Πώς είναι να ξεκινάς για καλοκαιρινές διακοπές και, αντί για τον παράδεισο επί γης, να βρίσκεσαι σε μια πύρινη κόλαση; Η Caroline και ο Daniel απαντούν.
Είχε ακόμα κρύο στη Στοκχόλμη όπου ζουν όταν άρχισαν να σερφάρουν στο ίντερνετ αναζητώντας το ιδανικό μέρος για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Οι εικόνες από τις ελληνικές παραλίες με τα σμαραγδένια νερά και τις χρυσές αμμουδιές τράβηξαν την προσοχή τους και η απόφαση φαινόταν μονόδρομος. Αναζήτησαν ένα προσιτό πακέτο μέσω ενός μεγάλου ταξιδιωτικού πρακτορείου, έφτιαξαν τις βαλίτσες τους και κατέφτασαν με απευθείας πτήση τσάρτερ από τη Σουηδία ένα ζεστό πρωινό του Ιουλίου. Δυο μέρες μετά και ενώ κοιμούνταν στο 5άστερο ξενοδοχείο τους άκουσαν να χτυπάει ο συναγερμός. Σήμερα, εννέα μέρες μετά, η Ρόδος συνεχίζει να καίγεται κι εκείνοι δεν γνωρίζουν με σαφήνεια πότε και πώς θα επιστρέψουν στη χώρα τους. Ανάμεσα στην αναζήτηση εκ νέου μιας στέγης για απόψε το βράδυ, βρήκαν λίγο χρόνο (και ψυχραιμία) και μας διηγήθηκαν την περιπέτειά τους:
"Φτάσαμε στη Ρόδο το πρωί της Πέμπτης. Υπήρχαν ήδη φωτιές στο νησί -δεν μας είχε ειδοποιήσει κάποιος, αλλά τις είδαμε από το αεροπλάνο. Το βράδυ του Σαββάτου, λάβαμε ένα SMS στα κινητά μας που προειδοποιούσε για πιθανό κίνδυνο από την πυρκαγιά και μας ενημέρωνε ότι γινόταν επιχείρηση εκκένωσης της περιοχής όπου βρισκόμασταν. Όλοι στο ξενοδοχείο το έλαβαν κι έτσι βρεθήκαμε όλοι στο λόμπι να ζητάμε οδηγίες. Εκεί, μας είπαν ότι βρισκόμασταν σε άλλη περιοχή από εκείνη όπου υπήρχε η φωτιά και μας είπαν να επιστρέψουμε στα δωμάτιά μας και πως αν υπήρχε ανάγκη για εκκένωση θα χτυπούσαν συναγερμό. Αυτό και έγινε λίγες ώρες αργότερα. Ήταν γύρω στις 3-4 τα ξημερώματα όταν μας είπαν να βγούμε από το ξενοδοχείο κι ότι θα έρχονταν λεωφορεία για να μας μεταφέρουν σε ασφαλές σημείο".
Πώς νιώσατε εκείνη τη στιγμή;
Προφανώς και δεν ήταν ένα ευχάριστο ξύπνημα, αλλά δεν υπήρχε πανικός. Δεν ξέραμε πού ακριβώς ήταν η φωτιά ούτε πόσο κοντά ή μακριά βρισκόμασταν. Βλέπαμε τους καπνούς και ο ουρανός είχε πάρει αυτό το απόκοσμο πορτοκαλί χρώμα και υπήρχε ο φόβος ότι μπορούσαμε να εγκλωβιστούμε. Δεν μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι εάν τα λεωφορεία θα έρχονταν εγκαίρως και πώς ακριβώς θα γινόταν η επιχείρηση. Από την άλλη, δεν υπήρχε η δυνατότητα να φύγουμε μόνοι μας γιατί εκείνη την ώρα όλοι προσπαθούσαν να καλέσουν ταξί και, φυσικά, δεν γινόταν να εξυπηρετηθούν όλοι. Εκείνη τη στιγμή αισθάνεσαι ότι χάνεις τον έλεγχο, ότι εξαρτάσαι από τους άλλους και πρέπει να βασιστείς πάνω τους.
Μπορέσατε να πάρετε μαζί σας τις αποσκευές και τα ταξιδιωτικά σας έγγραφα ή τα αφήσατε στο ξενοδοχείο;
Εκεί υπήρξε κάποια ασυνεννοησία. Αρχικά μάς είπαν να πάρουμε μόνο μια τσάντα ο καθένας με τα απαραίτητα αλλά μετά είπαν να πάρουμε όλες τις αποσκευές. Στη συνέχεια, μας ζήτησαν να κάνουμε όλοι check out και δημιουργήθηκε μια τεράστια ουρά γιατί υπήρχε μόνο ένας υπάλληλος στη ρεσεψιόν για να πληρώσουμε. Δεν ξέρουμε αν τελικά έγινε το check out για όλους γιατί εμείς ήμασταν από τους πρώτους στη σειρά. Μετά από μισή ώρα με σαράντα λεπτά ήρθαν τα λεωφορεία και μας μετέφεραν αρχικά στην παραλία Αφάντου και στη συνέχεια στην πόλη της Ρόδου σε ένα σχολείο.
