφτουν τέλεια στους γοφούς λεπτών γυναικών" λέει ο Thomas Zylberman. Μια αλήθεια που κάποιους τους εκνευρίζει και άλλους τους συναρπάζει. Όσο το ιδανικό βάρος πλασάρεται και αντιμετωπίζεται ως κάτι το θεαματικό, τόσο θα πουλάει. "Πολλές από τις εικόνες στις οποίες έχουμε πρόσβαση καθημερινά, είτε στην τηλεόραση είτε στα κοινωνικά δίκτυα, στέλνουν υποσυνείδητα μηνύματα μιας εξιδανικευμένης μορφολογίας του σώματος και μιας ορισμένης τέλειας ομορφιάς" επιβεβαιώνει η Γαλλίδα ψυχολόγος Mary Lafond. Η οπτική δύναμη της κοινωνίας μας είναι τέτοια, που το σώμα καταλήγει να θεωρείται λανθασμένα "τάση", σαν ένα ρούχο που μπορούμε να δοκιμάσουμε, να μεταμορφώσουμε ή να πετάξουμε. Κι αυτό είναι ένα επικίνδυνο, επιβλαβές, τοξικό παιχνίδι. Η λύση, σύμφωνα με τη Mary Lafond, είναι μία: "Να επανασυνδεθούμε με αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο καθένας από εμάς για να είναι ευτυχισμένος και συμφιλιωμένος με τον εαυτό του. Όλες οι άλλες πιέσεις της κοινωνίας χρησιμεύουν απλώς για να μας συμμορφώσουν σε κάτι που δεν αντιστοιχεί απαραίτητα σ’ εμάς". 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr