Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών βρεθήκαμε σε μια διαφορετική εταιρία ραπτικής στο κέντρο της Αθήνας.
Το εμπόριο ανθρώπων είναι το δεύτερο μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα στον κόσμο. Τα στοιχεία μιλούν για περισσότερα από 50 εκατομμύρια ατόμων που ζουν σε καθεστώς "σκλαβιάς". Το trafficking είναι μια από τις σύγχρονες μορφές βίας κατά των γυναικών στον τομέα του βιοπορισμού. Τα θύματα εργασιακής και σεξουαλικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα προέρχονται κυρίως από ξένες χώρες. Πολλές από αυτές τις γυναίκες ψάχνουν μια δεύτερη ευκαιρία την οποία τους την προσφέρουν απλόχερα οργανισμοί όπως η Νέα Ζωή που έγινε η αφορμή για να γεννηθούν τα Νήματα Ελπίδας (Threads of Hope). Πρόκειται για μία διαφορετική εταιρία ραπτικής που έχει την έδρα της στο κέντρο της Αθήνας και στόχο να δημιουργήσει "ευκαιρίες ζωής" μέσω της εργασίας.
Την επισκεφτήκαμε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να μάθουμε περισσότερα για τη δράση της.
"Η ιδέα ξεκίνησε το 2012 από μία ομάδα που έκανε εξορμήσεις σε οίκους ανοχής και στους δρόμους όπου δούλευαν οι κοπέλες. Υπήρχε σε πολλές από αυτές η επιθυμία να σταματήσουν, να κάνουν κάτι άλλο" εξηγεί στο Madame Figaro ο Οικονομικός Διευθυντής του Threads of Hope Στέφανος Ματρόζος.
Το πρώτο πράγμα που χρειαζόντουσαν ήταν δουλειά. Στην αναζήτηση όμως υπήρχαν δυσκολίες γιατί τις περισσότερες φορές δεν είχαν χαρτιά ή δεν ήξεραν ελληνικά. "Μία από τις κοπέλες ήξερε ραπτική και είχε την ιδέα να τους κάνει κάποια μαθήματα. Ξεκίνησε να γίνεται αυτό, το οποίο είχε απήχηση και σταδιακά άρχισαν να δημιουργούνται κάποια προϊόντα" μας εξηγεί. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η ανάγκη αυτά τα προϊόντα να πουληθούν με κάποιον τρόπο και έτσι δημιουργήθηκε αυτή η ΑΜΚΕ που έχει σκοπό να εκπαιδεύσει τις γυναίκες που θύματα trafficking και να τους προσφέρει εργασία.
Πώς τους βρίσκουν σήμερα οι γυναίκες που θέλουν να σταματήσουν την πορνεία; "Συνήθως μας αναφέρουν κοπέλες από άλλους οργανισμούς ή ακόμα κι από γνωστούς από τα κορίτσια που ήδη έχουμε ή ακόμα και μέσα από το site του Threads of Hope. Συνήθως σε εμάς έρχονται έχοντας επεξεργαστεί ήδη ότι θέλουν να σταματήσουν να είναι στους δρόμους. Όχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα ή δισταγμοί αλλά είναι κάπως σε πιο διαχειρίσιμη κατάσταση" μας περιγράφει ο Στέφανος.
Το στάδιο της εκπαίδευσης κρατάει κάποιους μήνες. Σε αυτό το διάστημα πολλές φορές υπάρχουν κοπέλες που κάνουν πίσω. Κάποιες δεν μπορούν να σηκωθούν να έρθουν σταθερά κάθε πρωί. Άλλες μπορεί να μην αισθάνονται μία μέρα καλά γιατί έχουν περάσει πολλά και υπάρχει τραύμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
"Τους παρέχεται ψυχολογική υποστήριξη και κοινωνικές δεξιότητες ώστε να μπορέσουν να μπουν σιγά σιγά στην ελληνική αλλά και εργασιακή πραγματικότητα" αναφέρει η Βοηθός Manager Παραγωγής της εταιρίας Φοίβη Υφαντίδου που είναι και ψυχολόγος.
Τα κορίτσια δεν δέχονται κάποια πίεση να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους σε συγκεκριμένο χρόνο αλλά η καθεμιά τους παίρνει τον χρόνο που χρειάζεται. "Καταλαβαίνουμε ότι το τραύμα που έχουν έχει μεγάλη επίδραση στο πώς θα μπορέσουν να απορροφήσουν τις καινούριες δεξιότητες που τους διδάσκουμε για να μπορέσουν μετά να γίνουν παραγωγικές".