Από τότε έχουν περάσει αρκετές μέρες. Αναζητήσατε τρόπο να επιστρέψετε στη χώρα σας;
Θέλουμε να επιστρέψουμε αλλά δεν είναι εύκολο. Μέχρι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε πραγματοποιούνται πολύ λίγες πτήσεις για Σουηδία. Οπότε πρέπει να περιμένουμε μέχρι το ταξιδιωτικό πρακτορείο να στείλει αεροσκάφος για να μας πάρει κι αυτή τη στιγμή έχουν σταματήσει τα δρομολόγια της TUI. Μέχρι τότε, ευτυχώς τα έχουν αναλάβει όλα οι ντόπιοι. Εκείνοι κανονίζουν πού θα κοιμηθούμε, μας προσφέρουν φαγητό, νερά, μας μεταφέρουν με τα αυτοκίνητά τους, είναι υπέροχοι. Το φαγητό που φέρνουν από τα σπίτια τους είναι πολύ πιο νόστιμο από αυτό του ξενοδοχείου!
Πού κοιμάστε;
Τα δύο πρώτα βράδια κοιμηθήκαμε σε μια σχολική αίθουσα αλλά μετά μας είπαν ότι αυτός ο χώρος θα κλείσει και κάποιοι εθελοντές μάς μετέφεραν σε ένα άλλο. Προσπαθήσαμε να βρούμε δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο στην πόλη της Ρόδου αλλά είναι απλώς αδύνατο. Προχτές, μας ενημέρωσε η TUI ότι μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας, ότι δεν υπήρχε πια κίνδυνος από τη φωτιά. Ξεκινήσαμε με τη Νεκταρία, μια εθελόντρια που προσφέρθηκε να μας πάει μέχρι εκεί, αλλά στη διαδρομή είδαμε καπνούς κι εκείνη μίλησε με γνωστούς της που μένουν στην περιοχή και της είπαν ότι δεν είναι ασφαλές να πάμε γιατί υπήρχαν αναζωπυρώσεις. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε αναστροφή - ευτυχώς, γιατί μια ώρα μετά μάθαμε ότι έγινε και πάλι εκκένωση του ξενοδοχείου, ενώ έκλεισε και ο δρόμος από και προς την περιοχή. Τώρα, είμαστε και πάλι στην πόλη. Η Νεκταρία μας βρήκε δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο για να μείνουμε το βράδυ, μάλιστα το πρωί που πήγαμε να πληρώσουμε μας είπαν ότι δεν ήθελαν να πάρουν χρήματα.
Τι λέτε στους φίλους και τους συγγενείς σας όταν επικοινωνούν μαζί σας για να μάθουν πώς είστε;
Θα προσπαθήσω να απαντήσω χωρίς να βάλω τα κλάματα... Σίγουρα είναι μια εμπειρία που σε γεμίζει φόβο, από την άλλη όμως νιώσαμε να μας κατακλύζει η καλοσύνη των ανθρώπων που έσπευσαν να μας βοηθήσουν. Μας οδήγησαν σε ασφαλές μέρος, φρόντισαν να μας παρέχουν ό,τι χρειαζόμαστε... Είμαστε ευγνώμονες.
Σχετικά με την αναχώρησή σας για τη Σουηδία, τι μαθαίνετε;
Δεν γνωρίζουμε πολλά προς το παρόν. Μαθαίνουμε ότι από τη Γερμανία έχουν έρθει άδεια αεροσκάφη για να παραλάβουν Γερμανούς τουρίστες. Άλλοι κλείνουν εισιτήρια για όποιο προορισμό βρουν για να προσπαθήσουν να επιστρέψουν στις χώρες τους από εκεί. Δεν ξέρουμε ακόμα τι θα κάνουμε...
Ως κάτοικοι της Σουηδίας, μιας από τις πιο προηγμένες και οργανωμένες χώρες στην Ευρώπη, εντοπίσατε λανθασμένους χειρισμούς στην όλη κατάσταση; Υπάρχει κάτι που πιστεύετε ότι στη Σουηδία θα γινόταν καλύτερα;
Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι πολλές χώρες, ανάμεσά τους και η Σουηδία, συνέχισαν να στέλνουν τουρίστες στη Ρόδο, ακόμα και μέρες μετά τις εκκενώσεις των ξενοδοχείων και ενώ οι φωτιές μαίνονταν ήδη και όσοι ήταν εδώ αναζητούσαν τρόπο να φύγουν. Αυτό μας έκανε να αναρωτηθούμε για την ακρίβεια της ενημέρωσης που υπήρχε και τα κριτήρια όσων πήραν την απόφαση να επιτρέψουν να συνεχιστούν οι πτήσεις προς το νησί. Βέβαια, είναι μεγάλο νησί και σίγουρα κάποιοι που είχαν κλείσει δωμάτια σε άλλες περιοχές που δεν επηρεάστηκαν από τις πυρκαγιές δεν αντιλήφθηκαν το μέγεθος του προβλήματος, όμως και στο δικό μας ξενοδοχείο υπήρχαν αφίξεις το βράδυ του Σαββάτου, ελάχιστες ώρες πριν αποφασιστεί η εκκένωση.
Θα το σκεφτόσασταν να έρθετε ξανά στην Ελλάδα;
Φυσικά, είναι μια πανέμορφη χώρα και οι άνθρωποι εδώ είναι εξαιρετικοί. Δυστυχώς, με την κλιματική αλλαγή και την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη φοβάμαι ότι θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά φαινόμενα όπως οι πυρκαγιές. Πάντως, αν και περάσαμε δύσκολα, δεν θα λέγαμε ότι δεν θέλουμε να πατήσουμε ξανά το πόδι μας στην Ελλάδα. Κάθε άλλο!
ΦΩΤΟ: ΑΠΕ ΜΠΕ
