Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Διαβάστε Επίσης
Είδαμε:
Την πιο ενδιαφέρουσα ταινία της εβδομάδας. Υπάρχει μία διακριτική ηρεμία στα Όνειρα, την ταινία του Νορβηγού σκηνοθέτη Dag Johan Haugerud που βραβεύτηκε με την Χρυσή Άρκτο στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου, νωρίτερα τη φετινή χρονιά. Σαν η μουσική, η οποία απουσιάζει από το μεγαλύτερο τμήμα του έργου, να έχει παραχωρήσει τη θέση της στο συναίσθημα και τον λόγο. Ο τελευταίος συνιστά βασικό κρίκο εξέλιξης της ιστορίας, τόσο στην προφορική όσο και στη γραπτή μορφή του. Η ατμοσφαίρα ενισχύεται από το φθινοπωρινό σκηνικό μίας πόλης στη Σκανδιναβία, στην οποία ένα νεαρό κορίτσι έμελλε να αισθανθεί το πρώτο της ερωτικό σκίρτημα και να το ομολογήσει με έναν τρόπο που μεταβάλλει τη διαδρομή ζωής τόσο της ίδιας όσο και της μητέρας και της γιαγιάς της, οι οποίες μένουν μαζί της στο σπίτι.
Όλα ξεκινούν όταν η 17χρονη Johanne νιώθει μία ιδιαίτερη έλξη για τη δασκάλα της στα γαλλικά. Στην αρχή, την προσεγγίζει φιλικά, ενώ η αδυναμία που της δείχνει η εκπαιδευτικός μεταφράζεται ως αποδοχή μίας συνθήκης που ισορροπεί ανάμεσα στο έντονο συναίσθημα και την ερωτική εμμονή. Μπερδεμένη και διστακτική, η μαθήτρια επιλέγει να ομολογήσει όσα αισθάνεται μέσω της γραφής. Κάθε στιγμή μεταξύ των δύο γυναικών καταγράφεται με γλαφυρότητα αλλά και με έναν ιδιαίτερο λυρισμό. Σελίδα τη σελίδα, κεφάλαιο το κεφάλαιο, η Johanne δημιουργεί μία ιστορία, στη ν οποία δεν πρωταγωνιστεί απλά η ίδια, αλλά η αλήθειά της.
Το ημερολόγιό της παραδίδεται πρώτα στην ποιήτρια γιαγιά της, η οποία αξιολογείται από τη νεαρά ως το ιδανικό πρόσωπο για να μάθει την αλήθεια χωρίς να λειτουργήσει παρορμητικά. Εκείνη το δίνει στη συνέχεια στην κόρη της, η οποία στην αρχή ξαφνιάζεται μεταφέροντας την ανησυχία της για τα γεγονότα αλλά την αμφιβολία της αν όλα όσα διάβασε ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή διανθίζονται με φαντασία στη μεγαλύτερη ηλικιακά γυναίκα.
Αυτό ακριβώς αναζητά και ο θεατής ανάμεσα στους διαλόγους: πρόκειται για μία υπαρκτή σχέση ή για την αποτύπωση της μυθοπλαστικής ικανότητας ενός κοριτσιού που διψά να ενηλικιωθεί και να γνωρίσει τη ζωή μέσα από τη δική της, παρατηρητική συνήθως, οπτική; Η ισορροπία είναι λεπτή, εφάμιλλη της αίσθησης που αφήνει στον δέκτη η ιστορία που σκέφτηκε και σκηνοθέτησε ο Dag Johan Haugerud αποκλειστικά για την 16χρονη – στη ζωή – ηθοποιό (του), όπως εκμυστηρεύτηκε στη συνέντευξή του στη Madame Figaro πριν από λίγες ημέρες. Μία τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης, η οποία παρουσιάζεται από τη ματιά του προσώπου που τη ζει ή έστω επιθυμεί να τη βιώσει.
Δοκιμάσαμε:
Μία άφιξη ελληνικής νοστιμιάς. Είχα πολύ καιρό να βρεθώ στο Γαλάτσι. Βλέπεις η απόσταση ανάμεσα στη Δάφνη - όπου μένω - και την όμορφη γειτονιά της πόλης δεν είναι μικρή, ειδικά αν στην εξίσωση προσθέσεις την εξουθενωτική κίνηση. Μπορεί, όμως, να γίνει απολαυστική. Αρκεί να οδηγηθείς στον σωστό προορισμό. Αυτό, τουλάχιστον, μου απέδειξε μία πρόσφατη εξόρμησή μου σε ένα σημείο της Γαλατσίου, όπου σχηματίζεται ένα μεγάλο πεζοδρόμιο, κάτι σαν κόμβος εμπορικών καταστημάτων, καφέ και ενός μόνο εστιατορίου, της Elea.
