Η ζωή είναι πολύτιμη
Η μόνη βεβαιότητα των ημερών είναι η αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Και το μόνο ασφαλές σου καταφύγιο είναι να νιώθεις συνεχώς τόσο ανασφαλής, ώστε να ζεις μια ζωή σε διαρκή συναγερμό. Κλεισμένος στο καβούκι σου, χωρίς να ξεμυτίζεις, υπεραυξάνεις τις πιθανότητές σου να μην είσαι ποτέ θύμα. Και την ίδια στιγμή εκμηδενίζεις τις πιθανότητές σου να απολαύσεις το δώρο της ανοιχτής ζωής, του διευρυμένου ορίζοντα. Ισοπεδώνεις κάθε ενδεχόμενο να αλλάξεις, να μάθεις, να εξελιχθείς, να δοκιμάσεις να είσαι εκκεντρικός, απρόβλεπτος, αντισυμβατικός. Ποιος λέει ακόμη ψέματα στον εαυτό του;
Το να υπάρχεις είναι αίφνης πιο δύσκολο και πιο επικίνδυνο. Το να ταξιδεύεις είναι μια γενναία απόφαση. Το να γιορτάζεις τη σεξουαλικότητά σου, το σώμα σου, την τέχνη, τον έρωτα, το φλερτ, τη μουσική, σε βάζει στο στόχαστρο. Δε βγάζει νόημα: Γιατί κάποιοι –σου λέει η ιστορία σου και η παράδοσή σου– πριν από εσένα έχουν δώσει μάχες με στρατηγούς, με καρδινάλιους, με πάπες, με πασάδες, με φιλοσόφους, με ημίτρελους και ολότελα τρελούς. Και όλη αυτή η πάλη για μία και μοναδική παραδοχή που μέσα της είναι η ελπίδα ενός αύριο: η ζωή είναι πολύτιμη.
Η επόμενή μας μέρα δεν μπορεί παρά να βασίζεται σε αυτή την τόσο κρίσιμη παραδοχή. Όλα τα άλλα έπονται: η ανοιχτή κοινωνία, η ανεκτική κοινωνία, οι αξίες στην κοινωνία – η ισότητα, η ανεξιθρησκία, η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη, η συμμετοχή, η δικαιοσύνη, η ασφάλεια, η παιδεία, η ελευθερία του λόγου, της σκέψης, της έκφρασης.
Αυτά τα τόσο απρόσμενα Χριστούγεννα που πρόκειται να ζήσουμε ο λυρισμός δε θα είναι ανακούφιση. Παγίδα για να πέσει μέσα η περίσκεψη θα είναι. Μαζί με τα φώτα που θα ανάψουμε στα πανύψηλα, φορτωμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, ας φωταγωγήσουμε και αυτό το σύνθημα της νέας μας εποχής: «Σε εμπιστεύομαι. Εσύ με εμπιστεύεσαι; Αν ναι, αγκάλιασέ με».
Σχετικά άρθρα:
The Editor's Blog