Υπάρχουν περιπτώσεις κοριτσιών που μπήκαν στη διαδικασία να ξεκινήσουν να εργάζονται και τελικά να επέστρεψαν στους δρόμους; Η Director του Threads of Hope, Eva-Lena Hellmark μας μιλά για τα αποκαρδιωτικά ποσοστά: "Τα στατιστικά για τους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από την πορνεία αναφέρουν ότι μόνο το 20% καταφέρνει να ξεφύγει να παραμένει εκτός". "Με αυτό το δεδομένο είμαστε χαρούμενοι που οι κοπέλες μας όχι μόνο ξεφεύγουν από την πορνεία αλλά παραμένουν εκτός".
"Και οι περισσότερες από αυτές έχουν οικογένειες. Είναι παντρεμένες, έχουν παιδιά που πάνε σχολείο" συμπληρώνει η Φοίβη.
Οι περισσότερες από τις κοπέλες που έχουν βρει καταφύγιο στην εταιρία ραπτικής είναι από τη Ρουμανία, τη Νιγηρία και το Κονγκό. Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι καλές καθώς αυτό που οι υπεύθυνοι προσπαθούν να προσφέρουν είναι ένα περιβάλλον ασφάλειας και αποδοχής για να προοδεύσουν.
"Πριν από μερικές μέρες γιορτάζαμε κάποια γενέθλια και λέγαμε όμορφα πράγματα η μία για την άλλη και ήταν μία κοπέλα που έλεγε πόσο περήφανα ήταν τα παιδιά της όταν τους είπε 'έμαθα να κάνω αυτό. Δουλεύω. Παράγω. Είμαι χρήσιμη'. Αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο στη δική της την ψυχολογία" περιγράφει η Φοίβη.
Ο Στέφανος μοιράζεται μαζί μας μία άλλη ιστορία: "Αυτό που κάνουμε είναι να βάζουμε μία ετικέτα πάνω στο προϊόν με μία μικρή φράση από κάθε κοπέλα που το έχει φτιάξει. Ένας πελάτης ήθελε για δώρο γάμου να πάρει ένα δώρο δικό μας. Η Εva-Lena είπε σε μία κοπέλα ότι αυτό που έφτιαξε εσύ θα πάει σαν δώρο γάμου στη Σουηδία. Και είπε: 'αυτό που έφτιαξα εγώ;!" Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα κάνει κάτι που θα έχει αξία. Όλο άκουγε: 'είσαι άχρηστη, είσαι ανίκανη. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα'. Αυτό τη συγκίνησε και ήταν πολύ δυνατή στιγμή. Και αυτό είναι που προσπαθούμε να κάνουμε, μέσα από την εργασία να αποκτούν ανεξαρτησία και σταδιακά να μπορούν να παρέχουν για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους".
Τον δημιουργικό πυρήνα της ομάδας συμπληρώνουν η Esther Busai που είναι η Υπεύθυνη Εκπαίδευσης και η Angelina Brandt που είναι η Manager Παραγωγής.
Τις συναντήσαμε κι εκείνες ανάμεσα στις κοπέλες που χάιδευαν με αφοσίωση τις ραπτομηχανές τους και τις τροφοδοτούσαν με νήματα και υφάσματα για να δημιουργήσουν τα μοναδικά και υψηλής ποιότητας προϊόντα που φτάνουν στα χέρια των καταναλωτών. Οι πωλήσεις εξασφαλίζουν την επιβίωση του Threads of Hope αλλά όχι εξ ολοκλήρου, αφού στηρίζονται σε μεγάλο ποσοστό και στις δωρεές. Την περίοδο της εκπαίδευσης οι κοπέλες δεν πληρώνονται οπότε τίθεται θέμα επιβίωσης και για αυτό υπάρχει το σύστημα του funding για να μπορούν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους χωρίς να χρειάζεται να επιστρέψουν στην πορνεία.
"Μπορεί να μην μπορείς να κάνεις κάτι για το trafficking αλλά μπορείς να βοηθήσεις μια γυναίκα που είναι ευάλωτη, που είναι μόνη της και μεγαλώνει ένα παιδί, που έχει μια ανάγκη. Αν μπορείς να τη βοηθήσεις, ίσως βοηθήσεις ένα μελλοντικό θύμα trafficking" μας λέει κλείνοντας ο Στέφανος.