Το όνομά της προσφέρει μία κατατοπιστική γεύση από όσα ετοιμάζονται στην ευρύχωρη κουζίνα του κάθε βράδυ (πλην Δευτέρας), αλλά και τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου. Εδώ και αιώνες, η ελιά συμβολίζει τη λιτότητα, τη σοφία, τη γη από την οποία ξεκινούν όλα. Η παρουσία της έχει διάρκεια. Η ουσία της δεν αλλοιώνεται, ούτε η σπουδαιότητα του καρπού που έχει πάντοτε τη δική του θέση στον εγχώριο πολιτισμό και τη μεσογειακή γαστρονομία. Αυτή τη σταθερή παρουσία επιδιώκουν να επιτεύξουν ο Παναγιώτης Λάλος και η Χρυσούλα Βασιλοπούλου – ιδιοκτήτες του Elea Mediterranean Cuisine, όπως είναι το πλήρες όνομα της νέας τους πρότασης.
"Η ανταπόκριση που έχουμε μέχρι στιγμής είναι θετική", μού εκμυστηρεύεται ο Παναγιώτης λίγο πριν στο τραπέζι μας καθίσει ο σεφ, Μιχάλης Μερζένης. Τον γνωρίζεις. Είναι ο άνθρωπος πίσω από την κουζίνα (και όχι μόνο) του απόλυτου instant hit του Παγκρατίου, τον Άσωτο. Έχεις δοκιμάσει τις καθαρές του γεύσεις, απολαύσει αυτό το ιδιαίτερο κράμα οικειότητας και άριστης τεχνικής που χαρακτηρίζει τα πιάτα του, κι αν είσαι από τους τυχερούς που τον συναντούν σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο, ξέρεις ότι αυτή η ειλικρίνεια περιγράφει και τον ίδιο. Στην Elea, η γαστρονομική του πρόταση είναι δημιουργική, αλλά βαθειά ελληνική. Σαν ένα μεγάλο κυριακάτικο τραπέζι με πινελιές ανανέωσης, σύγχρονη ματιά και διάθεση να μοιραστείς γεύσεις και στιγμές.
Η τυροκαυτερή είναι πικάντικη τιμώντας το δεύτερο συνθετικό της και ταιριάζει ιδανικά με το ζεστό ψωμί που καταφτάνει στο τραπέζι μαζί με το ποτό σου. Προσωπική μου επιλογή ένα ασύρτικο που εμπιστεύομαι, αν και στην οινική κάρτα θα βρεις εξαιρετικές εναλλακτικές από τον εγχώριο αμπελώνα. Τα μοσχαρίσια κεφτεδάκια μαγειρεύονται σε πλούσια σάλτσα τομάτας με πιπεριά Φλωρίνης και σερβίρονται ζεστά με άφθονο πεκορίνο Αμφιλοχίας το οποίο λιώνει όσο χαμηλώνει η θερμοκρασία τους. Με εντυπωσίασαν. Είναι σχεδόν τραγανιστά εξωτερικά και μαλακά εσωτερικά. Η ανοιχτή σπανακόπιτα συντίθεται από ψιλοκομμένο φρέσκο σπανάκι, ολόκληρα κομμάτια φέτας και αρκετά μυρωδικά απλωμένα σε ένα καλοψημένο flat bread και μπορείς να την απολαύσεις ανάμεσα στα υπόλοιπα πρώτα του μενού.
Από τα τελευταία, η καλοδουλεμένη τηγανιά μαύρου χοίρου με πιπεριές, τσίπουρο και καπνιστή πάπρικα, αλλά και τα αριστουργηματικά χειροποίητα ντολμαδάκια στη φωτιά με πικάντικο γιαούρτι και κουκουνάρι – μου θύμισαν ιδιαίτερα τα κασιώτικα που είχα δοκιμάσει σε μία δημοσιογραφική αποστολή – χρήζουν αναφοράς. Από τις σαλάτες, δοκιμάσαμε την ταμπουλέ και την επιλογή με πατάτες που μου άρεσαν αρκετά. Λίγο πριν από το φινάλε της βραδιάς, το μαμαδίστικο ψητό κοτόπουλο, ο σεφ είναι γνωστός για την άριστη διαχείριση του κρέατος, έκανε την ανατροπή και αναδείχθηκε στο δικό μου highlight. Ζουμερό, λεμονάτο, αρωματικό. Πολύ καλά και τα σκιουφιχτά με σάλτσα ντομάτας και πικάντικό λουκάνικο, αλλά και τα γεμιστά σε μορφή κριθαρότου. Φυσικά, δεν αποχωρείς από τον ζεστό χώρο της Elea χωρίς να γευτείς το εκμέκ τσουρέκι και την πληθωρική πορτοκαλόπιτα με παγωτό.
Ξεχωρίσαμε:
Τη φρέσκια ματιά του The Dolli. Το ότι το The Dolli διαθέτει μία από τις εντυπωσιακότερες συλλογές έργων τέχνης είναι κάτι που διαπιστώνει κανείς από την πρώτη του επίσκεψη στο βραβευμένο με δύο Michelin Keys ξενοδοχείο του ομίλου Grecotel. Οι ζωγραφικοί πίνακες συνδιαλέγονται με κεραμικές δημιουργίες, έργα σπουδαίων καλλιτεχνών όσο εσύ απολαμβάνεις το afternoon tea σου στο Le Bar Secret, κάνεις μία αρχική στάση στο στολισμένο για τις γιορτές lobby του ή παρατηρείς τη THE DOLLI Bag, το φορέσιμο αποκύημα της συνεργασίας της διεθνώς αναγνωρισμένης σχεδιάστριας με το ξενοδοχείο. Η καλλιτεχνική του ανησυχία ικανοποιείται, αυτή τη φορά, με μία one-of-a-kind εικαστική εγκατάσταση στην πρόσοψή του. Δύο χρυσά μάτια, γιγαντιαία στη θέαση – σουρεαλιστικά ως προς το ύφος, αντικρίζουν κατάματα την Αθήνα και εκείνους που τη διασχίζουν είτε καθημερινά, είτε όποτε το επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος τους.
Η εγκατάσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 2025 στην πρόσοψη του Sotheby’s στο πλαίσιο της δημοπρασίας "Pauline Karpidas: The London Collection", το μεγαλύτερο ραντεβού των συλλεκτών έργων τέχνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη φετινή χρονιά. Η εικαστική πρόταση μεταφέρθηκε από τη μία μητρόπολη σε μία άλλη, στην Αθήνα, που ενέπνευσε τον σχεδιαστή της. Το έργο έχει ενσωματωθεί σχεδόν αβίαστα στον μαγικό κόσμο του The Dolli. Ένα σύμπαν όπου το design, η τέχνη, η φιλοξενία και η πόλη αλληλεπιδρούν δημιουργώντας ένα νέο "hotel scene", μία πιο εκλεπτυσμένη προσέγγιση στην έννοια της φιλοξενίας, ανάμεσα σε έργα παλαιών πολιτισμών και δημιουργίες σύγχρονων καλλιτεχνών όπως René Magritte, Joan Miró, Pablo Picasso, Jean Cocteau, Lucio Fontana, Les Lalannes, μεταξύ πολλών άλλων.
Δίνουμε ραντεβού:
Στο Half Note για μία διαφορετική jazz βραδιά. Μία ξεχωριστή μουσική εμπειρία ενορχηστρώνει ο Στέφανος Κοζάνης στο Half Note Jazz Club αυτή την Τετάρτη (26 Νοεμβρίου). Μετά από μία έναστρη συναυλία στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, το μουσικό του σχήμα Asterismyth ετοιμάζεται για το νέο του συναυλιακό ραντεβού με το κοινό της πόλης, προκειμένου να παρουσιάσει το σύνολο του άλμπουμ Asterismyth – Music about the Constellations and Mythical Figures, καθώς και υλικό που δεν έχει κυκλοφορήσει επίσημα.
Κάθε σύνθεση αφηγείται την ιστορία ενός αστερισμού και του μυθικού προσώπου που τον συνοδεύει — από τον Περσέα, την Ανδρομέδα και την Κασσιόπη έως άλλες φαντασμαγορικές μορφές του ουρανού, ενώ ο ήχος προτρέπει το κοινό να ταξιδέψει στο απέραντο σύμπαν που πάντα γοητεύει τους ανθρώπους. Εσύ θα απουσιάζεις;
